prend du temps

21

jiminden

Akşam eve geldikten sonra direk odama çıktım. Sabah çekmeyi unuttuğum parayı çekmiştim. Babam annemden gizli başına bir şey gelirse zor durumda kalmamam için birikim yapmıştı. Bende şu an kullanıyorum elimden geldiğince çok harcamamaya çalışıyorum. her an ne olacapı belli olmaz.

Yarın jungkook,hoseok,tae,namjoon ve jin bize gelecekler. Ne kadar onları sevmesemde evde birileri olunca daha rahat oluyorum. Sanırım dayım gidene kadar bu böyle devam edecek.

Odanın kapısı açıldığında kapıya baktım. "Kapıyı çalsaydın keşke!" Dayım görgü kuralları ne bilmediği için normal karşılıyorum durumu. Kendini kandırma normal felan kandırmıyorum!

"Niye? Bir şeymi saklıyorsun?" Daraldığımın farkında değilmi? Naz yaptığımı felan mı düşünüyor? Hani öyle düşünüyorsa lütfen bu düşünceden vaz geçsin çünkü ben çok daraldım. "Kapı çalmak bir görgü kuralıdır. Saygılı bir insan -başkasının evinde- başka bir kişinin odasına girmeden önce kapıyı tıklatır, kişiden onay aldığı zaman içeri girer" dayımdan böyle bir şey zaten beklemiyorum. Ama dağ ayısı gibide davranmasa keşke.

"Boş boş konuşma içeri gel annen çağırıyor"salak. Bir şey demeden odadan çıktım. Dayımın odaya baktığını fark edince kapımı rahatsız olduğumu belli edecek şekilde çekip içeri annemin yanına gittim. Yemek masası kurmuştu. "Hadi gel uzun zamandır birlikte yemek yemedik" cevap vermeden masaya oturdum. Ben bu adamla aynı sofrada yemekmi yiyeceğim. Size abartı gibi gelebilir ama zerre sevgi yoktu hatta tiksiniyorum elimden gelen hiç bir şey yoktu. "sınav haftan bittikten sonra hazırlan gidiyoruz." ne! nereye gidiyoruz?

"nereye?" gitmeyi bu kadar kafaya takmış olamazlar. Tanrım neden bu kadar istiyor bu kadın gitmeyi? "Dedenlere gideceğiz yeter bu kadar daha fazla kalamam. Babanda yeterince katlandım buralara şimdide sen ayak bağı olma bana" Ben sensiz kalmaya rağzıyım be kadın! Sen tutturdun gidelim diye.

"iyi tamam git." göğsüm daralmaya başlamıştı. Son zamanlarda çok fazla oluyordu bu göğüs sıkışması. "Sende geliyorsun jimin!" bu da dayım gibi salak ha. "Beni istenmediğim yere götürme çaban ne senin ya? Ne yapmak istiyorsan git yap beni rahat bırak!" o kadar sitres olmuştum ki çok hızlı nefes alıp veriyorum. içimde korku vardı. gitmek istemiyorum.

"İstenmediğini nerden çıkarttın sen? Geliyorsun jimin kes sesini yemeğini ye" içimde öyle bir sinir var ki anlatamam. "tiksimiyorum ikinizdende" masadan kalkıp odama gittim. odaya girdiğim gibi ağlamaya başlamıştım. Kalbimin sıkışmaya başlamasıyla yere çöküp kalbimi tutmaya başladım. Sanki göğsüm deliniyor gibi acıyordu.Acıya dayanamıyınca ağzımdan sızlanma çıktı. İlk defa bu kadar şiddetli bir ağrı oluşmuştu göğsümde. Derün nefesler alıp verdiğim aralıkta kapı sert bir şekilde açıldı kapının hemen arkasında olduğum için kapı bana çarptı.

"Jimin?" Annemin endişeli sesini duymama rağmen yerimden kalkmadım. "Kapının arkasında ne yapıyorsun? Hadi kalk!" Kalbim tekrar sıkışınca ağzımdan ufak bir inleme çıkmıştı. "Abartma o kadar sert vurmadı kapı" dayım yine ve yine bilmeden konuştuğu için kâle almadım. Annem neyim olduğunu anlamamış olmalıkı yanıma yaklaşıp sırtımı sıvazladı. "Jimin neyin var oğlum" Soru sorunca daha fazla ağlamak istedim "kalbim sıkışıyor" konuştuktan hemen sonra nefes alamadığım için ağzımı açarak nefes almaya çalıştım. "Ne! kalbinmi sıkışıyor? Kalk ayağa kalk!" Annem endişeli, ne yapacağını bikememiş gibi kolumdam tutup beni ayağa kaldırdı. Kalkınca daha fazla sıkışmaya başladı. ister istemez bir elimi göğsüme bir elimi yandaki kapıya tutundum. Deli gibi ağlıyorum öyle bir sıkışma var ki göğsümde. Nefes alamıyorum.

...

1 saat önce hastaneye gelmiştik. Serum vermişlerdi kalbimin sıkışmasınıda şiddetli stres,sinir ve üzüntü yaşamama bağlamışlardı. Serum yiyince rahatlamıştım.