Ruhumdaki Yaralar

12 bölüm 🌺 part1

Hira 'nın anlatımıyla=} ben üç gün doğru düzgün uyuyamadığimi ve biraz uyusam iyi olur demiştim dimi he işte o yalan oldu yine her zamanki gibi kabus gördüm ve bir dağa uyuyamadım zaten hep böyle olur kabüs kördüğümde bir daha uyuyamıyorum elimdeki kahveden bir yudum daha alıp yavaş yavaş kendini gösteren güneşe baktım hayat beni bu bir kaç gün içinde ne çok yormuştu zaten hayat bu değilmiydi işte hayat sana nerden vurucağını hiç bir zaman bilemezdik ya tam mutlu olduğunu anladığında her şey tepe taklak olur yada umuduğunu kaypediğin an karşina o kadar çok güzel bir şey çikarırkı iki durumda artık ne yapacağini şaşırır kalırsın .

Yavaş yavaş kendini gösteren güneşi izlemeye devam ederken zihnimde belirleyen geçmişimi izlerini hatirladiğimda gözlerimi kapatıp derin nefes almaya çalıştım ve elimi kestiğim bileğimin üstünü okşadım .

Hira'nın geçmişi=} yine her sabah olduğu gibi emine teyze   bizi uyandırmışti üstümüzü değiştirip aşada kavaltığimiz yapmaya başlamiştik bu gün ne hikmetse canım bisye çekmiyordu üzerimde bir halsizlik vardı mert benim tapağimdaki bişeye dokunmadığimi gordüğünde her zamanki gibi kendi yedirmeye başladı ama gerçekten benim canım bugün hiç birşey çekmiyordu o yüzden çatala batirdigi peyniri yemedim başimi sol tarafa çevirdim ve "" mert canım bugün bişey çekmiyor ""

""Hayır Hira hiç birşey yemeden okula gidemesin senin bünyen çok zayıf hemen hasya olursun hadi ""

"" Mert doğru söylüyor Hira bak selin bile yemeğini bitirdi hadi sende ye""

"" Toprak gerçekten canım bişey çekmiyor yersem kusarim biliyorsunuz söz okulda açiktigimda bişey ler yerim ""

""Tamam ama bak açiktiginda yanıma gel sana tost alırım ""

""Tamam ""

Çok şükür onları ikna etmeye başarmiştim selin bana bir sorun mu var  bakışı atiğinda sorun yok der gibi başımı saladım .

Onlarda yemeğini yediklerinde hepbirlikte kaltik yetimahaneden çikip okula doğru gitmeye başladik okulumuz yetimahhaneye yakın olduğu için yürüyerek gidiyorduk  .

Okula vardigimizda hepimiz alt kata durduk çünkü benim sınıfım alt kattaydi benim sınıfım 7/C. mert toprak selin'inde 7/A  dı üst kattaydı hepsiyle sarıldığimda . Mert yanıma gelip.

""Güzelim bir sorun olduğunda direk bizim yanımıza geliyorsun tamammı""

""Teneffüs olduğunda seni alıp öyle dişarı çikarız sakın bizsiz dışarı  çikma " dedi toprak. Başimi salayıp

""Tamam hadi daha fazla beklemeyin burda derse geç kalıcaksınız""

Onlar beni onaylayıp yukarı çınınca bende kendi sınıfınma girdim sınıf arkadaşlarımı hiç sevmiyordum daha doğrusu onlar beni sevmiyorlar iremden başka çünkü ailem olmadıği için hep benimle alay ederler dalga geçerler derin bir nefes alıp sırama oturdum kimse benimle oturmak istemiyordu İrem den başka çünkü o benimle oturuyordu İrem toprak selin ve mert kadar olmasa da iremle de iyi onlaşıyoruz onunla ailesi yok sadece bir abisi var anne ve babalarını tırafik kazasında kaybetmişlerdi İrem daha 5 yaşindayken o güne kadar ireme abisi Fuat abi bakıyordu ona hem anne hem baba olmuştu Fuat abi gerçekten çok iyi biri onunlada hep görüşüyoruz konuşuyoruz hata bazı günler yetimahane müdürü den izin alıp onlarda kalmamızı sağliyordu o benim olmamiş abim di .