Czerwony Obsydian 1 ✅

Rozdział 3.2 - Cienisty Wilk

Rozdział 3.2 - Cienisty Wilk

~ Ivan Berezowski ~

Rok 2023

Po ostatniej akcji w parku, Ivan nie spoczął na laurach. Otrzymał anonimowy cynk o członkach zorganizowanej grupy przestępczej, działającej od dłuższego czasu. Berezowski miał wrażenie, że to było coś zupełnie innego niż szajka rewolucjonistów, którą mieli schwytać i skazać na ścięcie. Na detektywie spoczywała ogromna presja i odpowiedzialność za życia mieszkańców. Królestwo Nestrium na chwilę odetchnęło z ulgą. Jednak życie detektywa Berezowskiego nie pozwalało na długi odpoczynek. Już następnego dnia, po sukcesie z zorganizowaną grupą przestępczą, Ivan siedział znudzony przy biurku na komisariacie, a w jego głowie kłębiło się milion myśli na sekundę.

— Ivan, wiem, że odpoczynek nie jest twoją mocną stroną i...

— Czego znowu chcesz?! Jestem zajęty — burknął, wywracając oczami. Westchnął głośno, co oczywiście zrobił specjalnie, by jego rozmówca zrozumiał przekaz, świadczący o tym, jak bardzo detektyw był zirytowany obecnością swojego rozmówcy.

— Właśnie widzę Berezowski! — syknął przez zaciśnięte zęby intruz — Jesteś tak zajęty, że bawisz się długopisem.

— I co z tego?! Uznaj to za moją przerwę Ragor — machnął lekceważąco ręką.

— Otrzymaliśmy nowe zlecenie — w tym momencie detektyw ożywił się i porzucił swoją dotychczasową zabawę, skupiając się w stu procentach na swoim pracowniku.

— Opowiedz mi o tym więcej — poprosił i usiadł wygodniej na krześle obrotowym.

— Tym razem dotyczy ono serii tajemniczych porwań. Śledztwo, z tego co zrozumiałem, ma odbyć się w okolicy portowej dzielnicy miasta Torkert. Młoda kobieta zniknęła bez śladu, pozostawiając po sobie jedynie krwawe ślady na schodach rodzinnej firmy. Nic więcej nie wiem na ten temat szefie.

Detektyw wiedział, że czas grał na jego niekorzyść, bo tak naprawdę każda minuta była na wagę złota. Nikt nie wiedział, czy porwana kobieta nadal żyła. Berezowski wydał polecenia swojej grupie i rozpoczął intensywne śledztwo, przesłuchiwał świadków i analizował każdy możliwy trop. Miał związane ręce z powodu braku dowodów, ale podejrzewał, że i za tymi porwaniami stał seryjny morderca. Zagadka z każdą chwilą stawała się coraz bardziej skomplikowana. 

Nie było żadnych wyraźnych poszlak, prowadzących do potencjalnego sprawcy ani żadnych żądań okupu. Po dniach skrupulatnych poszukiwań, detektyw Berezowski odkrył powiązanie pomiędzy porwaną kobietą, a jednym z byłych członków grupy przestępczej, który jakimś cudem uniknął aresztowania w ostatniej operacji. Jeżeli wszystkie zebrane informacje były prawdziwe, Ivan miał do czynienia z mężczyzną o pseudonimie "Cienisty Wilk", który znany był ze swojej brutalności i sprytu.

— Co robimy? — zapytał barczysty pomocnik Ivana, patrząc na swojego szefa.

— Musimy przeszukać wszystkie opuszczone magazyny w tej okolicy — powiedział z kamiennym wyrazem twarzy. Wskazał palcem na mapie konkretny obszar.

— Sporo ich.

— To prawda, ale podejrzewam, że nasz sprawca będzie się ukrywał w ostatnim, tuż przy granicy, bo dzięki temu będzie mógł przed nami uciec — odparł Berezowski, drapiąc się po brodzie w konsternacji. Zacisnął mocno szczękę.

Detektyw był zdeterminowany by odnaleźć porwaną kobietę. Nie czekał ani sekundy dłużej i wsiadł szybko do swojego samochodu, ruszając z miejsca z piskiem opon, a za nim ruszyła reszta grupy. Gdy po dwóch godzinach wyczerpującej podróży policyjny konwój zatrzymał się przed opuszczonym magazynem, nadciągnęły burzowe chmury, zwiastując nadchodzący chaos. Ciężkie krople deszczu zaczęły bębnić o dachy samochodów, gdy zespół Berezowskiego wysiadł, przyjmując formację bojową. Budynek przed nimi wyglądał jak ponure mauzoleum, z wybitymi oknami i zardzewiałymi drzwiami, za którymi czaiło się nieznane. Kiedy tylko Berezowski i jego ludzie przekroczyli próg magazynu, ciszę przerwał huk wystrzału.