Kimsin sen?🧨

55 3 6
                                    


_____________________♡______________________

12 yıl sonra

Aradan koskoca 12 geçmişti Isabel 32 yaşına eylül ayında basmıştı hayatın ona verdiği tek şey ise

Daha çok yara ve Dazai'e karşı hissettiği derin özlemdi

Öfke veya nefret değil sadece uzaktan da olsa yüzünü görmek istiyordu

Acaba şuan neredeydi

Bunları düşünerek kendini mafya kapısınından dışarı attı çünkü onu ne kadar özlerse etrafta anıları görüyordu biraz yürüyüp kafa dağıtmak istedi

Yokohama'nın kalabalık sokaklarında sigarasını içerken adımlıyordu taki...

16 yaşlarında bi kız omzuma çarpana kadar kız elindeki kağıtlar ile yere düşmüştü başını kaldırıp önündeki kadına öfkeyle baktı

-Önüne baksana!

Isabel şaşkınca karşısındaki genç kıza baktı

-bana çarpan sendin

Kız aceleyle önündeki kağıtları toplamaya başladı

-hepsi dağıldı nasıl toparlayacağım şimdi ben!

Isabel eğilip kıza yardım etmeye başladı

-ne olduğu belirsiz yabancılara hep yardım eder misin?

Kız karşısındaki kadını baştan aşşağı süzdü ve ürpermemek elde değildi siyah gömlek ve siyah kot giyiyordu saçları at kuyruğu toplanmış ve perçemleri önünde bırakılmıştı Diz kapaklarını hafif geçen bi palto giyiyordu ve...

Ve sol gözünde korsan bandı tarzı siyah birşey vardı

(Ne anladınız siz adını bende bilmiyorum)

-Bu saatte burada ne işin var?

-Sanane! Seni ne kadar ilgilendirir işine baksana

Kadın arkasını dönüp gitmişti genç kız ise ayağa kalkıp ters yönde ilerlemişti

Kadın nehirin kenarına oturup suyun sesini dinledi

Ve izlemeye başladı

Bu nehiri seviyordu çünkü Dazai ile hatırladığı en eski anısı buradaydı

Dazai kendini işin ortasında "aa ne güzel nehir"
Diyerek köprüden aşşağı atmıştı kız ise hemen ardından atlayıp ikisini karaya çıkarmıştı ve Dazai o soruyu Isabel'e burada sormuştu

"Eğer 22 yaşına girdiğinde hala birini sevmiyorsan evlen benimle"

-yalancı pislik

Eline gelen taşı nehire fırlatı batan güneşin parlayan ışıkları nehiri içinde pırlantalar varmış gibi gösteriyordu yaklaşık 2 saat öylece nehirin kenarında oturdu ve anılarını düşündü

Bazen düşünüyordu

Ne ara bu hale gelmişti

Bu kadar acımasız ve kalpsiz biri olmuştu

Gözünü kırpmadan küçük çocukları öldürebiliyordu

Bu iyi birşey değildi ama

Ama o hep böyleydi

Hep merhametsizdi

Hep acımasızdı

Sadece Dazai'e duyduğu aşk onun gözlerini kör etmişti

Küçük Beyaz Yalanlar (Dazai & Reader)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin