Geçmişin hatıraları🌿

100 9 1
                                    


_____________________♡______________________

Uzakta
Çok uzakta
Biri var
Bize doğru geliyor
Her adımında üzerimizdeki baskı artıyor
Nefes almak dahada zor hale geliyor

~Isabel'in Anlatımı~

|Patlamadan 15 dakika önce|

Yalnızdım
Kimsem yoktu
Tek başıma bu bodrumda oturmuş ailemin dışarıdaki gülüşlerini dinliyordum abilerim muhtemeln top oynuyorlardı babam barbekü'nün başındaydı ve annem de küçük abim ile ilgileniyordu bense

Bu pis iğrenç yerde oturmuş onların ne kadar çok eğlendiğini dinliyordum

Ama bu benim kaderimdi
Lanetim herkesin istediği bu güce sahip olmaktı babam beni insanları öldürmem için bi köke olarak yetiştirecekti 12 yaşındaydım ve 5 yıldır eğitim dediği şey ile hayatımı her geçen gün daha da boka sardırıyordu

Yumruğumu sertçe yere vurmuştum gözlerim dolmaya başlamıştı burada olmak istemiyordum abilerim ile top oynamak anneme meze yaparken yardım etmek istiyordum tutsak olmak değil özgür olmak istiyırdum ben sadece normal bi kız olmak istiyordum farkında bile değildim ama ağlıyordum

-sinirli gibisin

-huh? Kim konuştu

-beni göremezsin çocuk

-kimsin sen!

-ben azura yeteneğinin ta kendisiyim

-sen benim burada olma sebebimsin!

-yetenek herkese verilir çocuk önemli olan kullanım şeklindir

-kullanılmak İstemiyorum

-özgür olmak istiyorsun değil mi?

-evet!

-o zaman beni kabul et Isabel Willams seninle acıları veren herkesi
cezalandıralım

-k-kabul ediyorum...

~Ricardo'nun anlatımı~

Biri vardı
Alevlerin arasında yürüyen küçük bi beden o adım attıkça üzerimdeki baskı artıyordu nefes almak imkansızlaşıyordu babam bile donup kalmıştı kıpırdamıyordu evimiz yanıyordu o yaklaştıkça görüntü netleşti

O benim küçük kız kardeşim Isabel di hayır hayır o değildi yüzü evet onundu ama gözleri kırmızıydı ve kanlar akıyordu saçları beyazdı yüzünde korkulması gereken bi gülüşü vardı

Söylediği tek bir şey vardı

Öldür
Öldür
Hepsini
Öldür

Babama saldırmıştı üzerine atılmıştı tırnakları pençeler kadar sertti babamın kaçmasına imkan yoktu taki...

Annem babamı itip yere düşürene kadar pençe darbesi babama değil anneme isabet etmişti annem yerde yatıyordu babam telefonundan birini armaya bizi de gizlemeye çalışıyordu o an

Küçük Beyaz Yalanlar (Dazai & Reader)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin