İlk Ve Son Aşkım

22.Bölüm

Gülgün; Deniz!

Deniz koşarak ikiliye sarılır

Deniz; Gülgün abla

Orhan; Senin burda ne işin fıstık

Deniz; Okuldan çıkıp geldim, sizi özledim bi kaç gün sizinle kalsam olur mu

Gülgün; Müdürünü arayalım izin alalım o halde. Hadi gel içeri geçelim hava soğuk.

Hep birlikte içeriye geçerler, orhan müdüre hanımla konuşurken Gülgün ve Deniz'de elisayla ilgileniyordu.

Deniz; Gülgün abla, aynı sana benziyor

Gülgün; Gerçekten mi, ben daha çok orhan'a benzetiyorum ama.

Deniz; Ona da benziyor ama en çok sana (Derin bir nefes alır) keşke benimde bir kardeşim olsaydı.

Gülgün; Deniz eğer üzülmeyeceksen ailene ne olduğunu sorabilmiyim

Deniz; Ben daha bebekken trafik kazasında kaybettim onları, onlara dair elimde de ne bir resim ne bir eşya hiç bir şey yok.

Gülgün; Peki bunca zaman seni evlat edinmek isteyen olmadı mı

Deniz; Oldu ama ben istemedim çünkü hiç birine alışamadım

Gülgün; Anladım bebeğim. Hadi gel seninle mutfakta kurabiye hazırlayalım

Gülgün denizi kucağına aldığı gibi mutfağa geçer, tüm malzemeleri hazırladıktan sonra orhan gelir yanlarına

Orhan; Kızlar napıyosunuz böyle

Deniz; Kurabiye

Orhan: Ellerinize sağlık şimdiden.

Gülgün; Deniz hadi canim sen elisa'nın yanına git, bende bunları fırına atayım.

Kafasını sallayarak mutfaktan çıktı deniz. Gülgün de kurabiyeleri fırına attıktan sonra orhan'a döndü.

Gülgün; Canım seninle bir şeyler konuşmam gerek.

Orhan; Gel salona geçelim o zaman

Salona geçerler. Gülgün derin bir nefes alıp konuşmaya başlar.

Gülgün; Denizi evlatlık alalım mı?

Orhan; Nee!

Gülgün; Duydun işte orhan, baksana sanki yıllardır bizimleymiş gibi hiç yabancılık çekmiyoruz. Hem ilk geldiğinde de çok sevmiştik onu. Hem bir evi olur, aile ortamından da mahrum kalmaz. Ne dersin?

Orhan; Yani olur ama öyle hemen karar vermeyelim bir kaç gün burda sonuçta iyice düşünüp karar verelim.

Gülgün; Tamam. Hadi git sen işe

Orhan işe giderken evde Gülgün, Deniz ve elisa kalmıştı. Gülgün kızını kucağına alıp emzirmeye başladı.

Emzirmesi bittikten sonra ayağa kalkıp sallanmaya başladı.

Deniz; Gülgün abla

Gülgün; Efendim canım

Deniz; Şey kucağıma alabilir miyim.

Gülgün; Tabi ki otur şöyle bende vereyim kucağına.