ဒြပ်ဝတ္ထုမရှိသောအမွေအနှစ်

Chapter 1

ခင်ဗျားဘာလို့ သူ့အပေါ်သစ္စာစောင့်သိနေသေးတာလဲ

နွေဦးအစောပိုင်းသည် အေးမြလျက် ကမ်းပါးဘေးရှိမိုးမခပင်များက ထင်ရှားပေါ်လွင်ကာ ပါးလျသည့် နှင်းလွှာတွင် အစိမ်းနုရောင် ဖုံးလွှမ်းလျက်ရှိသည်။

ခိုက်ခိုက်တုန်အောင်ချမ်းအေးသည့် ဆောင်းရာသီတွင် ချင်မိသားစုခေါင်းဆောင်အကြီးအကဲဖြစ်သည့် ချင်ရှန်းကွယ်လွန်သွားပြီး ရေမျက်နှာပြင်ပေါ်တွင် မူလကငြိမ်သက်နေသည့် ရွှမ်း (ဆီနှင်း) မြို့ကို လှိုင်းလုံးများအဆက်မပြတ်ရိုက်ခတ်ကာ ရုတ်ချည်းရုန်းရင်းဆန်ခတ်ဖြစ်သွားစေခဲ့သည်။ အချိန်တိုလေးအတွင်းမှာပင် အာဏာရှိအဖွဲ့အစည်းအသီးသီးက အမှောင်ထဲမှ လောဘတကြီးစောင့်ကြည့်နေကြပြီး ဒုက္ခရောက်နေစဉ်အခွင့်ကောင်းယူကာ ချင်မိသားစုပိုင်နက်ကို သိမ်းပိုက်ရန်​ကြံစည်နေကြသည်။

အဆုံးတွင်မူ ချင်အိမ်၏အမွေဆက်ခံသူမှာ အဆင်းသာရှိ၍အချင်းမရှိသည့် အပြင်လူတစ်ယောက်သာဖြစ်လေသည်။

သို့သော် မည်သူမျှ မထင်ထားသည်မှာ ချင်ရှန်းမသေဆုံးမီ ယခင်သေတမ်းစာကို ပြန်ပြင်လိုက်ပြီး ချင်မိသားစု၏ ရှိရှိသမျှအမွေအနှစ်အားလုံးကို အပြင်လောကတွင် နှစ်ပေါင်းများစွာလေလွင့်နေသည့် ဒုတိယသားဖြစ်သူ ချင်းရွှင် အား အမွေပေးအပ်ခဲ့ခြင်းပင်။

မူလက ခန့်အပ်ထားသည့် ချင်းရုန် ကမူ အမည်ခံမျှသာဖြစ်ပြီး ဘာဆိုဘာမျှမရှိပေ။

_

ချင်းရုန် အိပ်ရာကနိုးထလာပြီး ထိတ်လန့်ချောက်ချားဖွယ် မှောင်မိုက်နေသည့်ခံစားချက်က ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံး စွဲကျန်ရစ်နေသည်။ ကုတင်ဘေးရှိ စားပွဲပေါ်က မျက်မှန်ကိုယူတပ်လိုက်ပြီး ပါးလွှာသည့်ငွေအနားကွပ်ဘောင်က မြင့်မားသည့်နှာတံပေါ်တွင် ချိတ်ဆွဲထားသည်။ နဖူးပေါ်တွင် ချွေးစေးထွက်နေသော်လည်း အပြင်ပန်းတွင်မူ မပြောင်းမလဲတည်ငြိမ်လျက်ရှိသည်။

"ပါ့ပါ" ညင်သာသည့်အသံလေးက ပျော့အိအိစောင်ထဲမှထွက်လာပြီး နူးညံ့သည့်လက်လေးတစ်စုံက ချင်းရုန်၏လက်မောင်းကို ဖွဖွလေးပုတ်ပေးကာ "အိမ်မက်ဆိုးတွေ အမြန်ထွက်သွား၊ အိပ်မက်ဆိုးတွေအမြန်ထွက်သွား" ဟုနှစ်သိမ့်ပေးလျက်ရှိသည်။