Luke talk
ผมนั่งอยู่ที่โซฟาห้องรับแขก ตอนนี้ก็ใกล้จะเที่ยงแล้ว เอ่อ ตั้งแต่เมื่อวาน ผมยังไม่ได้เจอหน้าจีโอเลย สงสัยเธอคงตั้งใจจะหลบหน้า อันที่จริงผมก็ไม่ได้ตกใจอะไรมากมายนักหรอก ผมจำได้ที่แม่บอกว่าเธอเป็นลูกมาเฟีย และเมื่อคืนผมยังโทรหาแม่ แล้วถามประวัติเธอจากแม่ ผมว่าเธอน่าสงสารนะ ที่เห็นภาพแม่ถูกฆ่าต่อหน้าต่อตา ขนาดผมเป็นผู้ชายผมยังไม่รู้ว่าตัวเองจะทนไหวหรือเปล่า
" ลุค คิดไรอยู่ว่ะ " คาลัมเดินมาตบบ่าเบาๆ
" เออ นั่นดิ " ไมเคิลเดินมาสมทบ ก่อนจะทิ้งตัวลงบนโซฟาตัวเดียวกับผม
" เรื่องจีโอ " ผมตอบสั้นๆ
" ไอ้ลุค แกบอกแม่ลิซเอากลับไปเลยนะเว้ย ฉันไม่ยอมอยู่ร่วมบ้านกันผู้หญิงแบบนั้นแน่ๆ " ไมเคิลเริ่มโวยวาย
" เดี๋ยวสิไมค์ แกยังไม่ได้รู้จักเธอดีเลยนะ แกตัดสินคนที่ภายนอกไม่ได้หรอก " แอชตันพูดขึ้น ผมไม่รู้เหมือนกันว่าเขาเข้ามาตอนไหน
" เออว่ะ " คาลัมบอกเสียงเนือยๆ
" ฉันอยากให้พวกเเกเข้าใจเธอ ชีวิตเธอน่าสงสาร ต้องเห็นคนอื่นฆ่าแม่ตัวเองตาไปต่อหน้า " ผมเริ่มอธิบายให้ทั้งสาม ไม่ใช่สิ สอง ซึ่งก็คือคาลและไมค์
" เฮ้ย จริงหรอวะ " คาลพูดสีหน้าตกใจ ผมก็พยักหน้า
Calum talk
ความอยากแกล้งที่มีในตอนแรก และความกลับที่เพิ่งมีเมื่อคืนหายไปแทบไม่เหลือ หลังจากได้ยินเรื่องราวของเธอ อันที่จริงเธอก็ไม่ได้เลวร้ายมากมายถึงขนาดนั้น เพราะไม่งั้นเธอคงฆ่าผมกับไอ้ไมค์ทิ้งตั้งแต่เมื่อคืน
" แกไม่กลัวหรือไงวะลุค ถ้าเผลอๆ ยัยนั่นเมายาแล้วคลุ้มคลั่งฆ่าพวกเราตายจะทำไงวะ " ไอ้ไมค์ทำหน้าแบบกลัวสุดๆ
" เฮ้ย ไอ้เถิก ฉันว่านายจะแยกออกนะ ว่าพวกขี้ยาข้างถนนกับมาเฟีย มันต่างกันยังไง " แอชตันพูดให้คิด มันก็จริงอย่างที่แอชตันพูดนั่นแหละ มันต้องมีข้อแตกต่างกันอยู่แล้ว
" แต่ฉันก็ไม่ไว้เจอเธออยู่ดีป่ะว่ะ " ไมค์ยังคัดค้าน แต่เมื่อเจอสายตาพิฆาตของผม แอชตัน แล้วก็คาลัม เขาก็พยักหน้า
" เออ แล้วแต่พวกนายเลย แต่ถ้ามีใครตายขึ้นมาอย่ามาโทษฉันละกัน "
