Nonsense - 靡言 [BL Novel]

10-Tanrı'nın Kanatları

İskele çok küçüktü, sadece eski bir ahşap tekne yanaşmıştı. Bir grup insan teknenin etrafında toplanmış bir şeyler tartışıyordu. Mo Chuan yanlışlıkla başını kaldırdı ve beni gördü. Bir an için afalladı ve sonra hızla bana doğru yürüdü.

"Burada ne arıyorsun?" Kaşlarını çattı, ses tonundan sabırsız olduğu anlaşılıyordu, sanki varlığımı reddediyordu.

"Sadece etrafta dolaşıyorum." Arkasına baktım.

Hemen beni engelledi ve kısa ve öz bir şekilde iki kelime söyledi: "Geri dön."

Neredeyse kahkahalarla gülecektim: "İnsanla köpek arasındaki farkı anlayabiliyor musun? Ben bir insanım, senin köpeğin değilim. Sen ne dersen onu yapamam."

Sanki çarpışmadan çıkan şiddetli kıvılcımları görebiliyorlarmış gibi gözleri havada iç içe geçti. Tam bu sırada biri adımı söyleyerek bana yaklaştı.

"Küçük kardeşim!"

Baktım ve o şef Nipeng'di.

Mo Chuan ve benim yanıma geldi, aramızdaki atmosferde hiçbir sorun olduğunu fark etmemişti. Beni selamladıktan sonra Mo Chuan'a fısıldadı: "Biz hazırız."

Ne hazırladıklarını bilmiyorum ama Mo Chuan'ın buna büyük önem verdiğini görebiliyorum. Aslında beni uzaklaştırmak istiyordu ama Nie Peng'in sözlerini dinledikten sonra şöyle dedi: "Burada uzun süre kalma." Arkasını döndü ve gitti.

Kayıkçı hariç herkes kıyıda toplandı, sadece Mo Chuan sonunda kayığa bindi.

Kayıkçı küreği salladı ve kayığı yavaşça gölün ortasına doğru çekti. Mochuan teknenin pruvasında duruyordu, kıyafetleri rüzgarda uçuşuyordu. Kıyıdaki adam yanındaki kadını desteklerken yavaş yavaş kızardı ve kalabalık ağlamaya başladı.

Bu durumun doğru olmadığını fark ettim. Mo Chuan beni uzaklaştırmıştı, belki benden hoşlanmadığı için değil ama istemeden de olsa halka açık olmayan bir ritüele izinsiz girdiğim içindi.

Geri dönüp dönmemekte tereddüt ediyordum ki Nipeng kalabalığı yararak tekrar bana doğru yürüdü.

Tabakasından bir sigara çıkardı ve gelip konuşmam için bana işaret etti.

Her ikimizin ağzında birer sigara vardı. Önce benim için, sonra da kendisi için yaktı. Uzun bir nefes çektikten sonra yavaşça göle doğru üfledi.

"Seni geniş bandını tamir ettirmeye götürdüğüm zamanı hatırlıyor musun? Yan tarafta hasta bir kadın vardı ve bugün onun suya gömüldüğü gün."

Durakladım: "Bir izlenimim var. Ne hastalığı vardı?"

"Kanser. Fark edildiğinde geç evredeydi. Sadece kırklı yaşlarındaydı." Nie Peng içini çekti, "Yun Duo adında küçük bir kızı var. Birkaç yıl önce bir adamla kaçtı ve bir daha geri dönmedi. Büyükannesi ölmeden önce bile onu düşünüyordu ama kız bir yabancı yüzünden aile üyelerini bile istemedi."

"Onu bulamadıkları için mi, yoksa ona ulaşabiliyorlar ama kız geri dönmek istemiyor mu?"

Sadece eve gitmek istemediğinizi söylemenizde bir sakınca yoktur. Ama birinci ihtimal polisi aramayı gerektirir ve insan kaçakçılığı olabilir.

"Onunla iletişime geçebiliriz ama geri dönmeyecektir." Nie Peng ne düşündüğünü bilmiyordu ve sözleri duygu doluydu, "Bu adamlar sadece güzel oldukları için onlarla uğraşmaya geliyorlar. Onlara nasıl içten davranabilirler ki? Bir ya da iki yıl sonra iyi görünmeyecekler. On kişiden dokuzu terk edilecek."

"Küçük kardeşim, hepimiz erkeğiz ve erkekleri en iyi erkekler tanır, öyle değil mi? Birisi kızını kaçıran bir adama güvenilebilirse, ben de atımın önünde diz çöker ve onu babası olarak tanırım!"