İnsanın evim diyebileceği bir yer olmalıydı.
Ve benim evim başıma yıkılmıştı.
"Geldik."diyen Fethi'ye baktım. Bir de okula. Güzel bir binası ve geniş bir bahçesi vardı. Gülümsedim ve kafamı salladım.
Aramızdaki buzlar eriyor gibiydi.
"Baya güzelmiş binası."
"Öyledir. Gel, müdürün yanına uğrayıp sınıfa gidelim."
Başımı salladım ve peşinden ilerlemeye başladım. Yeni olduğum için çoğu kişinin gözü üstümdeydi ve bu çok gericiydi. Yine de başım dik girdim okula.
Birisi laf atar ve okulun bad boy erkeği gelip beni kolumdan tutup götürürse kusarım şuraya.
Zemin katta olan müdür odasının kapısını tıklatıp içeri girdi Fethi. Ben de arkasından girdim.
"Merhaba."dedi müdür bana bakarak. "Sen Feray olmalısın."
"Evet."
"Hoşgeldin bakalım Feray. Sınıfın 11/A, Fethi'yle aynı sınıftasın zaten. Çabuk alışırsın."
"Teşekkürler."
"İyi dersler size."
"Sağolun,"dedim ve başımı salladım. Çıktık içeriden.
"O adama iyi davranma."dedi yüzünü buruşturup. Kaşlarımı çattım.
"Niye ki?"
"İlk günden beri ısınamadım."
"Bence kafanda kuruyorsun, tatlı birine benziyor."
"Sen yine de dikkat et."
Bir şey demeden başımı salladım. İki kat çıktık. Merdivenleri çok yorucuydu, nefes nefese kalmıştım. 11/A sınıfı. Derin bir nefes aldım, doğma büyüme A şubeliydim. Bu nasıl tesadüftü lan?
İlk Fethi girdi içeri. Ardından çekinerek ben. Yeni insanlarla tanışmayı hiçbir zaman sevmemiştim.
Bütün sınıf bana odaklanırken yutkundum. Ellerim terlemeye başlamıştı. İstemsizce elim hırkamın fermuarına gitti. Hızla boğazıma kadar çektim.
Bu hiç geçmeyecekti, değil mi?
Fethi cam kenarındaki en arka sıraya ilerledi ve çantasını sıraya bıraktı. Yavaşça sınıfı süzdüm. Acaba Fethi'nin yanı boş muydu? Dışlanıyorum demişti, boş olduğunu tahmin ediyorum. Tıpış tıpış yanına gittim ve gözlerine baktım.
"Cam kenarına ben otursam olur mu?"
Yavaşça başını salladı ve geçmem için geri çekildi. Gülümseyerek sıraya oturdum. Bakışlardan kaçarak başımı cama çevirdim.
"Seni yiyecekmiş gibi bakıyorlar." diye fısıldadı önümdeki kız. Yutkundum ve başımı salladım.
"Güzel kız buldular tabi, yavşayacaklar. Hazır ol şimdiden." Tebessüm ettim istemsizce. Gece karası saçları, beyaz teni ve elaya çalan kahve gözleri vardı. Güzel bir kızdı.
"Ela ben, sınıfın asosyal kızı. Sanırım yalnız değilim artık."dedi elini uzatarak. Uzattığı elini tuttum ve gülümsedim.
"Feray bende, memnun oldum."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kimsesiz
RomanceKimsesiz. Ona kimsesiz derler. Deniz Feray Karadağ. Resim çizmeye bayılan, yedi yirmi dört müzik dinleyen, ay ışığıyla arkadaş olan bir kız. Annesi onu 7 yaşındayken yetimhaneye bırakmış, bir daha geri gelmemişti. Aile nedir bilmiyen bu kız, 17 yaşı...