Son 30 gün

Affetmiyorum

(6 yıl önce Chris'sin anlatımıyla )
Saat gece üçe geliyordu , annem çoktan yatmış evin içinde sessizlik vardı . Tam dişlerimi fırçalamış yatıcaktım ki telefonum çalmaya başladı .Telefonu elime alıp ekrana baktım .
Arayan kişi Tom'du onun isimini görmemle kaşlarım çatıldı . Aramayı bekletmeden açtım hemen .

"Alo Tom ? İyi misin ?"dememle diğer taraftan ses gelmedi .
"Tom gece gece ne oldu ? Ses ver ."dedim ama yine cevap vermedi . Sadece kısık bir ağlayış sesi duydum .

"Kardeşim cevap veriri misin ? Endişelendirme beni Tom ."dedim ama sesim çoktan endişeli   çıkmıştı .

"Chris ."dedi en sonunda , sesinden ağladığı anlaşılıyordu .

"Ben artık kaldıramıyorum bu hayatı ."demesiyle sesizce küfür ettim .

"Tom şu anda her ne yapıyorsan hemen bırak ." Sakin konuşmaya çalışmıştım.
"Chris benim niye hiç yüzüm gülmedi lan ."
"Tom nerdesin ?"dedim söylediğine cevap vermeden .
"Evdeyim , hiç evimmiş gibi hissetmiyorum ama ."demesiyle dolabıma koştum ve üstümü değiştirmeye başladım bir andanda telefonu tutarken kulağıma .
"Tom şu anda ne yapıyorsun ?" dedim kotumun fermuarını çekerken.
"Oturuyorum , niye ?"dedi ve burnunu çektiğini duydum.

"Sadece oturuyor musun ?" Eğer bir şey yapıyorsa ara versin diye konuşturmaya çalışıyordum . O zaman o 15 ben 14 yaşındaydım ve ölmesi için çok erkendi .
"Evet oturuyorum."dedi ve bir sigara yaktığını duydum .
"Yalnız mısın ?"dedim ayakkabılarımı giyip evin kapısını kapatırken .
"Onlar iş toplantısında ."dedi üvey anne ve babasını kast ederek .

Dışarda duran bisikletime binip hızlıca evine doğru sürmeye başladım .
"Tom bak kendine bir şey yapma tamam mı ?"
"Chris ben zaten ölüyüm ki . Hiç yaşamadım ben . Ben çocukluğumuda hiç yaşamadım ."dedi sigarasından bir nefes çekerken .
"Babanın sigarlarından mı aldın yine ?"dedim gülmeye çalışarak .
"Evet ."dedi ve başka bir şey de söylemedi .

"Tom hangi odadasın ?"
"Banyodayım ."dedi ve sigarayı söndürdüğünü duydum . Onların evin önüne varmıştım , bisikleti yere bıraktım ve koşar adım kapılarına gittim .
"Tom kapıyı aç ."dedim zile basarken .

"Chris ben veda etmek için aradım ."
"Biliyorum , lanet olsun ki biliyorum Tom ."dedim gözlerim dolmaya başlamıştı .
"Ama şimdi değil şu an değil . Veda edemezsin , sen daha yaşlanacaksın . Büyüyecek okula gidecek sonra evleneceksin . Belki çocukların bile olur Tom ."dedim tekrar zile basarken .

"Chris Bella bana çok kızmasın olur mu ? Hatta ağlamasında . O benim kız kardeşim ona iyi bak Chris tamam mı ? Bunu benim için yap ."
"Tom şu lanet kapıyı aç !" dedim bağırarak sesim tüm sokakta yankılanmıştı .
"Chris iyiki varsın . İyi ki kardeşim olmuşsun sende ."dedi ağlamaya başlayarak . Ben çoktan ağlıyordum zaten .

"Aç şu kapıyı Tom ! Böyle mi gideceksin , bizi bırakacak mısın ?" dedim oyalamaya çalışarak . Bir andanda evin açık camı var mı diye bakıyordum .
"Chris ben vazgeçtim sende vazgeç kardeşim . Ben kurtarılmaya değmem ."dedi ve telefonu kapattı . Hemen gördüğüm açık camdan içeri atladım . Salonun camı açık kalmıştı . Seri adımlarla merdivenlerden yukarı çıktım tuvalettin kapısı kapalıydı .

"Tom aç şu kapıyı ."dedim ve açmaya çalıştım ama kitliydi .
"Tom yapma ne olursun yapma lan . Seni kaybedemem oğlum . Aç kapıyı Tom ."dedim ama ses vermiyordu . O zamanlar boyum çok uzun değildi ama 1,70-1,75 falan vardım . Kapıya omzumla vurdum . Tekrar ve tekrar omzumun açılmasını umursamadan . En sonunda kapı kırıldı ve ben içeri girdim.

"Tom ."dedim karşımdaki görüntüyle . Tom ayakta durmuş elinde bıçakla bana bakıyordu . Bıçağı boynuna doğru yaklaştırdı.
"Sakın yaklaşıyım deme Chris !"dedi bıçağı boynuma değdirirken .
"Tom yapma . Önünde daha upuzun bir hayat var kardeşim yapma . Bella çok üzülür Tom bunu öğrenirse ."dedim kandırmaya çalışarak .