Sabah uyandığımda sabah yediydi. Okula geç kalacağımdan panikledim ve yatağımdan doğruldum. Hemen kalkıp okul formamı giydim. Elimi yüzümü yıkadım ve çantamı hazırladım. Filmlerde genç kız çıkarken arkasından kahvaltı yapmadan gitme diye bağıran anneler geldi aklıma. Benim arkamdan böyle bağıracak annem yoktu. bir kere daha anne özlemi çektim. Sabahat vardı ama o susuzluktan ölsem bir bardak su vermezdi bana. Sabahat benim üvey annemdi.Öz annem ben 3 yaşındayken veremden ölmüş ve babam bu kadınla evlenmişti. Babamın gösterdiği fotoğraflar olmazsa annemin yüzünü bile hatırlayamazdım. Eveeet. Sabah sabah efkarlandığımıza göre okulumuza gidebiliriz.
****
Öfff... Okul çok yorucuydu. Durakta beklerken acaba sabahat bu sefer nasıl bana bulaşacak diye düşünüyordum. Babam 1 seneliğine Almanyaya iş için yerleşmişti. Sabahat'da babamın yokluğunda boş durmuyordu. benimle en ufak bir sebep için bile tartışma çıkrabilirdi. Benim de inatçı ve agresif karakterimden dolayı tartışmalar kaçınılmaz oluyordu. Ben bunları düşünürken otobüsüm geldi.
Eve girer girmez Sabahat'ın gergin olduğunu farkettim.
Yorgun olduğumdan tartışmamak için hemen odama çıktım ve akşam yemeğine kadar uyudum. Yemek için kalktığımda havanın karardığını farkettim. Yemek için aşağı indiğimde sabahat tabakları, bardakları kırarcasına masaya koyuyordu. Hemen yemeğimi yemek ve odama çıkmak istiyordum. Hızlı ve büyük lokmalarla yemeğimi yedim ve merdivenlerden çıkmaya başladım ama saçımda hissettiğim bir acıyla inlemeye başladım
-Hem yemeğini hazırlayayım hem bulaşığını yıkayayım, oh ne ala memleket! Kızım senin karşında hizmetsçin mi var lan hizmetçin mi!
-Ahhh! Saçımı bırak canım acıyor!
-Öyle kolay kurtulamazsın benden. Bunca yıldır çileni çekiyorum lan ben.
Saçlarımı bırakmayacağını anladım ve mecburen yüzünü tırmaladım. Sabahat şoke olmuş bir halde saçlarımı bıraktı ve elini yüzüne götürüp bana bakakaldı. Aradan gergin bir şekilde geçen 10 saniye sonra bir hışımla kolumdan tutup beni sürüklemeye başladı ve ben kendimi birden bire kapının önünde buldum. Kapıyı kırarcasına çalmama rağmen bir türlü açılmadı. Babamı aramak geçti aklımdan ama Sabahatın abartmalarıyla asıl suçlu ben olurdum. Kadının yüzünü çizmem de aleyhimeydi. Napıcam ben şimdi diye düşünürken sokakta turlamaya başladım. Üstümde baya açık bir gecelik olduğunu evden çok uzaklaşınca farkettim. Aklımdan korkutucu düşünceler geçerken gördüğüm bir karartı beni yaprak gibi titretmeye yetmişti. Benim gecenin bu saatinde bu sakakta ne işim vardı. Gördüğüm karaltı bana doğru mu geliyordu yoksa ben korkudan hayal mi görüyordum?
