"When I Was Fifteen"

CHAPTER 15 Part 2

A/N: Huwaaaa! Nakakainis yung last chapter nabura! Buti na lang may copy ako sa microsoft word! Anyways, sa 16 na pasok namin huhu. Sana mas masami pang sumuporta sa story kong ito kasi parang gusto ko na ihinto xD Wala kasing masyadong nagbabasa, alam mo yung feeling na wala kang inspiration. Yung wala kang makitang cheer up comments na maski umabot ng sampo? Haha. Chos. Pero anyways here's continuation of Chapter 15.1! 

 

Recommend niyo na din sa friends nyo :D

 

Laurice's POV

 

"Stop fooling around Aly! Hindi nakakatawa ang joke mo!" At talagang feeling nya pinagtitripan ko lang sya? Sarap paipit sa pison eh!

 

"No Kevin... I am not fooling around, nor kidding." At lumapit sa kanya ng napakalapit na halos masubsob na ang mukha ko sa kanya. I pinned him on the wall. Desperada much na ba? Mukha na ba akong pursigidong maibalik siya at ako na itong babaeng naghahabol sa kanya?

 

"Aly... Please! May asawa na ako!" Pag mamaka-awa nya. Ano? Tatanggapin ko na lang ba? Eh siya kung magmaka-awa ako sa kanya? Babalik ba sya sa akin? I usually don't interfere with other people's lives... But when it comes to Kevin? Shit always happens.

 

 

"What do you want me to do pa ba?! Lumuhod sayo? Then fine." Masakit man sa ego ko, ibinaba ko ang napakataas na pride kong pinaka iniingat ingatan ko sa buong buhay ko. At saka ako lumuhod sa harapan nya kahit na napakaraming tao sa paligid. Mga taong nakiki chismis sa aming dalawa since napaka mukhang tanga nitong lalaking niluluhuran ko na naka black shades and black mask. 

 

Kahit naka-shades sya alam ko ang pakagulat nya. Naramdaman ko. 

 

Bigla na lang nya ako hinila patayo. "What the hell are you doing Laurice Aly?!" Uh-oh. Kapag yan na ang tawag nya sa akin it means he is angry. Not just angry but he is damn really MAD. 

 

"Tell me... Do you really still love me?" Mukha talaga akong tanga dahil umiiyak ako sa harapan ng lalaking nang g**o sa akin. 

 

 

Nagulat na lang ako nang may tumulong luha sa kaliwang mata nya. Ngumiti siya ng di man lang umabot hanggang tenga at sinabing... "Yes. I still. I still love you Aly."

 

 

"Then please?" Kinakabahan ako sa sasagutin nya. Kinakabahan ako sa magiging kahihitnanan nito. And worst, NATATAKOT ako na i-reject nya ako. I am afraid to lose him. Afraid na matanggap ang pinaka-unang rejection sa buong buhay ko.

 

 

 

"I do not want you to be my second." Mahina nyang sabi at yumuko.

 

 

Hiniwakan ko ang baba nya at iniharap sa akin.  "If it is for you? I am willing to be the last in everything....." I am willing to sacrifice but....