{LOTUSUN KOKUSU}

13-GERÇEKLER

https://www.instagram.com/imgeninkizlari?igsh=ZTM4ZDRiNzUwMw==
Instagram hesabımız: @imgeninkizlari

İlk neyi unutturdu?
Koku, sesler, sima yoksa bırakılan izler mi?
Ben İlk kokusunu unuttum daha sonra sesini yüzünü unuttum ardından izler gitti gitti zannetmiştim ne zaman bir çocuk ne zaman bir anı tekrarlansa geçmiş aklıma geldi yaralarım acıdı yorgun hissediyorum.

13-GERÇEKLER

Evde ki gezinen hallerim, mutfakta ki hallerim, salonda film izlerken, ve odamızda bulunan kameralar tarafından saniye saniye çekildiğimi bilmiyordum. İçimde ki garip his beni sararken sadece sinirlerimi yatıştırıyordum. Bana olan takıntısını aştığını söylemişti kendini hatırlatmaya çalıştığında. Şimdi işlerin ters olduğunu yeni fark edebilmiştim. Zaten eve hapis yatıyormuş gibiydim. Şimdi de bu kanıttıydı. Ne yapıyordu bana ne gibi yalanlar söylüyordu diye düşünmeden edemedim. İçeri giren Andre ile dolan gözlerimi bilgisayardan ayırmıştım. Yanıma hızlı adımlarla yaklaştığında elimin tersiyle yaşlarımı sildim güçlü durmaya çalışırken. Ellerimi tutmaya yeltendiğinde geri çektim kendimi iki adımda. Gözleri bilgisayara iliştiğinde nefes almıştı sakince. Zaten onda ki duyguları çözemiyordum. Soğuktu kara gözleri de soğuktu taşlar oturmuyordu. Aitlik hissi yoktu, çocuğumuz değildi çocuğu ya da çocuğumdu.

"Esta yanlış anlıyorsun gerçekten anlatabilirim"
" Sen kafanda ne yaşıyorsun bilmiyorum ama bir psikoloğa görünmen gerek"
"İyiliğin için Esta ya başına bir şey gelirse ben yokken"
"Onu bunu anlarımda odamda veya giyinme odamda neden kamera var? Ben artık sana güvenemiyorum"
Hızlı adımlarla odadan çıktığım anda ismimi bağırmasıyla umursamamıştım ayak sesleri geldiğinde ben çoktan odaya gelmiş giyinme odasında ki bir bavulu elime almış içine giyebileceiğim rahat kıyafetlerle doluşturmuştum bile içeri girdiğinde elimdeki kıyafetleri aldı ve çenemden destek alarak ona bakmamı sağladı elini ittirdiğimde çene kasları hareket etmişti sinirle. Garipsemiyordum artık yaptıklarını.

"Esta dinlemeden hareket etme"
"Kim bilir bana ne yalanlar söylüyorsun Andre"
"Sana yalan söylemem ben iyiliğin dışında"
"Bunlar iyilik mi Andre takıntılısın sen kafayı yemişsin"
"Anlamıyorsun Esta başına bir iş gelebilir"
"Neden başıma bir iş gelsin Hastane de hissesi olan ve diğer ülkelerde bulunan bir kaç holding de hissesi olan birisin alt tarafı bu kadar aksiyon fazla değil mi?"
"Anlatamadığım şeyler var"
"Aden sevgilin mi?"

Bunu söylediğimde bütün öfkesi dinmiş yüzünde şaşırmışlık ve rahatlık arasında değişik bir ifade vardı gözlerini sıkıca yumdu ve derin bir nefes aldı dediklerimin doğru olduğunu anladım geri çekilip bavulun zincirini kapattığımda bavulu peşimden sürükleyerek odadan çıktım. Arkamdan geldiğinde kolumu tutup kendine çevirdi beni.

"Öyle bir şey yok Esta yakın arkadaşım sadece"
"Hastanenin balosunda kimse öyle demiyordu"
"Hem merak ettiğim bir başka şey var"
"Sor dürüst olacağım söz"
"Benim kaçırıldığım gece neden kaçırıldım ve karşılığında senden ne istenildi?"

Evrak denildiğini duymuş konuşurken evraklarda ne vardı. Niçindi Andre kimdi ben neyin içindeyim başımın ağrısı ile bakışlarımı kara gözlerine kenetlendi.

"Sadece düşmanlarım sırada ki ihalede ki toplam bütçenin evrağını istediler Esta"
"Anlamıyorum Andre bunun için neden beni kaçırdılar bunu daha kolay yoldan yapabilirlerdi"
Geri çekilip döndüğüm anda çantamı ve telefonumu aldığımda bavulu peşimden sürükleyerek merdivenlerden indim vestiyerden paltomu alıp giyeceğim sırada bana engel olmadı sadece merdivenlerin başında izledi. Umursamadım ancak içime öküz oturdu kapıyı açıp çıktığım anda kapının önünde iki büyük izbandut gibi korumalar yolumu kesmişti.

"Önümden çekilir misin lütfen"
"Üzgünüz Bayan Carney Bay Carney'in kesin emri var evden çıkmanız yasak"
İçeri kadar bana eşlik ettiklerinde kapıyı kapatıp çıktıklarında Andre koltuklardan birine oturmuş ayaklarını uzatmıştı. Aniden anılardan biri kafamda birikti. Kaçırıldığım gece adamlardan biri Andrews Chris Brown demişti. Bunu dile getiremeden edemeyecektim. Yavaşça koltuklardan birine oturduğumda sırıtıyordu.

