{LOTUSUN KOKUSU}

7-SUÇUM MU?

Medya: Loris Esta Kate

Şarkı: Say my name- Nello

-SUÇUM MU?

Yalnızca acı insanı geliştirir. Ama acıyla göğüs göğüse gelmelisiniz, kaçmaya çalışan ya da ağlayıp sızlayan kaybetmeye mahkumdur.
Yüreğinin Götürdüğü Yere Git
-Susanna Tamaro-

(LORİS ESTA KATE)

Gözyaşlarımı silip ayağa kalktığım andan itibaren o da benimle birlikte ayağa kalkmıştı. Biliyordu ne kadar üzüldüğümü biliyordu. Emma'nın bana dediği şey beni en çok üzen şeylerden biri olmuştu çünkü Vivian Tanrı'nın meleği olmuştu, gökyüzüne kavuşmuştu. Yine de bir geleceği olmalıydı, böylece gitmemesi gerekiyordu. Lanet olsun ona vakit ayırabilirdim. O kadar zamanım vardı, en azından son isteğini yerine getirebilirdim. Ellerimi yumruk yapmıştım farkında olmadan. Andre'nin bakışlarını üstümde hissetiğimde derin nefesler almaya çalıştım. Sakin olmalıydım zayıf yönlerimi belli etmeyi hiç ama hiç sevmiyordum. Lakin şu an bulunduğum durumun koşulları pek elverişli değildi. Göz yaşlarım tekrar gözlerimde ki yerlerini alınca tutamamıştım kendimi. O esnada hızlı bir şekilde kendine doğru beni çekmiş olacak ki kafam göğsüne yaslanmıştı.

O an kokusunu ilk defa bu kadar yakından tanıyordum, ormanların notası odunsu ama ağır olmayan türden gibiydi. Sanki içime çektiğim kokunun yavaş yavaş ciğerlerimi söndüreceğini hissettim. O kadar eşsizdi ki ne hissedeceğim ne yapacağım hakkında tek bir fikrim yokken kollarımı boynuna sardım. Elleri belimde ve sırtımda dolanırken sadece ağlamıştım.

Ellerimi omuzlarından aşağı doğru yavaşça çektiğim sırada gerçekten cüsseli olduğunu fark etmiştim. Çekildiğim sırada nerede olduğumuzun yeni farkına varıyordum. Rahat olmam için yangın merdivenlerine getirmişti. İyi hissetmiyordum zaten nöbettim de bitmişti. Eve gidip kafamı dinlemek istiyordum. O sırada ona teşekkür etmek istedim yanımda durduğu için;

"Teşekkürler bugün için"
" Ne yaptım ki?"
"Laboratuar da yakalanmamı önledin şimdi de zor bir zamanımda destek oluyorsun."
"Rica ederim stajyer tâbi ki çok düşünceli biri olduğum içindir, yani başkası yapmazdı"

Kendini övmeyi bu kadar seviyorken işimiz zor geliyordu. Gülmeye başladım sözleriyle her an her yerde kendini övmesi tam da onluk hareketti.
"Eve gidip kafa dinleyeceğim biraz"
"İstersen benim bildiğim bir şey var"
"Neymiş?"
"Bir yer biliyorum içmeye gidelim mi?"

Biraz düşündüm çünkü sarhoş hâlim çekilecek gibi değildi, ama şu an hiç düşünecek hâlde değildim. Sadece birazcık düşüncelerimden uzaklaşmak için içebilirdim doğrusu.

"Peki olur "
"O zaman eve git sen hazırlan, ben seni almaya gelirim"
"Olur teşekkürler"
"Sürekli teşekkür etmesen mi şımarıyorum"
"Peki peki"

O an gülümsediğimin farkına varmadım ağladığım için dağılmış olan makyajımı lavaboda düzelltikten sonra eşyalarımı alıp hastane'den çıktım. Vivian'ı düşündükçe onu öyle beyaz örtünün altında görünce kendimi çok kötü hissetmiştim.

Eve gidip ılık bir duştan sonra hâlâ aklım yerinde değil gibiydi. Saçlarımı kurutup şekil verdikten sonra dolabımın önünde ne giyeceğimi düşündüm. Önümde ki beyaz elbise çok hoşuma gitmiş olacak ki onu giymekte karar kıldım.

Hazır olduğumda elbisem üstümde gayet naif bir şekilde duruyor altına da beyaz tek bantlı bir ayakkabı ile tamamlamıştım. Yoğun olmayan makyajımı kırmızı rujla taçlandırmış elimde çantamla evde bekliyordum. O an evimin adresini nerden bileceğini ya da bildiğini düşündüm çünkü daha önce bahsetmemiştim. Telefonumun çalması ile düşüncelerimden sıyrılıp cevap verdim.