bu sefer buldum oğlum seni

nasıl yapabilmiş?

🖤🤵🏻🪨🐼🕸️🗿⚽♟️🎧🎬🎓💣🖤

X

Tuğba hastaneye gelmeden bir saat öncesi

Tuğba tam arabasına binip evinden ayrılacağı sırada hiç beklemediği birinden bir telefon aldı.

Fikret Bey arıyor...

İlk başta açıp açmama konusunda kararsız kalmıştı ancak sonrasında merakı ağır basınca derin bir nefes aldıktan sonra açmıştı.

"Neredesin?" İlk duyduğu bu oldu. Bir yutkunmanın ardından "Dışarı çıkıyorum şimdi." cevabını verdi Tuğba.

"Cenan'ı hastaneye götürdüler az önce. Yanına gidip nasıl olduğu hakkında bilgi ver bana." Tuğba ilk başta duyduklarını bir anlayamadı. Fikret'in dediklerini kafasında uzunca bir süre tarttıktan sonra "Cenan'ı mı gördünüz? Yani Cenan ile karşılaştınız mı?" diyebilmişti şaşkın bir sesle.

"Evet, oldu bir şeyler. Nasıl öğrendiğini de merak ediyorum. Konuşacağız bu konuyu da seninle." Fikret'in tehditvari sesi Tuğba'nın tüylerini diken diken ederken, zar zor toparlayabildiği kelimeleriyle konuştu.

"Yine mi tehdit ediliyorum? Bakın, artık bıktım usandım. Cenan çoktan öğrenmiş ve biliyorsunuz ki beni tehdit edebileceğiniz bir şey yok artık."

"O kadar emin olma Tuğba."

"Bu ne demek şimdi?" Tuğba emindi. Kendisini tehdit edebileceği bir şey yoktu artık. Ancak Fikret'in bu kadar kendinden emin konuşması biraz ürkütmüştü kendisini açıkcası.

"Yurtdışında değil mi? Tek ailem diye bahsettiğin, biricik sevgilin."

Tuğba duydukları ile neye uğradığını şaşırmıştı. Fikret'in bunu bildiğini düşünmüyordu, bilemez demişti kendince. Uzun bir süre bir şey diyememişti. Zaten ne demesi gerektiğini de bilmiyordu.

Tam bir şey diyeceği sırada yüzüne kapanan telefon ile o şekil kalmıştı.

•••

"Nasılsın?" Cenan, Tuğba'yı yanında görmesiyle ilk bir şaşırmıştı. Ardından iyi olduğunu, çok da önemli bir şey olmadığını söylemişti.

Ayrıca Cenan, babası hakkında hiçbir şey dememişti. Sonrasında Tuğba ve Emre'ye açıklamayı düşünüyordu.

"Ne oldu da bu hale geldin oğlum ya?" Emre'nin sorusunu "Halsiz düşmüşüm, pek bir şey yok." diyerek geçiştirmişti. Hâlâ babası hakkında bir şey dememek konusunda kararlıydı. Doğru zamanı bekliyordu Cenan.

Fakat bilmiyordu ki, Tuğba ve Emre'nin her şeyden haberi vardı.

"Hemşireyi çağırdım, gelir şimdi." diyerek içeri giren Arif, serumu çıkartsın diye hemşireyi çağırmıştı. Peşinden de Ozan girmişti.

"Cenan bizim sana bir şey söylememiz gerek bu arada." Emre bir anda ortaya atılıp konuştuğunda Tuğba hemen peşinden "Önemli bir şey değil ya. Çok sonra da söylenebilir yani." demişti, Emre'ye kaş göz yaparak. Ardından ise Cenan'a "Emre'yi gelmişken bir doktora göstereyim ben. Biliyorsun kafadan biraz rahatsız." demişti şakayla karışık, Emre'yi kolundan tutup dışarı çıkartmadan önce. Cenan "Tamam." demiş, gülerek kafasını sallamıştı.

Arif ile Ozan ise ikili çıkarken Tuğba'ya çatık kaşlarla bakıyorlardı. Çünkü biraz garip davranıyordu. Arif az öncesinde, hastanenin girişinde olanlardan sonra da biraz şüpheyle yaklaşıyordu Tuğba'ya karşı. Gittikçe daha çok merak birikiyordu içinde.