Minho çoçuğunun üstünü değiştirip, hazırlmıştı. Chan'a çocuğu bırakıp her gün gidiği yere...
Hastaneye jisung'u görmeye gidicekti.
Hergün hastaneye gider bazenleride orda jisung'un yanında kalırdı. Daha çocuklarına isim bile koymamışlardı. Minho jisung'un istediği bir isim olsun istiyordu.
Çocuğunu chan'a bırakıp kısa bir teşekkür edip, hastaneye doğru ilerlemişti. Her zaman olduğu gibi yanında bir gül buketiylen gittmişti...
Arabayı park edip, arka koltukta olan gül buketinide alıp hastaneye doğru adımladı. Minho
Derin bir iç çekerek sevgilisinin bulunduğu odaya doğru adımlayıp kapıyı sakin bir şekilde açıp jisung'un yattığı yatağın yanındaki sandalyeye oturdu.
Aldığı gülleri masaya bırakıp jisungun elini tutup kıkırgın bir şekilde gülümsedi.
"Biliyorum, belki şuan beni duymuyor olabilirsin meleğim. Ama seni o kadar çok özledim ki bunu kelimelerle anlatamam... Hatırlasana ilkokuluda seninle tanıştık. Sen... Senin bir gülüşünle başladı bu hikaye... Bir güldün dedim ki gülüşünde cidden yıldızlar mı saklı? Aslında sen yıldızın ta kendisisin jisung. Sen benim yıldızımsın... Nolur, nolur kayıp gitme." Gözlerinden yaşlar hafif hafif yanağını ıslatıyordu minhonun
"Ayrılık bize günah bebeğim, gülüşünü kimseye değiştirmem jisung... Kimseye. Sen benim hayatımı yerleştin renk verdin sanki beni bir bataklığın içerisinden çıkardın... Ama sen şuan yoksun? Benim jisungumun gözlerinde yıldızlar hep parlardı bana bakınca, şimdi o yıldızlar nerde jisung , hm? Benim gülünce gözleri parlayan meleğim nerde ki? İşte... O sensin."
"Bak oğlumuz var artık. Sen hep karnına bakıp ne zaman doğar acaba diye hep düşünürdün. Güzelim... Bak oğlumuzda doğdu ama sen yoksun. Nolur aç gözlerini tekrardan sarıp, öp, gerekirse trip at ama o yatağa beraber girelim... Sözümüzü unuttun mu? Hani söz vermiştik, hani birbirimizden asla ayrılmıyacaktık? Neden sözünde durmuyorsun? Koca bir ömür seviceğim derdim ya ben sanırım sana yalan söyledim çünkü seni sevmeye ömür bile yetmez bebeğim..."
"Her sabahım cehennem, sensin gecen her günüm zaten cenazam bebeğim. Uykular bile haram bana yattınca bana arkandan sarılıp yüzünü boynuma gömen jisung yok."
Minho gülümseyerek elinin tersiyle göz yaşlarını sildi. Ve hafif bir gülümsemeyle konuşmaya devam etti.
"Aslında... Sana bunu böyle vermek gibi bir niyetim yoktu." Diyip cebinden kırmızı bir kutu çıkardı minho. Sözlerine devam etti.
"Bu yüzükler sadece bizim için bir eşya olarak kalıcak jisung... Bizim kalplerimiz bağlı yüzükler sadece bir eşyadan ibaret. Senden tek ricam bu yüzü hiç bir zaman çıkarma sevgilim... Hatta eşim." Diyip kutuyu açtı minho, içinde iki tane yüzük vardı. Birisini jisung'a diğerini kendi parmağına yerleştirdi.
"Öyle işte... Sanırım çok fazla konuştum güzelim ama... Seni seviyorum diyemem, ben sana direk aşığım... Aşkla seni seviyorum veya sende hoşlanıyorum gibi kelimeler bence çok sıradan ben sana çok fazla aşığım.. aşkla hoşlantı çok farklı iki terim jisungum, ben sana aşığım..." Minho jisung'un elini kalbinin ortasına koyup konuşmaya devam etti.
"Bu kalp sensiz çok boş, nolur aç gözlerini..." Diyip göz yaşlarını saklamadan sesiz bir şekilde ağlamaya başladı minho...
"Ağlama."
Minho duyduğu sesle kızarmış gözlerini yerden çekip sesin sahibine baktı... Jisung?
"Jisung!" Diyip jisung'a yarım bir şekilde sarıldı minho.
"Minho'm?" Diyip gülümsedi jisung.
"Jisung'um seni o kadar özledim ki... Bir insan birisinin sesini bile özlüyormuş. Ben bunu senin sayende anladım jisung... Nolur beni bir daha sensiz bırakma." Diyip jisung'un dudaklarına kapandı minho
"Ve sanırım bu bir teklif?" Diyip gülümsedi jisung. Minho onu onaylamıştı.
"Minho... Bu çok güzel, ve sonsuza kadar evet" diyip minhonun hafif ıslak yanağını öptü jisung. Minho da jisung'un yanağını öpüp alınlarını birbirine yasladı.
"Özür dilerim minhosum"
"Bende seni dilerim jisungum"
----
Ay bir adet minho lütfen.
Bölüm kısaydı özür dilerim.
Yazım yanlışları varsa özür dilerim 💌
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
