බොරදිය .
අසීමාන්තික නොවූ ප්‍රේමයක් ,
02.
දහතුන් වසරකට පෙර ,
" මේ කවුද බන් අර හින්දෑරි සුදු කෙල්ල මටත් ගස්සගන පුප්පගන ගියේ "
දහඩියෙන් පෙගුනු සිරුරෙන් නෙට්බෝලයක්ද රැගෙන පැමිණි අංජු පාසලේ අරලිය ගස් හෙවණේ තම හොදම මිතුරියගේ පසෙකින් ඇලවුණේ තවමත් ඈතට ඇවිදයන හින්දෑරි සුදු කෙල්ල දෙස බලමිනි. ඇය ඇත්තෙන්ම ඈ කවුරුද යනවග දැනසිටියාය අංජුට අවශ්‍ය වූයේ ඇය මෙතනට පැමිණියෙ ඇයිද යන්න දැනගැනීමටය .
ලා රත් පැහැ ගත් මේ අරලිය ගස් වලට ඇය ප්‍රිය කලාය . අරලිය ගස් කීපයක් එක දිගට එක පෙලට පාසලේ ක්‍රිඩා පිටිය කෙලවර ඇත . අංජුගෙ සැදෑ කල පුහුණු විම්වලින් අනතුරුව ගොඩක් දුරට ගෙවුනේ මේ අරලිය හෙවණ තුලය. ලා රත් පැහැ අරලිය සුදු අරලිය වලට වඩා කුඩා වුවත් ඒවා අංජුගෙ හිත අයිතිකරගන ඇත .
" දහයේ කෙල්ලෙක් අංජු . නෙට්බෝල් ටිම් එකේ එකෙක් ඒ කෙල්ලගේ හොදම යාළුවට කරදරයක් වෙලා කියන්නේ "
අරලිය ගස් හෙවනේ හාන්සි වි අරලිය මල් දිහා බලාසිටි අංජු එක්වරම නැගිට්ටෙ හීයක වේගෙකිනි . ඇගේ මුහුණ කුතුහලයෙන් පිරි ඇත.
" දැන් ඒ ලමයා ඒ කවුද කියලා හොයනවා "
අංජුගේ හොදම මිතුරිය ඇය කියවමින් සිටි පොතින් ඇස් ඉවතට නොගෙනම කිවාය.
" ජනා වෙන්නැති . මමත් දැක්කා ජනා දහය සෙක්ෂන් එක පැත්තේ කැරකුණා . දන්නවා නේ ජනාගේ හිත ගියා කියන්නේ ලෝක ලෙඩක් "
අංජුගෙ මතකය ගියෙ දවස් දෙකකට පෙර ඇගේ නෙට්බෝල් සගයෙකු සමග තවත් ගැහැණු ලමයෙක් ප්‍රධාන ශාලාව පිටුපස දුටු මතකයටයි. ඒ ගැහැණු ලමයා අඩමින් සිටි බවද ඇයට මතකය.
" ෂිට් , අපරාදේ මම එදා ඔළුව නොදැම්මේ "
අංජු කීවෙ නැවත වරක් අරලිය හෙවනේ හාන්සි වි දෑස් පියාගනිමින්ය.
" අනේ මේ අංජු , පාඩුවෙ පැත්තකට වෙලා ඉන්න . ප්ලීස් ඔය ජනනිගේ මගුල් වලට පැටලෙන්න එපා . ජනනි කියන්නේ ලෝක ලෙඩක් "
අංජුගෙ හොදම මිතුරිය ඇය කියවමින් සිටි පොත පසෙකට දමා අංජු අසලින්ම හාන්සි විය.
