Oriana

BÖLÜM 2

Calistis i inceledikten sonra korkumu yenmiştim, bukadar korkak olmamalıyım bu halimle nasıl galaksiyi kurtarabilirim, diye düşündüm Korkumu yendikten sonra (tabi buna buranın ve tüm bu herşeyin simülasyon olması gerçeği yardımcı olsa da)

Gregor heybetli vücuduyla bana doğru yaklaştı "gezelim mi ne dersin"  dedi "aslında yeterince gezdiğimi düşünyorum hatta buranın okyanusuna da girdim" diye cevapladım gregoru" pekala ben gidiyorum ozaman" dedi

arkadaşlarım etrafı gezerken ben de Charlotte a doğru yol aldım Charlotte da bir süre oylandıktan sonra ekip geziden döndü ve Charlotte a bindi

Charlotte ta bir süre hepimize tek tek gemi sürmek için eğitim verildi mesela ufak gök taşlarını nasıl yok edeceğimiz her hangi bir acil durumda acil kaçış jetlerini nasıl aktifleştireceğimiz gibi şeyler, simülasyon kapandı ve her kes tek tek eğitim sahasını terk etti bu gün ki eğitim gemilerle ilgiliydi ve biraz da simülasyon da olsa gezmiş olduk

Eğitim sahasından çıkıp odama doğru yol alırken Sabine öylen  yemeğini beraber yiyeceğimizle ilgili anons yaptı tam saat kaçta olduğunu sormak için arayacaktım ki sesi kulaklarımda tekrar yankılandı "yemek saat bir buçuk ta geç kalmasan iyi olur küçük sıçan"

Kelimleri öfkeyle irkilmeme neden "oldu yine ben ahh yine ben, ne yaptım ki bu kadına?" Öfkeyle kaşlarımı çatmış koridorun ortasında kollarımı küçük bir çocuk gibi bağlamış kendi kendime söylenirken Gregorun nefesini ensemde hissedince tekrar irkildim

ama bu kez öfkeyle değil de korkuyla ben irkilince beni belimden kavradı kendine çekti ve beni ophiyadaki  korumacı kucaklama sının aksine sıcak bir şekilde ufak bir kahkaha patlatarak sıkıca ve hızlı bir şekilde kollarının arasına aldı beni hızlı bir şekilde kendine doğru çektiği için sırtım geniş ve sert olan göğüsüne çarptı  "korkma ufaklık"  tekrar sıcak nefesini enseme verip konuşunca kollarının arasından hızla sıyrılıp odama doğru koştum ve o da benim arkamdan koştu

bu labirent gibi uzun karışık ve tüm kapıları bir birine benzeyen lanet koridora lanet okuyarak hızlıca sağa döndükten sonra odamın kapısını açtım kapılar otomatik ti parmağımı basıyordum ve odama giriyordum odalarımız sadece birliktekiler tarafından açılabiliyordu tam kapıdan içeriye doğru girerken Gregor beni tekrar kollarının arasına çekip sardı ve kapı  arkamızdan kapandı

Gregor kapıya çarptı ve ben de ona, bu kez pes ettim ve başımı da göğüsüne yaslayarak benimle bir bütün olmasına izin verdim Kendimi ona bıraktığımda koşmaktan nefes nefese kalmıştım

"Sakin ol, neden benden kaçıyorsun Ilya?" gözlerimi devirdim ve bıkmışçasına derin bir nefes verdim "cidden soruyor musun?"derince bir iç çekti ve enseme doğu nefes verdi ophiadayken çok korkmuştum ve kucaklaması bana iyi gelmişti ama şu an iyi gelmiyordu Gregor benden tam beş yaş büyüktü ben onu ağabey olarak görüyordum ama onun hisleri bambaşkaydı ve bu beni oldukça rahatsız hissettiriyordu ve sanırsam Sabine de Gregor dan hoşlanıyordu ve bu yüzden benden nefret ediyordu her neyse Sabine umurumda değil

Burada kendimi yalnız hissediyordum ve buraya ilk geldiğim sıralar Gregor ile çok yankın arkadaş olmuştum ve sonra off olan oldu Gregor bana benden hoşlandığını söyledi ben sadece bir arkadaş bir aile istediğimi söylemişti ona ama o bana bundan daha fazlası olmak istediğini söyledi

ve ben şu an ondan uzak duruyordum yani evet uzak duramıyordum ama uzak durmaya çalışıyordum benimle aynı ekipteydi her gün eğitimde toplantılarda ve bazen de yemeklerde nekadar uzak kalabilirdim ki ondan