benim gençliğim- yeonbin (omegaverse)

VII

Korkuyordum. Bedenimin titremesi geçmiş, ağlamam durmuştu ama korkuyordum. İstemesen de istemesen de, diyen alfa, Soobin hemen yanımdaydı. Beni koruyacağını, benimle olacağını söylüyordu ama beni korkutmaktan başka bir şey yapmıyordu. Benim için zarardı. Hayatıma zarar veriyordu.

Okuldan beri çıkardıktan sonra arabasına bindirdi. Ağrım olduğunu, okulun tuvaletinde taciz edildiğimi biliyordu ama ne kadar berbat hissettiğimi bilmiyordu. Onun evine giderken, ilaçlarımı alması için ona bir kez daha yalvardığımda beni geri çevirmedi. Bir teklif de sunmadı. Soobin ağrımı onun yatağında ya da onunla dindirme fikrine artık olumlu bakmıyor gibiydi.
Ben de, birisinin bana dokunmasını istemiyordum. Bu Soobin bile olsa.

İlaçlarımı içirdi. Benim için yeni kıyafetler verdi ve yatağını tekrar bana açtı. Yuvam olduğu gibi duruyordu. Soobin bozmamıştı. Fakat ilaçlar gittikçe daha iyi gelirken bir yuvaya ihtiyaç duymadığımı fark etmemle onu bozdum. Yatağının içine girdim, Soobin'in alfa kokusu burnumdaydı. Buradaydı. Yaklaştı, yaklaştı...ve kapı açıldı. Soobin buradaydı.

Henüz yeni uyanmış halimle, yatağın içinden kapıya bakmaya çalıştım. Onu gördüm. Gecenin karanlığında odaya gelmiş, beni kontrol ediyordu.

"Uyanık mısın?" diye sordu. Sert sesi odada yankılandı, buz gibi esti, titredim. Cevap vermek yerine olduğum yerde kıpırdandım. Soobin odanın kapısını arkasından kapattı, yavaş adımlarını yatağa yöneltti. Ondaki soğukluğu hissesiyordum. Kendini geri çekişini, alfa kokusunun olmayışını, benim üzerimde baskınlık kurmak istemeyişini...

Yanı başımda durdu. Komidinin üzerinden bir şey aldığını hissettim. "İçmemişsin." Bana getirdiği sıcak çayı içmemiştim. Daha doğrusu içememiştim. Geri yerine bırakırken bardak masada gürültülü bir ses çıkardı. Soobin sinirli olduğunu böyle gösteriyordu. "İçmeni söylemiştim."

Dişlerinin arasından konuşuyordu. "Sözümden çıkmanı istemiyorum."

"İyi misin?" Üzerime eğildi. Kafama kadar çektiğim battaniyeyi açmak için uzandığında ellerimi aşağıya indirdim. "Nasıl hissediyorsun? Konuş benimle Yeonjun."

Battaniyeyi çekti. Yatağa oturdu. Elini yüzüme uzattığında gözlerimi kapattım. Kendimi yatağa daha çok bastırdım, Soobin'in elini alnımda hissettim. Terden alnıma yapışmış saçlarımı geriye taradı. Avucunu alnıma bastırdı. "Sana dokunmam hoşuna gitmiyor mu?"

Avucunu yanağıma yasladı. Usulca okşadı. "Konuş benimle Yeonjun. Ben yabancı değilim."

Tuvaletteki sesler zihnimde yankılanıyordu. Tek düşündüğüm buydu. Soobin bir yabancıydı. Benim için hala öyleydi.

"Siktir Soobin! Kim olduğunu gizlemeye devam mı edebileceğini sanıyorsun?"

Soobin kimdi?

"İlaçların iyi geldi mi?" Gözlerimi araladım, gözgöze geldiğimiz an benim için gerçekten endişelendiğini anladım. Başımı aşağı yukarı sallayıp ona iyi olduğumu belli ederken hafifçe tebessüm etti. "Ağrın var mı?"

Çatallı sesimle cevapladım. "Yok."

