Lalisa Manobal
Kapı deli gibi çalınırken, hatta yumruklanırken korkuyla gözlerimi açıp yattığım yataktan kalkıyorum. Odadan çıkarken Jeon'un da uykulu ve şaşkın gözlerle oturma odasından çıkıp kapıya yöneldiğini görüyorum
"Tanrım, n'oluyor? "
Jeon derin bir nefes alıyor
"Bilmiyorum, sen burada bekle "
Kafamı sallayıp tekrar odaya gidiyorum. Kapının açılmasıyla deminki patırtı kütürtünün bitmesi sadece birkaç saniye sürüyor
"SANA BİR KERE SORACAĞIM, LİSA NEREDE!?"
Taehyung'un bağırışlarını duymamala kaskatı kesiliyorum. İçeriden birkaç boğuşma sesi gelirken salona yöneliyorum. Burnundan ve kaşından akan kanla yerde kendini toparlamaya çalışan Jeon'u görmemle çığlık atmamak için kendimi sıkarken yanına koşmaya çalışıyorum
"AMACIN NE SENİN!!? "
Neye uğradığını şaşıran Jeon yerde kendini toparlamaya çalışırken elimde nereden bulduğumu bilmediğim bezi burnuna ve kaşına bastırıyorum
"KALK ŞURADAN, GİDİYORUZ LİSA!"
Taehyung tuttuğu kolumdan beni çekiştirmeye çalışırken onu itiyorum
"HİÇBİRYERE GELMİYORUM! "
"GİDİYORUZ DEDİM, GELİP GELMEYECEĞİNİ SORMADIM! "
Jeon'un kendini hangi ara toparlayıp Taehyung'a bir yumruk çaktığını ve yere savurduğunu anlamazken midemin bulantısını bastırmak için birkaç kere yutkunuyorum. Gözlerim doldukça doluyor
"KIZ SANA GELMEK İSTEMİYORUM DİYOR, DUYMUYOR MUSUN!? "
Başım dönerken ve kalöriferin kenarına tutunurken Taehyung'un tekrar kalkıp Jungkook'u duvara sıkıştırmasını ve boğmasını izliyorum
"SENİ GEBERTECEĞİM! "
Jeon kendini Taehyung'dan kurtarmaya çalışırken ama başaramazken ve gittikçe morarmaya başlarken kendimi toparlamaya çalışıp çığırabildiğim kadar çığırıyorum. İkisi de sonunda durup bana bakarken titreyişimi durdurmaya çalışıyorum
"Tamam dur, dur geleceğim "
Taehyung sonunda Jeon'u bırakıp hızlıca benim kolumu yakalarken ve dışarı doğru çekiştirirken ona engel olmuyorum ya da direnmiyorum. 12 katı hangi ara indiğimizi fark etmeden sitenin dışına çıkarken ve Taehyung'un arabasına binerken resmen kapıyı açıp beni ön koltuğa fırlatmasıyla öylece oturduğum yerde titrememi ve gözümün ucundaki göz yaşlarını durdurmaya çalışıyorum. Taehyung da sürücü koltuğuna binip beklemeden hızla gaza basarken oturduğum koltukta küçüldükçe küçülüyorum. Birkaç dakika o şekilde yol gittikten sonra Taehyung'un bir anda frene basmasıyla kemerimin de takılı olmaması dolayısıyla cama yapışmamakta son anda kurtuluyorum. Hangi ara arabadan indiğini hatta benim de kapımı açıp beni çekiştirmeye başladığını anlamadığım Taehyung'dan bir süre sonra kurtarıyorum kolumu
"DUR ARTIK, LANET OLSUN DUR! "
Ben sakinleşmeye çalışarak nefeslenirken Taehyung da sinirle arabaya birkaç tekme atıyor
"NEDEN YAPIYORSUN BUNU LİSA, NEDEN YAPIYORSUN!? NE ARIYORSUN SEN JUNGKOOKUN EVİNDE LİSA NE YAPIYORSUN!? "
Gözümden ard arda birkaç yaş düşerken histerik bir gülüş atıyorum
"BEN Mİ YAPIYORUM TAEHYUNG! BEN Mİ YAPIYORUM!? SEN HİÇBİRŞEY YAPMIYORSUN ZATEN DEĞİL Mİ!? ZATEN BEN HAMİLE SEVGİLİMİ EN YAKIN ARKADAŞIYLA ALDATIYORUM, AYLARDIR KANDIRIYORUM DEĞİL Mİ!"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Difficult Reunion///Taelice
Fiksi Penggemar"Sana söz veriyorum sevgilim, bir gün kavuşacağız"
