The new kid||Calum Hood Fanfiction(Greek)

Part 9

Καθομουν στην πολιθρονα και τον κοιταζα καθος κοιμοταν στον καναπε. Αφου του ειχα περιπιηθει τις πληγες του, τον εβαλα κοιμηθει για να ξεκουραστει. Ακομα δεν εχει μιλισει. Φενοταν τοσο γαλινειος και ηρεμος οταν κοιμοταν. Ηταν πανεμορφος, εμειαζε με αγγελο. Eva ξεκολα ειστε απλα δυο πολυ καλη φιλοι, η λες να μου αρεσει ο Calum; Μπαδεν τον νομιζω.. και ομως μπορει.. Eva ξυπνα υπαρχουν πιο συμαντικα πραγματα αυτη τη στιγμη πο πρεπει να ασχοληθεις. Αρχισε να ξηπνα. "Νιωθεις καλητερα;" τον ρωτησα μολις ξυπνισε εντελος."Ναι" μουρμουρισε. Επρεπε να τον ρωτησω δεν αντεχα αλλο "Calum, γινετε να σε ρωτησω κατι;" "Ναι.. τι θελεις να μαθεις;" ειπε δισταχτικα "Την αληθεια, θελω να μου πεις ολοι την ιστορια απο την αρχη." "Ειναι μεγαλη ιστορια και δεν θελω να σε βασανιζω με τα δικα μου προβληματα, καλητερα να πηγενω." Πρωσπαθεισε να σηκωθει αλλα επεσε παλι πισω. "Calum, σε παρακαλω πες μου την αληθεια.. δεν θα σε αφισω να φυγεις αν δεν μου την πεις" ειπα κοιταζοντας τον κατευθεια στα ματια. "Ενταξει.." ειπε αναστεναζωντας "απο που θελεις να ξεκινισω;" "Απο την αρχη"
Calum's POV
Ειλικρινα δεν ηθελα να της πω την αληθεια. Φοβομουν. Φοβομουν για τις συνεπειες. Ομως ενιωθα οταν ειχα αλλη επιλογει, γι' αυτο συμφωνισα. Μεσα μου ενιωθα οτι μπουρουσα να την επμιστευτω. Οχι δεν το ενιωθα αυτο, ειμουν σιγουρος. Αρχισα να της αφιγουμε την ιστορια απο την αρχη. "Ολα ξεκινισαν οταν ειμουν 11, οταν η γονεις μου χωρισαν. Οταν χωρισαν λοιπον, η μητερα μου πηρε την αδελφη μου ενω ο πατερας μου πηρε εμενα. Στην αρχη δεν ηταν οπος τωρα, σιγα σιγα εγιναν ολα. Ο πατερας μου αρχισε να βγενει εξω τα βραδια να ξενιχτα, να κοιματε με διφορετικη γυνεκα καθε βραδυ και να γιρνα πισω μεθυσμενος. Μπλεχτεικε σε κακες παρεες, ετσι απεχτισε πολλες κακες συνιθιες. Αρχισε να πινει ναρκοτικα και εγινε αλκολικος. Επεζε χαρτια στιχιματιζοντας παρα πολλα λεφτα. Μεσα σε αυτο το διαστιμα αρχισε να με χτηπα. Ερχοταν σπιτι τα πρωινα θυμομενος και με χτηπουσε. Ειχα γινει για αυτον κατι σαν σακος το μποξ, οποτε ηταν θυμομενος με χτηπουσε. Με τον καιρο τα πραγματα χειροτερεψαν. Δεν ηταν αναγκει να ηταν θυμωμενος για να με χτηπα απλος το εκανε, με μισουσε. Μου εριχνε τι φτεξιμο για το οτι κακο σηνεβενε στη ζωη του. Δεν μπορουσα ομως του ξεφυγω. Ουτε αυτος με εδιχνε, δεν ξερω γιατι. Τα πραγματα γινονταν και ακομη γινοντε καθε μερα και χειροτερα. Αρχισε να χρωστα λεφτα σε πολους του υποκοσμου, γι' αυτο αναγκαστικαμε να μετακομιζουμε συνεχεια για να μην τον βρουν. Οπου και να πηγεναμε ομως τα ιδια και οσο προχωρουσε ο καιρος ολα χειροτερευαν. Αυτο συνεχειζετε ως τωρα, οπως σημερα."