Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
3 AY SONRA...
Yaprağın düğününden 3 ay geçmişti ve karnım daha da büyümüştü. Ayağa kalkmakta, oturmakta artık zorluk çektiğimin bende farkındaydım ve onun için kendimi çok yormuyordum. Arkam uyuşana kadar oturup ya ders okuyordum ya da televizyon izliyordum. Ateş benim için odaya televizyon koymuştu. Hemen hemen merdivenlerden inip kalkmamam için.
Bir şeye ihtiyacım olursa Ateş'i çağırıyordum ve Ateş'in bir bomba gibi odaya dalışını izliyordum. Her odaya daldığında "Bebek mi geliyor?" Derdi.
Bu duruma artık alıştığım için bir tepki ve bir cevap vermiyordum.
Doktor yakın bir zamanda çocuğumu kucağıma alacağımı söyledi. Bakalım o zaman ne zaman.
Yine odada elma yiyerek ders çalışırken defterimin salondan kaldığını hatırladım. Uzun zaman oradaydı ama aşağıya inmediğim için alamıyordum.
Oturduğum yerdən kalkıp kapıya doğru gidip kapıyı yarıdan açtığımda ayak parmağım sert şekilde kapıya değdi. Öyle acıdı ki bağırdım. Bu ağrı bütün sinirmi yerinden oynattı. Bir taraftan acıdan bağırırken diğer taraftan Ateş'i çağırdım.
"Ateş" Ses gelmedi. Tekrar seslenmek istediğimde Ateş'in sesini duydum.
"Ahmet arabayı hazır et, hastaneye gidiyoruz" Sesini aşağı kattan duyunca bir anda yukarı çıkıp yanıma geldi.
"Hastaneye mi gidiyorsunuz?"
"Bebek mi geliyor?" Yine aynı soru.
"Hayır bebek gelmiyor"
"Neden bağırdın o zaman?"
"Parmağım kapıya çarptı" Kızarmış olan ayak parmağımı gösterdim. Elini anlına vurdu.
"Bende bebek geliyor sandım" Güldüm.
"Sende her zaman bebek geldi sanıyorsun zaten" dediğimde derin bir nefes aldı. Bebek geliyor sanıp heyecanlanmış olmalı. Kolundan tuttum.
"Rahat ol. Bebek geldiğinde söyleyeceğimi söyledim zaten."
"Ne biliyim. Ben şimdi geldi sandım." İçeri geçti. "Ayakta çok durma, geç otur"
Ardında kapıya doğru bağırıp "Yanlış alarm sistemi Ahmet" dedi.
Kolumdan tutarak yardım edip beni yatağa oturttu.
"Sonlardayız hasretim. Her an bebek gelecek diye heyecandan ne yapacağımı bilmeyeceğim için korkuyorum." Elinden tuttum.
"Rahat ol, benim gibi. Kendini çok kasıyorsun. Evet biliyorum heyecanlanman çok normal çünkü ilk. Ama ben heyecanlı değilim, sanki birini doğurmuşum ikinci geliyor" dememle kaşlarını çattı. Şimdi neden kaşını çatı diye düşündüm. Yanlış bir şey mi söyledim diye düşünürken söylediğim şeyden yanlış anlar diye düşündüm.