"Dün bütün gece uyumadım Andrews Carney ve Andrews Carney mi diyeyim yoksa sen mi gerçek ismini açıklamak istersin Chris Brown"

Yüzü tekrar şaşkınlık ifadesini aldığında bu sefer bir şeylerini yakaladığımı anlamıştım.
"Dün gece mışıl mışıl kollarımda uyudun Esta saçmalama nereden duydun onu?"
"Duydum değil mi doğru yani"

Bakışları arasında mahsur kaldım yerinden doğruldu üstüne tişört geçirmişti. Üstünü düzeltti boynundan çıkarmadığı gümüş kolyesinde gezindi bakışlarım sonra aklımda bir anı geldi. Kolyesinden bahsettiğim bir gece. Yatakta uzanmıştık sonra düşünmemek için başımı salladım hızlıca.

"Esta anlatacağım ama bundan sonra asla eskisi gibi olamaycağımı bil ve bu anlattıklarımı birine anlatırsan asıl o zaman gerçek benle tanışmak hoşuna gitmez ikimizinde"
"Anlat Andre biz yakınsa evleneceksek gizlimiz saklımız yok"
"Ben-"
Sözünü kesen zil sesi olmuştu. Kapıya doğrulduğunda kapıyı açmıştı iki kişi kapının önünde didişiyordu. Kapı da ki kız Aden'di, ancak erkek tanıdık değildi. İlk atılan kapıda ki erkek olmuştu. Aden içeri girdiğinde hâlâ soğuk bakışlarım onun üzerindeydi o ve ilk defa gelmesine rağmen vestiyerin boş tarafını açmış montunu asmıştı ya da ben ilk defa geldiğini zannediyordum.

"Merhabalar ben Esta'nın kuzeniyim burda mı kendisi acaba"
Andrew geri çekilip eliyle buyrun yaptığında içeri gimişti. Değişik çocuk beni gördüğü an da koşarka yanıma yaklaşmış sıkıca sarılmıştı. karşılık vermediğimde geri çekilip bakmıştı uzunca.

"Demek ki bu inatçı keçinin dedikleri doğru Esta hatırlamıyorsun ben Leo kuzenin"
Aden atlamıştı lafa hemen gözleri bavulumdan geri çekildiğinde uyuz olduğumu fark etmiştim.
"İnatçı keçi sensin be pis uyuz"
"Uyuz sensin"
"Tabi canım ne demezsin" sesleri fazla çıktığında yüzümü buruşturmuştum.
Andrews salona geçtiğinde ellerini iki kere şıklatmıştı.
"Gençler bölmek istemem ama burada hamile var lütfen başka yerde tartışın"
"Esta hamile mi"
İkisinin aynı anda sorusu ile Aden'in yüz ifadesi değilik bir hâl alırken Leo elimi tutup gülümsemişti.
"Tebrik ederim kuzen, insan bir haber verir dayı olduğumu, neyse cinsiyeti ne?"
Andrew lafa ilk defa atladığında garip bulmuştum düşünmeden tartmadan konuşmazken Leo onu bile bozmuştu.
"Harbi biz ne zaman öğreneceğiz ya"
"Daha var diye biliyorum" demişti Aden.
Konumuz neydi şimdi ne oldu? Yüzüm asıldığında aklımdakilerle tekrar başbaşa kalmıştım. Aden garip geliyordu bana .

Andrews Adene bakış attığında Aden elini uzattı elini tuttuğumda dudaklarını aralamıştı.
"Ben Aden Carney"
"Carney derken?"
"Andre abim oluyor ya ondandır"
Andre neden o zaman yakın arkadaşım diye bir pot kırmıştı.

Bir saaten fazla süre geçmişti ve Leo, Aden sonunda onları yolcu ettiğimizde gitmişlerdi. Kapıyı kapattığımız an kollarımı göğsümde birleştirdim.

"Evet en son ne konuşuyorduk sen aslında?"
"Ben aslında sana aşığım sevgilim ne diyebilirim ki"
Diyeceği bu değildi itiraf edecekti neredeyse.
"O zaman ben gidiyorum andre sende çocuğunu unuttursun yani"
"Esta çocuğunu ne demek asla ama asla çocuğumuz demiyorsun hım bizim ilişkimiz gayrimeşru mu?"
"İçimden gelmiyor Andre"
" Ne içinden gelmiyor Esta sırf sen istiyorsun diye yaptıklarımı görmüyor musun? İkimizden bir parça o bebeğimiz, çocuğumuz diyemiyor musun?"
"Aklıma bizden bir parça olduğu hakkında anısı falan yok anlıyor musun?"
" Gel odamıza sana o geceyi hatırlatayım"
"Sen azıttın ha"
Elimdeki çantayı kolundan tutarak ona doğru vurdum sertçe kendini korumaya çalışarak çantayı tutmaya çalışıyordu o geri giderken bende ona daha çok yaklaşıyordum duvara yapıştığında başını kaldırdığı anda kolumdan tutarak yönlerimizi değiştirmişti duvara yapışan bu sefer ben olmuştum. Elimdeki çanta düştüğünde savunmasız kolları arasında kalmıştım. Bakışları duraksadığında aklıma garip bir anı geldi bir duvar dibinde öpüştüğümüz bir anı. Bakışları dudaklarımda gezindiğinde benimde bakışlarım dudaklarına kaymıştı. Nefeslerimiz birbirine karıştığı an da daha da sokulmuştu konuşsa dudaklarımız birbirini bulacakta hasret giderecek gibiydi. Ama o öpmedi konuştu.
"Ben aslında ajanım"