สามต่อหนึ่ง ยังไงไมเคิลก็ต้องยอมอยู่ดี อันที่จริงไอ้เถิกมันก็ไม่ได้ใจร้าย แต่มันแค่เห็นแก่ตัวนิดหน่อย นิดหน่อยจริงๆนะ ผม นายลูคัส โรเบิร์ต เฮมมิ่งส์คนนี้รับประกัน
" งั้นฉันไปตามเธอกลับมาเอง " ประโยคนี้เป็นประโยคที่ผมคิดไว้นานแล้ว และกำลังจะพูดออกมา หากแต่ช้ากว่าแอชตัน เขาบอกทุกคนพร้อมกับรอยยิ้ม
~~รอยยิ้มที่ผมคาดเดาความรู้สึกของเขาไม่ออก~~
-------------------------
" นี่ จีโอ เธอพักอยู่ที่ไหนหรอ เป็นเซฟเฮ้าส์เหมือนมิกิหรือเปล่า " เสียงเจื้อยเเจ้วของแมร์รี่ที่เธอเอาแต่ถามโน่นถามนี่ไม่หยุด ระหว่างที่รอเลิกเรียน ฉันไม่ได้รำคาญนะ แต่ฉันรู้สึกดีมากกว่า มันทำให้รู้ว่าเธอใส่ใจและให้ความสำคัญกับฉัน
' ที่พัก ' ฉันเกือบลืมไปเลยว่าฉันอยู่ร่วมบ้านกับคนพวกนั้น แต่มันไม่ง่ายเลย ที่ฉันจะหักห้ามใจไม่พลั้งมือฆ่าไอ้เถิกกับไอ้กอลั่มยัดส้วม สองคนนี้เหมือนจะพยายามหาทางกลั่นแกล้งฉัน ให้ฉันอยู่ที่นั่นไม่ได้ เหอะ ฝันไปซะเถอะ ฉันไม่ใช่กุลสตรีเซ้นซิทีฟบ้าบอคอแตกพวกนั้น ที่จะกลัวแล้วยอมแพ้กลับบ้าน คิดผิดแล้วที่เลือกจะไฟ้ท์กับฉัน คอยดูล่ะกัน ว่าใครจะชนะ!!!!!
" เอางี้ วันนี้ฉันจะพาเธอไปเล่นอะไรสนุกๆที่บ้านฉัน โอเคมั้ย? " ฉันตอบพร้อมรอยยิ้ม
" เอาสิ แต่ฉันว่าสนุกๆของเธอมันต้องไม่ธรรมดาแน่ๆ " มิกิหัวเราะเบาๆ แหงล่ะ ฉันคือเจมีร่า โอทิส เชียวนะ เรื่องสนุกของฉันมันไม่ธรรมดาอยู่แล้ว แต่วันนี้จะจัดให้เบาะๆก่อนละกัน เดี๋ยวของเล่นชิ้นใหม่จะช้ำหมด
----------------
แหะๆ ไรต์หายไปนานเลย ขอโทดจริงๆ
เรื่องนี้มีดราม่าน้ำตาแตกนะคะ
รีดคนไหนที่ไม่ชอบจีโออยู่ในตอนนี้ ถ้าถึงจุดพีคของเรื่องรีดจะร้องไห้เพราะนาง
แฮปปี้นิวเยียร์ค่ะ รีดที่น่ารักทุกๆคน ปีใหม่ปีนี้ก็ขอให้รีดมีความสุขมากๆ มีแต่สิ่งดีๆเข้ามาในชีวิตนะคะ
*บอกแค่นี้แหละ*
ВЫ ЧИТАЕТЕ
My love is bad girl แฟนผมเป็นมาเฟีย ( 5sos )
Фанфикพระเอก : ผมเป็นผู้ชายเพอร์เฟค ( มั้ง ) นางเอก : กระเป๋านักเรียนของฉัน มีแค่ปืน มืด แล้วก็ระเบิด
