Ay Işığı

17.Bölüm

Aren:
"Neyse benim de işim çıkmıştı zaten siz ikiniz gidin sonra görüşürüz."

Neydi şimdi bu?

Aren gittikten sonra Berkay ile Doğa'da gittiler. Bende eve doğru yürüyordum. Ama aklıma takılan bir sürü soru vardı.
Aren'in verdiği tepki neydi? Yüzü de asılmıştı sanki. Beni mi kıskanmıştı? Bunu düşününce yüzümün ısındığını hissettim.

Eve vardığımda kıyafetlerimi değiştirip yatağa oturdum. Hiç gitmek istemiyorum. Sürekli aklıma geliyordu. Huzursuz hissediyordum. Ani ve pişman olmayacağıma emin bir kararla Berkay'a mesaj attım.

Lena:

"Berkay rica etsem Aren'in şuan nerede olduğunu öğrenebilir misin?"

"Ama benim sorduğumu söyleme lütfen."

Berkay:
"Tamam."
Yaklaşık 3 dakika sonra
"Bizim gittiğimiz bir yer var oradaymış şuan."

Lena:

"Konum atabilir misin?"

Berkay:
*Konum

Lena:

"Çok teşekkür ederim."

"Size iyi eğlenceler."

Berkay:
"Rica ederim."

Beykayla olan konuşmadan çıkıp Atakan'a mesaj attım.

Lena:

"Atakan benim çok acil bir işim çıktı."

"Özür dilerim."

Kıyafetlerimi değiştirmiştim zaten yüzüme hafif bir makyaj yaptıktan sonra evden çıktım. Elimde telefon ile Berkay'ın attığı konuma bakarak yürüyordum. Sanırım yaklaşmıştım. Biraz daha yürüdükten sonra etrafa bakarken onu gördüm. Kayaların üstüne oturmuş ona hediye ettiğim bandana bileğinde onunla oynuyordu. Derin düşünceler içerisinde görünüyordu. Bir kaç dakika kımıldamadan öylece ona baktım. Daha sonra yanına gittim.

Lena:
"Oturabilir miyim?"
Sesimi duymasıyla başını çevirdi. Ve donup kaldı. Bu haline gülmemek için kendimi zor tuttum.

Aren:
"Ta.. Tabii."
"Oturabilirsin."
Yanına oturdum.
Kısa bir sessizliğin ardından konuşmaya başladı.
"Benim burada olduğumu Berkay söyledi değil mi?"

Lena:
"Evet."

Aren:
"Sen Atakan'la buluşmayacak mıydın?"

Lena:
"Evet."
"Ama buraya gelmeyi tercih ettim."

Aren:
"Neden?"

Lena:
"İstemiyorsan gidebilirim."

Aren:
"Hayır sadece merak ettim."

Lena:
"Neyi?"

Aren:
"Atakan'dan hoşlandığını biliyorum Lena."
İsmimle hitap etmişti.
"Onunda senden tabii."
"O yüzden burada olman.. garip geldi."

Duyduklarıma çok şaşırmıştım.
Ben mi Atakan'dan hoşlanıyorum?
Çocuğun yüzüne bakmıyorum ben be!
Ben gece gündüz onunla konuşuyorum , aklımdan çıkmıyor beyfendi. Ettiği laflara bak!

Sinirle bir şey söylemeden kalktım ve arkama bakmadan yürümeye başladım. Arkamdan bana sesleniyordu ama duymazlıktan geliyordum.
Bir kaç adım daha attıktan sonra kolumdan tuttu.

Aren:
"Özür dilerim karışmamalıydım."

Hala ne diyor!

Lena:
"Aren ben Atakan'dan felan hoşlanmıyorum.Ne gibi bir şey seni buna sürükledi bilmiyorum ama ben Atakan'dan hoşlanmıyorum."

Aren:
"Nasıl?"
"Ama siz.. siz çok yakınsınız?"

Lena:
"Yakın mı?"
"Çocuğun yüzüne bakmıyorum ben. Söz verdiğim için buluşacaktım. 1 saat sonra gidecektim."
"Ayrıca seninle yakın olduğum kadar hiçbir erkekle yakın olmadım ben."
"Ama sen sür.."
Sözümü kesti.

Aren:
"Lena ben senden hoşlanıyorum."
Duyduklarımla karşısında donup kaldım, bir anda beklemiyordum.
"Eğer sende benden hoşlanıyorsan benimle çıkar mısın? Işığını ışığım yapar,karanlığımı aydınlatır mısın? "

Bir anda ona sarıldım.

Lena:
"Evet ışığımı ışığın yaparım."
Ayrıldım ve işaret parmağımı kaldırdım hesap sorar gibi.
"Ama Dünyana ortak olmam şartıyla."
Güldüm. Oda güldü.

Bunu henüz kendime itiraf edememişken ona itiraf etmiştim. Ondan hoşlanıyordum. Hem de sandığımdan daha çok.

Aren:
"Sen benim Dünyamsın zaten."
"Ve hep öyle olacaksın."

O da hemen ellerini belime koyup,başını omzuma yasladı. Birbirimize o kadar sımsıkı sarılmıştık ki sanki birbirimizi bulmuştuk.

Evettt. Bölüm nasıldı?
Artık birbirlerine aşklarını itiraf ettiler. 🤍
Fikirlerinizi belirtmeyi ve yıldıza basmayı unutmayın lütfen. 💓
Bir sonraki bölüm de görüşme  k üzere.
Kendinize çok dikkat edin.
Kitapları severek kalın... <333