𝐀𝐦𝐛𝐢𝐯𝐚𝐥𝐞𝐧𝐬𝐢 | 𝐏𝐉𝐌 ᵗᵉˣᵗᶦⁿᵍ

'𝟸𝟹

[ Park Mi Hi ]

| Cuma akşamı |

Jimin'in ahiretlik sorularından kurtulduktan sonra derin bir nefes vererek evden çıktım. Biraz daha kalsaydım manipülatif özelliklerinden kullanarak bana gideceğim yeri söylettirebilirdi.

Motoruma doğru giderken telefonumun titremesiyle irkilmiştim. Hava hiç olmadığı kadar çok soğuktu o yüzden telefona bakmak için siyah eldivenlerimi çıkarmam gerekiyordu.

~●●~

yunki.min ile sohbetin başlangıcı

yunki.min
Hazır mısın?
Çıktın mı evden?

mi.hi
Evet
Jimin'in sorularından zor kurtuldum

yunki.min
Jimin çok manipülatif bir insan
Kurtulman iyi olmuş
Her neyse
Seni söylediğim yerde bekliyorum :)

mi.hi
Tamamdır birkaç dakikaya oradayım

yunki.min
Kendine dikkat et, güzelim~

~●●~

Güzelim mi?

Normalde bu hitap şekli bana mide bulandırıcı gelse de Yoongi'nin bunu demesi hiç öyle bir etki yaratmamıştı. Aksine, hoşuma gitmişti.

Daha fazla geç kalmamak adına kaskımı taktım ve motoruma bindim.

Büyük bir heyecanla bana attığı konuma giderken neler yapacağımızı düşünüyordum. Daha doğrusu beni kendisine aşık etmesi için ne yapacağını daha çok merak ediyordum.

Nihayet söylediği mekana geldiğimde motorumu müsait bir yere park ettim. Kaskımı çıkardım ardından.

Gözlerim Yoongi'yi ararken omzuma temas eden elle arkamı döndüm. Karşımda bana tüm samimi gülüşüyle bakan bir adet Yoongi duruyordu.

Gözlerindeki mutluluk ömür boyu görülmeye değer gibiydi. O böyle olunca gülüşüne karşılık veremeden edemedim.

"Bunu diyeceğim günü hep beklemiştim." Ne dediğini anlamamış bir ifadeyle baktığımda bakışlarıyla beni süzüyordu.

"Basit görünen kıyafetlerle bir tanrıça gibi görünüyorsun. Ve bu seviyeye senden başka hiçbir kız ulaşamaz."

Dediği şeyle kalbim ısınırken ne diyeceğimi bilememiştim. Ondan bu tür lafları duymak aklımın ucundan bile geçmezdi.

Hafif bir kıkırtı çıktığında tekrar ona odaklandım.

"Birilerini çok utandırdım sanırım."

İmalı bir bakış attığında yanaklarımın yandığını o an hissettim. Ellerim otomatik olarak yanaklarıma gittiğinde gizlemeye çalıştım.

O bu halime daha çok gülerken omzuna vurdum.

"Utandırdın tabi. Senden hiç bu sözleri beklemezdim. Bir anda romantik birine dönüşmüşsün."

Ellerini beline yerleştirip başını salladı.

"Ben de kendimden beklemezdim. Aşk böyle bir şey sanırım."

Öyle miydi? Aşk insanı olmadığı birine mi dönüştürürdü yoksa aslında hep olduğu kişiye mi?