"When I Was Fifteen"

CHAPTER 3

A/N: Sorry kung matagal akong hindi nakapa-ud Don't worry :D vacation na hehe madalas na ang magiging ud ko ^o^

============================================================================

Laurice's POV:

"LAURICE ALY PARK!!!!" 

-__-

Ano ba FUDGE!

Lumabas na ako ng kuwarto ko at bumaba

Kabanas, di ko pa tapos binabasa ko!

"What?!" tanong ko sa kaniya

"How dare you to talk to me like that?! Nung dati naman hindi ka ganyan ah, hindi ka bastos na anak! Alalahanin mo tatay mo pa rin ako!"-daddy

Yeah right -__-

You've heard it..

he's my dad and ganito na lang ako makipag-usap sa kaniya

"What dad? Ano PO ba ang kailangan niyo PO at tinawag niyo PO ako sa taas?"  I asked sarcatically

He was about to slap me but "Hey! What's happening?!" My mom asked

Owwwkay... kakampi ko mom ko but sometimes, napupunta siya sa side ng dad... 

They actually don't know what happened to me...

"Hindi ka na daw pumapasok sa klase mo?!" My dad asked me directly...

"Oh...Yes..What's wrong with that? If I really don't want to go to school na?" I answered

"Kung ganon, saan napupunta ang binibigay kong allowance sayo?! I checked your savings and wala man lang laman yon, kailangan ko pang lagyan yon para magkalaman!" -Dad

"Oh, dad it's your obligation naman diba? Kailangan mong sustentuhan ang anak mo." I protested

"AND it's also your obligation as my daughter na sundin at isipin ang sarili mong tatay, baka hindi mo alam kung gaano kahirap ang pinagdadaanan ko sa South Korea para lang mabili ang gusto mo!" -Dad

"So ano to? Sumbatan?! Eh ikaw nga diyan puro na lang trabaho, bakit do you have an idea why am I like this?! NONE... You don't have any idea kasi puro trabaho ang nasa isip niyo!"-I shouted

*PAK*

He slapped me harder than I expected...

"It's also for your own good... Bakit? Kung hindi ako magpapakamatay magtrabaho, makukuha mo ba lahat ng gusto mo?!" -Dad

"NO..as in HINDI! Dahil ang gusto ko lang naman ay kayo! Kayo na nasa tabi ko habang nahihirapan ako! Kayong magulang ko na dapat kino-comfort  ako imbis na magpakamatay dyan sa lecheng trabahong yan!!!" I cried

Natahimik siya...

My tears started to fall...

I looked in his eyes and said.. "I'm tired of being tired dad...I'm really tired.."

Tumalikod na ako sa kaniya papuntang labas 

Nakita ko si mommy na umiiyak doon sa pinto...

"Anak..."-mom

I looked away and went outside... "Laurice Aly Park go back inside di pa tayo tapos mag-usap!" My dad called me but I didn't followed him

Dumeretso lang ako kung saan ako dalhin ng mga paa ko.. sa Park...

Umupo ako at kumalma ... nakaka-sakit ng ulo... pati puso...

It's been 4 years after tuluyan akong maging ganito...

Also it's been 4 years ng break-up ko sa isang lalaki...

Isang lalaki kung bakit ganito ako...

I don't have any idea kung bakit siya nang iwan...

Siguro napagod na sya sa kaka-intindi sa akin.

Siguro sawa na sya sa akin.

Siguro hindi niya na ako mahal.

Siguro hindi niya ako minahal.

Siguro..Dahil....malayo ang gap namin sa isa't isa...

Puro na lang siguro.. Ang hirap mag-isip kung lahat walang kasiguraduhan...

Bakit siya nakipag break?

Bakit siya aalis?

Saan sya pupunta?

Ano ba ang dahilan?

Ang sakit sa ulo pero lagi ko yang naiisip....

Hindi ko namalayan hapon na pala at pa-gabi na

Bumalik na ako sa bahay namin

Pagbalik ko tamang-tama

Wala sila,

Magagawa ko plano ko...

Umakyat ako sa taas may kinuha..

Pagkababa ko nag-iwan ako ng letter sa sala at umalis na...

Sinarado ko ang pintuan at sabay sinabing.. "Kaya mo yan Laurice..FIGHTING!" 

Huminga akong malalim at tumingin sa bahay at sinimulang maglakad na

Konting tiis lang naman eh...

Hahanapin ko lang sarili ko...