"Kokunu alamıyorum." Kafasını diğer tarafa çevirdi, pencereye. Çenesini sıktığını gördüm. Yanağımdaki elini çekti, parmakları çeneme düştü. "Kokunu almak istiyorum Yeonjun." Bana çevirdiği bakışları vücudumu titretti. Çenemi sıkan parmakları canımı yaktı. Soobin keskin gözleriyle bana bakıyordu. "Bu gece seninle uyumama izin ver."

Uzandı. Yüzüme eğildi. Parmakları hala çenemdeyken dudağımın kenarına dudaklarını bastırdı. "Sen benimsin Yeonjun. Kimsenin değil."

"İlaçlarımı almama izin vermedin."

Soobin'in yüzü gerildi. Ne kadar öfkeli olduğumu göremiyordu çünkü belli etmiyordum. "Beni korumanı istemiyorum. Sana ihtiyacım yok. Hiçbir zaman olmadı." Geri çekildi. Sözlerimin canını yaktığını düşünüyordum. Yatakta doğruldum. Sırtımı yatağın başlığına yaslayıp öfkeli gözlerimle onunkilere baktım. "Senden önce de omegaydım. Nasıl yaşayacağımı, Nasıl hayatta kalacağımı biliyorum. Öğrendim. Şimdi hayatıma girip her şeyi değiştirmeye çalışamazsın."

Çenesini sıkıyordu. Geriye çekildi. Sözlerimi dikkatle dinlemeye devam etti. Ve ben kelimeleri düşünmeden, canını acıtmasını isteyerek seçtim. "Hayatımda kendine yer edinmeye çalışma Soobin. Bir alfa olduğun için her şeye sahip olacağını düşünme."

"Bugün yaşananlar yüzünden böyle konuşuyorsun. Bir daha olmayacak Yeonjun." Elime uzandı. Tutmak istedi ama hemen ellerimi çektim. "Herkes cezasını çekecek. Bana güven. Seni koruyacağıma söz veriyorum."

"Söz vermeni istemiyorum. Buna mecbur bile değilsin."

"Seni korumak istiyorum."

"Koruyabileceğin birçok omega var. Birisinin üzerinde baskınlık kurmak istiyorsan, alfalığını birinin sana hissettirmesini istiyorsan gidip başka omegalar bulabilirsin. Kimse seni reddetmeyecektir."

İyi hissetmiyordum. Kurduğum cümleler benim bile canımı yakarken Soobin'i düşünemiyordum. Kelimelerimin onun canını yakıp yakmadığını bilecek kadar tanımıyordum onu henüz. Bizim ilişkimiz bu kadardı. Soobin sadece benim etrafımda, benimleydi. Beni öpüyor, kokluyordu. İstemesem bile bunu yapıyordu.
Okula geldiğinden beri hiçbir alfa etrafımda değildi, bu iyi bir şeydi ama Soobin'in de olmasını istemiyordum.

"Alfalığımı senin hissettirmeni istiyorum Yeonjun."

"Ben istemiyorum." Bu zamana kadar yaşadığımız her şey gözümün önündeydi. Beni öpüşleri, koklayışları, sarılışı. Onunla temas etmek kimi zaman iyi gelse de hiç doğru hissettirmemişti. Bir şey vardı. Ne olduğunu anlayamadığım bir uzaklık.

Ayaklandı. Arkası bana dönük, gidecek gibi olurken durdu. "Bugün olanların bedelini ödeyecekler. Endişelenme."

İlerledi. Kapıdan çıkmadan önce durdu. "Şimdi dinlen. Yarın gidersin." Soobin odadan çıktı. Onun odasında geçirdiğim son gecemdi. Bir daha gelmeyecektim. Bir daha görmeyecektim. İstediğim de buydu.

Soobin'in bir anda hayatıma girmesi gibi bir anda hayatımdan çıkması, beklenmedikti ama istediğim buydu.

-

merhaba.

ben valjie.

vize haftam henuz bitmedi ve cok kotu geciyor. bir hafta sonra eve gidiyorum bol bol bolum paylasacagim merak etmeyin. simdi de ara ara yazabildiğim kadarını paylaşıyorum. fici unutmayın bebekleriimmm^^

okuduğunuz için için teşekkür ederim.

kendinize iyi bakınn

görüşmek üzere 😙🩷