One Person Can Change Everything

6. Suzan en Freek

Pov: Raoul

Ik zit op kantoor samen met Robbie te overleggen over de video die vrijdag online gaat komen. Maar dan opeens gaat Mijn telefoon af. "Onbekend nummer, zal k opnemen?" vraag ik "Ja doe maar wel." zegt Rob en ik neem op. "Hallo met Mevrouw Beri, de mens en maatschappij docent van Maaike." hoor ik door de telefoon. Oh god, wat heeft ze nu weer gedaan? "Met Raoul de Graaf, de vader van Maaike." zeg ik. "U vraagt zich vast af waarom ik u bel, maar ik heb Maaike net de les uitgestuurd en ik wil haar graag naar huis sturen." zegt de vrouw. Ik zucht, kan ze zich dan nooit gedragen? Hebben we hiervoor gister ruzie gehad? Interesseert het haar dan echt niks? "Zeg maar tegen Maaike dan ze naar kantoor mag fietsen." zeg ik zo kalm mogelijk. "Is goed, zou u mij willen bellen als ze is aangekomen?" vraagt de vrouw. "Ja doe ik." zeg ik. "Okee dan ziet u haar zo! Doei!" zegt de vrouw en ze hangt op. Niet veel later word Robbie ook gebeld en zijn gesprek gaat volgensmij hetzelfde. Na 2 minuten hangt hij op. "Ze zijn d'r met z'n 2 uitgestuurd." zegt hij chagrijnig. "Maak je nou niet te druk Robbie, wij waren vroeger veeeel erger. Weet je nog toen je met een schaar naar een van onze docenten gooide? We gaan de dames zo wel even duidelijk maken dat dit niet moet maar laat ze zelf ook een beetje ontdekken waar de grenzen liggen." zeg ik terwijl ik Rob een schouderklopje geef. Na 20 minuutjes roept Anton vanaf zijn plek, terwijl hij uit het raam wijst, "Hey! Dat zijn Maaike en Rosan! Robbie! Raoul!" Dit is voor Robbie het teken om ze beneden op te wachten. We gaan beneden staan en al snel komen de herrieschoppers eraan. "Gaan jullie even met ons mee?" vraagt Robbie chagrijnig aan Maaike en Rosan. "Rob, niet zo boos." fluister ik zacht terwijl we met z'n vieren naar een stilte ruimte op kantoor lopen. "Komt dit hokje toch nog een keer van pas." Lach ik terwijl we naar binnen lopen. Alle 4 gaan we zitten. "Vertel is, waarom zijn jullie eruit gestuurd?" Vraag ik. Rosan lacht en ook Maaike kan met moeite haar lach inhouden. "We verveelden ons dus toen ging ik Maaike haar haar borstelen en gingen we rare dingen op onze laptop opzoeken." Zegt Rosan. Ik zucht. "Prima, voor deze keer dan. Zorg niet dat dit te vaak gebeurd." Zegt Rob. Beiden knikken ze. "Pak maar wat apenkoppen van Anton en ga dan maar even nadenken over zaterdagavond." Zeg ik terwijl ik de deur open doe. Maaike en Rosan lopen naar een van de ruimtes op kantoor terwijl Rob en ik teruglopen naar ons bureau. "Waar zijn mijn apenkoppen!?" horen we Anton vanaf zijn plek roepen. Rob en ik lachen en gaan dan even wat administratie doen voor ikwiltegoed.

Pov: Rosan

We lopen de stilteruimte uit en lopen eerst even snel langs de 'keuken' als je het zo wil noemen. En we pakken apenkoppen uit een kastje. Daarna lopen we naar een van de opnameruimtes op kantoor, het is een grote kamer met een mooie bank waar Maaike en ik op gaan zitten. Op de bank zie ik de suzan en freek deken nog liggen van een video die ze laatst opgenomen hebben. Dan opeens schiet er een briljant idee in mijn hoofd en ik begin te gillen. "Wat is er?" vraagt Maaike. "Ik weet het! Ik weet welk nummer we zaterdagavond moeten gaan zingen!" roep ik enthousiast. Maaike springt nu ook op van de bank. "Welk nummer?" vraagt ze blij. "Als het avond is!" gil ik. En Maaike en ik beginnen expres heel vals te zingen. "iK kAN HeT nIeT HebBeN aLs HeT AVond iS." zingen we beide expres heel vals als opeens de deur openvliegt. "Alles best als jullie zaterdag maar niet zo vals zingen!" lacht hij. "Hoe durf je dit vals te noemen!" roep ik sarcastisch terwijl ze in de lach schiet. Koen lacht nog een keer en loopt dan weer weg. We lachen beide nog even maar beginnen dan over onderwerpen te praten die iets meer serieus zijn.

Pov: Maaike

"Gelukkig viel t wel mee hoe boos ze op ons waren." zegt Rosan. Ik knik. "Ik hoop heel erg dat ie straks thuis er niet opeens heel boos over gaat doen." zeg ik. "Ja dat doen die van mij ook wel eens, dan doen ze eerst alsof ze het niet erg vinden en dan eenmaal thuis of in de auto worden ze helemaal boos." zegt Rosan. "Ja gewoon überhaupt, ik heb er echt een hekel aan als papa en mama moeilijk doen over school. Weet je, ik ben ook maar een mens, ik kan niet alles perfect en omdat ik havo doe, betekend het niet gelijk dat ik een of andere kaulo nerd ben!" zeg ik gefrustreerd. Dat moest er even uit. "Ja nou echt zo!" zegt Rosan. "Zeuren jou ouders vaak over school?" vraag ik zacht terwijl de tranen in mijn ogen branden. Rosan knikt en ook bij haar zie ik tranen in haar ogen staan. Blijkbaar denken we hetzelfde want we vliegen beide in een knuffel. Ik ken Rosan al mijn hele leven maar dit is echt een van de eerste keren dat we zo'n serieus gesprek hebben.

|| Dat was weer een deeltje, misschien morgen of maandag weer een deel maar ik weet t nog niet zeker. Als je dit leest zou je dan misschien ook even willen stemmen? Verder heb ik niks te zeggen maar ik ben bezig met een best wel leuke edit ( vind ik zelf ) dus die komt waarschijnlijk binnenkort op mijn tiktok! Dat was t weer, Tot hoofdstuk 7! ||