Ertesi gün yine okula gittim fakat bu kez beklediğim gibi geçmeyen bir gündü. Çünkü okulda Beren yoktu. Neden okulda olmadığını bir yandan merak ediyor,bir yandan da birlikte geçirdiğimiz o anların tarifsiz duygusunu içimden uğurlayamıyordum.Eve gittim ve Beren'i düşünerek geçirdiğim gecelere bir yenisini daha ekledim.
Sabah uyandığımda bu kez Beren kesin gelir diye umut ettim. Ama yine Beren yoktu. Ne zaman geleceksin be geleceğim diye mırıldanıyordum içimden. Sonra Beren'in daha iki gün önce yerini öğrendiğim evine gitmeye karar verdim. Tamam babasıyla arası kötü olabilirdi fakat her şeyi göze almıştım. Evlerine gittim. Tam Beren'i uğurladığım o sokağa. O sırada Beren'in camına doğru uzun uzun baktım. Ansızın perde aralarında ve beni etkisi alan o gözler gülümsüyordu içten içten...
Beren okula sonunda gelmişti. İçimde öyle bir mutluluk vardı ki bunun tarifini anlatacak kadar kelimem yoktu. Öğle arası biraz oturduk ve neler olduğunu sordum. Neler oluyor can özüm demek geldi içimden ama diyemedim. Sonra Beren olanları anlattı. Annesi ile babası birbirine dava açmış ve sanırım boşanma durumundular.
Çıkışta yine Beren'i bekledim. Beren,annesinin çok üzüldüğünü söyleyerek ağlamaya başladı. Dayanamadım...Ona sımsıkı sarıldım. Birbirimize öyle kenetlendik ki belkide saatlerce,günlerce, aylarca o şekilde kalabilirdik...
