Aşk mı, Takıntı mı ?

8.

YILLAR SONRA YENI BÖLÜM HADİ DELİRELİM 🤭🤭🤭 (hafta sonları gelir anca bölümler gençler haberiniz olsun)
(Bu arada kitaba da bazı yenilikler getiricem okurken fark edersiniz, okuya okuya kalır zaten aklınızda 😘)

*Linda*

Gün yine bitmişti. Herkes evlerine dağılmış dinlenirken ben ise hâla arabada durmuş yağan yağmuru izliyordum. Eve gidersem yüksek ihtimalle kafam kanla kaplanırdı. Niye onu terk edemiyorum bilmiyorum...
Onu artık sevdiğimi bile bilmiyordum. Ama kafamda hâla gereksiz bir ümit vardı: Ya değişirse ?
Değişmeyeceğini hepimiz biliyorduk ama ayrılmaya kalksam beni öldürürdü. Mecaz anlamda bile değil bu cümle. Cidden öldürürdü.

Polislerde yetişene kadar ben zaten diğer dünyaya geçiş yapardım yani polise gitmeninde pek bir anlamı ya da çaresi yoktu. Ama korkuyordum, onunla birlikte sonsuza kadar böyle mi yaşayacaktım ?
Bugün eve gidemezdim. Kesinlikle hayır. Bir arkadaşımda kalmam lazımdı ama kızlarda kalamazdım çünkü çıldırırlardı.
Biraz rehberde gezerken düşündüm.
Kimde kalmak daha güvenli olurdu ?

Yağan yağmur da gittikçe artıyor, hava da kararıyordu.
Gözüm bir numarada kaldı. Hürkan'da kalmakdan zarar gelmezdi.
Numarayı tuşladım ve açmasını bekledim. Sanki bu anı bekliyormuş gibi direk açtı.

"Alo ?"

"Alo Hürkan!"

"Linda! Özlemişim seni. Nasılsın ?"

Dudaklarıma bir gülümseme yayıldı. Beni güvende hissettiren tek tük kişilerdendi.

"İyiyim sen nasılsın ? Nasıl gidiyo' ?"

"Nasıl olsun, aynı şekilde ilerliyorum."

İkimizde hafif güldük. Sanki kaç yıllık dostuz da sohbet ediyoruz. Çevresine yaydığı bu tatlı duygularla onu sevmemek mümkün müydü ? Bazen gereksiz yere düşünüyorum: ya Kerim değilde Hürkanla birlikte olsaydım ? diye. Ama tabiki bu saçma fikri düşünmemek en iyisiydi. Hem yüksek ihtimalle Hürkan'ın sevgilisi vardı. Böyle bir adamı kim kaçırır ?

"Şey demek için aramıştım Hürkan..."
Biraz durdum, o da benim devam etmemi bekledi sabırla.

"Birkaç gün sende kalabilir miyim sıkıntı olmazsa ? Bazı sorunlar var ve...evde kalamam. Birinin yanında kalmam çok daha iyi olur. Seni de rahatsız etmezsem tabi."

"Yok canım! Ne rahatsız etmesi ? Tabiki kalabilirsin! Benim evde ekstra bir oda var orada kalabilirsin. Hem direk gelsen iyi olur çünkü yağmur biraz fazla olmaya başladı. Hava da karardığından dışarısı da tehlikeli."

Bir anda mutluluğum geri gelmişti ve onun duyamayacağı şekilde derin bir nefes verdim. Birkaç günlüğüne kurtulmuştum ama ya sonra ne yapacaktım ? Sonsuza kadar Hürkan'da kalamazdım. Bir evim vardı sonuçta. Ve Kerim'e nasıl bir yalan söyleyebilirdim ? Fazla zeki biriydi ve anlardı ne yapmaya çalıştığımı.
Hürkan'la bir süre konuştuktan sonra telefonu kapattım. Dışarıyı biraz inceledim bir süre.
Kimsecikler yoktu. Allahım...ben ne yapacağım ? Şu genç yaşımda kendi sevgilim tarafından öldürülecek miydim ?
Bunu izin veremezdim.
İçimde gereksiz yere bir hırs oluşmuştu. Uzun süredir böyle birşey hissetmemiştim. Anlık bir hata yapmazdım umarım.
Kerim'e hızlıca bir mesaj attım. Son mesajım olacaktı bu. Hem heyecanlıydım hem de korkuyordum. Umarım kötü sonuçlanmazdı.

'Kerim ben seninle artık yapamıyorum. Senden ayrılıyorum. Bu ilişki hiçbir zaman olmadı ve bir daha da olmayacak. Yeni hayatında başarılar. Bir daha da yanıma yaklaşma.'
-Gönderildi-

Derin bir nefes verdim. Biraz fazla mı sert konuşmuştum ? Umrumda değildi, fazla özgür ve mutlu hissediyordum. Ama gereksiz bir yere de korkuyordum. Başıma iş mi almıştım ? Her neyse! Ölsem bile kurtulmayı deneyerek, güçlü bir şekilde ölürdüm. Bu da biraz içime su serpiyordu.
Arabayı çalıştırdım ve hızlıca Hürkan'ın evine doğru sürmeye başladım. Bir yandan da hafif bir müzik açmış ona eşlik ediyordum. Mutluydum. Uzun süre sonra gerçekten mutluydum. Yağan yağmurla birlikte müzik dinleyerek sokaklarda ilerliyordum. Saat kaçtı acaba ? Ama araba kullanırken telefona bakmak güvenli değildi, o yüzden sürmeye devam ettim ve kafamda güzel senaryolar kurmaya başladım.