17.Bölüm

319 22 29
                                    

Orhan; Doktor bey karımın durumu nasıl

Doktor; Bunu nasıl söylenir bilmiyorum ama gülgün hanım komaya girdi.

Orhan; Nee! Ne demek komaya girdi, hiç uyanmayacak mı bir daha

Doktor; 3 günü var orhan bey eğer bu sureç içinde uyanmazsa maalesef fişini çekmek zorunda kalacağız, yoksa artık makinelere bağlı yaşamak zorunda kalacak ve bu süreçte hepinizi çok yıpratır.

Orhan; Olsun ama yine de yaşıyor olmayacak mı

Doktor; Makineler sayesinde yaşıyor olacak orhan bey. Dediğim 3 gün içinde uyanmazsa maalesef çekmek zorunda kalacağız fişini

Diyip gitmişti doktor.

Orhan; Nasıl 3 günü var, o z-zaman içinde uyanmasa ö-ölecek mi, yok olmaz olamaz kızımızı daha görmedi hem.

Ellerini başının arasına alır.

Orhan; Off çıldıracağım ya daha 4 gün öncesine kadar her şey çok yolundaydı heyecanla doğum çantasını hazırliyordu ne oldu da bu hale geldik biz.

- 4 Gün Önce -

Gülgün ve Orhan bugün kızlarının doğum çantasını hazırlayacaktılar kendi elleriyle ilk kez yapıyorlardı, normalde hep sultan hazırlardı.

Gülgün; Orhan yardım eder misin kalkmama

Ellerinden tutup kaldırır kadını.

Orhan; Hayır sevgilim neden bu kadar acele ettin ki yapardık sonra

Gülgün; Olsun şimdiden hazırlayalım.

Orhan ve Gülgün doğum çantasını hazırlamaya başladı, her şeyi tek tek özenle yerleştiriyorlardı, işleri bittikten sonra odaya baktılar, oda beyaz ve pembe renkli yıldız desenli duvar kağıtlarıyla süslenmişti.

Gülgün; Orhan ya beşiği odaya mı alsaydık

Orhan; Neden ki canım burda gayet güzel duruyor

Gülgün; Ya ne bileyim içerde yanımızda olsaydı, ağlarsa falan hemen sustururdum

Orhan; Canım telsizi var zaten denedik gayette güzel çalışıyor, sen şuna nefes alıp verişlerini falan yanımda duymak istiyorum desene.

Gülgün; O da var ama dediğim gibi en azından 3,4 ay kalsaydı bari yanımızda.

Orhan; Bir şey olmaz güzelim hemen yan odadayız zaten koşup geliriz

Gülgün: Ama sen bu fikri de düşünelim yine de

Orhan; Tamam önce bir sağlıkla doğsun da gerisini hallederiz hadi gel çıkalım.

Işığı kapayıp çıkmışlardı.

- Flashback Son -

Orhan; O ifakati bir elime geçirirsem var yaa, neler yapacağım.

Ferit; Baba annem gidecek mi şimdi uyanmazsa eğer b-bırakacak mı bizi

Birbirlerine sarılıp ağlamaya başladılar, eğer bu 3 gün içinde gülgün uyanmazsa fişini çekeceklerdi kadının, ne orhan ne ferit ne de fuat kimse hazır değildi böyle bir şeye, kimse inanmakta istemiyordu, hepsinin içinde son ana kadar bir umut vardı.

İlk Ve Son Aşkım Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin