Yorumlarda buluşalım 🫀
♡
"Ayh lola rahat dur tabakları hazırlamam gerek" sahte sinirle mutfağımda sağdan sola çırpınırken lola stresimi arttırıyordu.
İyice kontrol ettim yemekleri,en son ikna olunca tezgahımın önündeki tabureye oturdum.O sırada lola bacaklarıma asıldığında onu kucağıma aldım.Öyle narin ve güzel kediydi ki.
"Birazdan baba gelecek..çok şımarma ama.En son siz aptallar perdemin yırtılmasına sebep oldunuz"homurdanarak burnundan öptüm.İç çekerek omzuma yasladım lolayı.
Niye hâlâ üzgündüm?İçimde tamamlanmayan bir şeyler vardı ve o az sonra evimde olacaktı.Garip.Kader bizi ayırmıyor ama birleştirmiyordu.Yorulmustum ciddi anlamda yıpranmıştım.Pes etmek? Yaklaştığım doğrudur.Oturduğum yerden doğruldum.Kapının yakınındaki çerçeveyi aldım elime.
İkimizin omzuna yaslanmış lola ile sevimli görünüyorduk.Bunu ne ara çıkartıp çerçevelettim bilmiyorum ama çok seviyordum.Aile gibi görünüyorduk.
"Düş kurmayı kes" mırıldanarak yerine geri koydum.Bunun gerçekleşmeyeceğini biliyordum.Onun bukadar sevmeyecegini biliyordum,sevse bile gosteremeyecek bir korkak olduğunu.
Zil sesiyle yerimde irkilerek kapıya ilerledim.
Neredeyse 1 aydır yüzünü görmemiştim ve şuan tabiri caizse deli gibi onu izlemek istiyordum.
Aralanan kapıdan vücudu belirdi gözlerime.Başını ve vücudunun bir kısmını kapıya yaslamış,yüzünde enerjik bir tebessum vardı.
Lanet olsun şu an asla iyi gelmemişti.Kahvelerimiz birleşince düşeceğimi sandım.Kahretsin 1 ayda nasıl bu kadar güzelleşmişti?
"selam" dedi dudaklarının arasından.
Zar zor açtım dudaklarımı "Hoşgeldin"
Geri çekilerek geçmesine izin verdiğimde hoşbuldum eşliği ile yanımdan geçerken kendime gelmeye çalıştım.Çok özlemiştim..çok.
"Lolaa~~baba geldi" kulağıma dolan yumuşak sesle gulumsemeden edemedim.Hemen başımı çevirdim.
Lola sevinçle seungmin'in açılmış kollarına atlarken kahkaha atarak tezgahın arkasına geçtim. "Cidden çok özlemiş"
Kollarına alır almaz koklayıp öperek gülmeye başladı.Evin içini miyavlama sesleriyle kahkahalar sararken olduğum yerden seyrettim.
Kim Seungmin,ne biçim adamsın.
İç çekerek arkamı döndüm.Tanrım neden göğsüme bu kadar sevgi koydun? Ağır geliyor artık,ansızın ağlayasım geliyordu.
Bu ikili beni unutup vakit geçirirken birazcık somurtarak yemek tabaklarını masaya taşıdım.
"Önce biraz yemek ye " diye seslendim.Sanki burda olduğumu unutmuş gibi saf saf baktığında gülerek başımı iki yana salladım.Sevimli aptal.
Lolayı yere bırakıp dediğimi ikiletmeden masaya doğru yaklaşıyordu.Kalbim ne zaman sakin kalacaktı?
1 ay görüşmemenin garipliği vardı üstümde.Henüz üstünden bile atamadığımız bir durum vardı aslında ama ikimizde bunu görmezden gelmek,birbirimizle ilgilenmek istiyorduk sanki.
Benim tarafımdan bunu aptal aşıklığa verebilirdik ama onun neyine verecektik bilmiyordum bu adamı asla anlayabiliyor değildim.Zihnine göremediğim tek tük insanlardandı oysaki hergun suçluları çözmekle uğraşırdım lakin kendi kalbimin suçlusunu çözemiyordum.
Masaya yerleşirken onu seyrettim.Gözlerim yüzünde dolanırken kafasını kaldırmasıyla gözlerimi tabağa indirdim.
"Uzun zaman olduğu için sanırım lola birazcık kızgın" diyerek 32 dişiyle kolundaki hafif çizikleri gösterdiğinde gülümsedim
