Benim Dünya'ya aldığım bandana bileğindeydi...
Bandanayı görür görmez başımı kaldırdım. Şaşırmış bir şekilde ona bakıyordum.O da bana bakıyordu.
Lena:
"Dünya?"
Oda beni gördüğüne şaşırmıştı.
"Ben..Ben özür dilerim."
Dedi ve arkasına döndü ve tam gideceği sırada bandanalı bileğinden tuttum. Döndü. Önce onun bileğini tutan elime sonra sonra bana baktı.
Lena:
"Gitme lütfen seninle konuşmak istiyorum."
"Neden?"
Lena:
"Ben özür dilerim. O gü-"
"Özür dileme!"
"Özür dilenecek bir şey yapmadın."
Lena:
"Ama benim yüzümden kendini kötü hissettin."
"Asıl sensiz ben kötüydüm Lena. Seninle karşılaşmadan önceki halimi görmek bile istemezsin. Takii seni görene kadar. Seni gördüm, ışığın ışığım oldu. Karanlığımı aydınlattın. Ama olmaz Lena. Ben sana iyi gelmem. Sana zarar vermeyi göze alamam.Sen benimle hiç konuşmamış ,hiç görmemiş gibi hayatına devam et.Görü-"
Lena:
"Hayır olmaz. O kadar şey konuştuk o kadar zaman geçti."
"Çekip gidemezsin!"
"Anlamıyorsun."
Lena:
"Evet anlamıyorum!"
"Dinle beni, evet yaraların var ama yaralarını hep kendin iyileştiremezsin bırak yardım edeyim."
"Beni takip et yakınlarda kafe olmalı oraya gidelim ve konuşalım."
Ben önden gittim o da peşinden geldi.
...
Kafenin içine girdik ve bir masaya oturduk.
Lena:
"Öncelikle sana isminle hitap etmek istiyorum."
"İsmin ne?"
"Aren."
"Aren Özer."
Lena:
Elimi uzattım.
"Memnun oldum Aren Özer."
Elimi sıktı.
"Böyle kaçarak hiçbir şey halledemezsin."
"Bana kaç gün vicdan azabı yaşattın haberin var mı senin, benim yüzümden ne hale geldin diye merak etmekten kafayı yicektim."
Aren:
"Özür dilerim."
Lena:
"Mesajlarımı da görmedin."
(Kahveler geldi.)
Aren:
"Hep telefon başındaydım yazdığın bütün mesajları üstten okudum."
Şaşırarak ona baktım.
Lena:
"Niye mesaj atmadın?"
Aren:
"Seni kendimden uzaklaştırmak istiyordum."
Lena:
"Sorma gece 'ben ne yaşattım bu çocuğa', sabah
'neler hissediyor şuan' diye düşünmekten senden bayağı uzaklaştım."
Aren:
"Sen sürekli beni mi düşündün?"dedi şaşırarak.
Lena:
" Yani.. vicdan azabı çektiğimden dolayı."
Aren:
"Anladım.Özür dilerim."
Lena:
"Artık özür dileme."
"Bana kendi numaranı ver seninle oradan konuşalım."
Numarasını söyledi ve bende telefonuma kaydettim.
Aren🌏
Biraz daha sohbet ettik. Ve aradan çok geçmeden masadan kalktık. Beni evime kadar bırakmayı teklif etti ama ben kabul etmedim.
Aren:
"Her şey için teşekkür ederim."
" Ve görüşürüz Ay Işığı."
(Bunu onun sesiyle duymak çok güzeldi.)
Lena:
"Görüşürüz Dünya, görüşürüz Aren."
İkimizde birbirimize telefonda söylediğimiz şeyi direkt birbirimize karşı söyleyince güldük.Ve sonra ikimizde evlerimizin yolunu tuttuk.
Bölüm nasıldı?
Okurken nasıl hissettiniz?
Bölümü yazarken çok heyecenlandım açıkçası umarım sizde okurken hissetmişsinizdir.
Artık öğrendik Dünyamızı.🤍
Fikirlerinizi belirtmeyi ve yıldıza basmayı unutmayın lütfen. Beni takip ederseniz de çok mutlu olurum.☺
Kendinize çok dikkat edin.
Bir sonraki bölümde görüşmek üzere.
Kitapları severek kalın...<333
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ay Işığı
Novela Juvenil"Benimle çıkar mısın?Işığını ışığım yapar, karanlığımı aydınlatır mısın?" "Evet ışığımı ışığın yaparım." Ayrıldım ve işaret parmağımı kaldırdım hesap sorar gibi. "Ama Dünyana ortak olmam şartıyla." Güldüm. O da güldü. "Sen benim Dünyamsın zaten."...
