Ichigo ichie || Alican x Danilo

Kalbim bana oyun oynuyor.

Alican'dan:

Yemek yaparken konuya odaklanmaya çalışıyordum. Ama sürekli etrafımda gezinen Danilo şef dikkatimi dağıtmakta başarılı oluyordu. Kendi kendime başımı iki yana sallayıp ellerimi yıkadım, derin nefes alıp verdim. Tabağa doğru eğilip, konulu olan yaptığım yemeği düzeltirken omzumda bir el hissetmem ile kafamı çevirmem bir oldu.. Bir baktım ki Danilo'nun eli omzumda geziniyordu. Kalbim hızlı bir şekilde atmaya başlamıştı, belli etmemeye çalışmıştım. Danilonun benim kulağıma yaklaşıp "İyi gidiyorsun Alican, sakın bozma." fısıldamasını işittiğim zaman kafamı sallamak ile yetinmiştim. Neden sürekli bana bunu yapıyordu?.. Bilerek miydi? Benim etkilenmemi mi istiyordu?

Saniyeler kala ellerimi havaya kaldırıp şeflere doğru bakındım. Herkes ellerini kaldırıp bir süre sonra indirmişlerdi. Danilo benim yemeğimin tadına bakacaktı. Yavaşça karşıma doğru gelip çatalı aldı ve batırdı. Yutkundum ve Danilo'ya baktım. Danilo herhangi bir laf söylemeden sırıtarak "Hmm, ellerine sağlık Alican" diyerek uzaklaşmıştı. Tek dediğim, "Afiyet olsun şef " olmuştu.

_

Bir süre sonra herkes yavaş yavaş evlerine gitmeye başlamıştı. Ardından Danilo bana seslenerek başka bir odaya gelmemi söyledi. Çoğu kişi duymamıştı, zaten herkes evlerine dağılıyordu. Derin nefes alıp verdim. Arkadaşlarımla vedalaşırken odaya gitmem gerektiğini hatırladım.

Koltuğa oturmuş bana bakıyordu. Bende içeri girip kapıyı kapattım ve Danilo'ya baktım. "Efendim şef, bir sorun mu oldu?" demiştim. Karşısına oturmam için eliyle işaret ettiğinde oturup konuşmasını merakla bekledim. Oturduğu yerden biraz bana yaklaşıp iyi olup olmadığımı sormuştu. Neden bunu sorduğunu anlamadığımdan dolayı yavaşça cevap vermiştim. "Son zamanlar da başın dönüyor, duraksıyorsun. İyi misin Alican? istediğin her vakit biz sana yardım edebiliriz. Üzüldüğün konu olsun başka bir konu olsun" Hafif gülümseyip geçiştirmeye çalışmıştım. Neden bilmiyorum ama içimde kıskançlık olup olmsdığını anlayamadığım bir his vardı. Bu da benim durgun olmamı sağlıyordu. Yere doğru bakınarak mırıldandım.

"Endişeleneceğiniz bir durum yok şef. Kendime geleceğime söz veriyorum." Dediğim zaman Danilo bu lafımın ardından "Güzel." diyip gülmüştü. Ben de hafif gülüp Danilonun gözlerinin içine bakmıştım.. Yine o his vardı içimde. Garip bir histi.. Danilo'ya baktığımda başka birşey hissediyordum. Danilo başkalarına yaklaştığında içime öfke doğuyordu.

Danilo bir süre sonra ayağa kalkıp "Artık gidelim" gibi bir cümle kurduğunda onun kolundan tutmuştum. O anlık gelişmişti. Çok garip hissetmeye başlamıştım, ben neden böyle yapmıştım ki? Danilonunda bana karşı birşeyler hissettiğini düşünmeden edemiyordum. O sıra Danilo sorgular bakışlarla bana kafasını çevirip ne olduğunu sorarken dudağımı onun dudağıyla birleştirmiştim. Gözlerimi sımsıkı kapatmıştım, hiçbirşey görmek istemiyordum. Çok çekiniyordum şuan ki durumdan.. Danilo kaşlarını çatıp beni ittirmişti. O an donakalmıştım, ne yapacağımı bilmiyordum. Ellerim titremeye başlamıştı, yorgun gözlerimle Danilo'ya bakıp tekrar yakınlaşmak istemiştim.. Danilo "Gidelim dedim, ne yapıyorsun sen?" Diyip tekrardan beni ittirdiği zaman hayallerim suya düşmüştü. Sinirli ses tonuyla"Kimseye birşey demeyeceğim, iyi akşamlar." demişti Danilo. Surat ifadesi kızgın ve şaşkının karışımı gibi birşeydi. Ne yapacağını şaşırmış gibi hareketleri vardı.

Danilo dışarı çıkıp kapıyı yarıda bırakmıştı. Ben ise orada kalmıştım. Haklıydı sanırım. Bunu yapmam çok büyük bir hataydı. Gözlerim dolmuştu, hem sinirden hem üzüntüden. Tepkisi bana ağır gelmişti, ama haklı gibiydi. Ben de bir dakikaya yakın odadan ayrılıp eşyalarımı yanıma alıp hızla eve gitmiştim. Eve varasıya kadar sürekli neden böyle birşey yaptığımı düşünüp duruyordum. Keşke yapmasaydım, keşke.