Οι Πύλες (ΜΗ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟ)

Κεφάλαιο 2

Κοιτάζω την παλιά έπαυλη μπροστά μου και δυσκολεύομαι να αρθρώσω οποιαδήποτε λέξη. Αντί για μένα μιλάει Aaron ο οποίος σταμάτησε ξαφνικά να κλαίει.

''Εμ..μπαμπά, τι είναι αυτό;''ρωτάει με γουρλωμένα μάτια ο αδελφός μου.

Ο μπαμπάς γελάει.''Αυτή είναι η έπαυλη Moon Hill. Βλέπετε η γιαγιά της Samantha μεγάλωσε εδώ και μετά τον θάνατό της άφησε το σπίτι στην εγγονή της. Δεν σας είπα τίποτα γιατί ήθελα να είναι έκπληξη.''γυρίζει και μας κοιτάζει με ένα μεγάλο χαμόγελο. Ο μπαμπάς γνώρισε την μέλλουσα μητριά μας στην πόλη όπου μέναμε, αφού και η ίδια έμενε εκεί τον περισσότερο καιρό και όπως μας είπε τώρα ο μπαμπάς χρησιμοποιούσε την έπαυλη σαν εξοχικό. Πριν λίγους μήνες όμως αποφάσισε να εγκατασταθεί μόνιμα εδώ και δε την αδικώ. Το μέρος είναι καταπληκτικό.''Σας αρέσει έτσι;'' ρωτάει καθώς παρκάρει το αυτοκίνητο στη σκιά μίας μεγάλης βελανιδιάς.

''Και το ρωτάς;!'' απαντάει ο Aaron πηδώντας από το αυτοκίνητο.

''Θα έχουμε σπίτι με όνομα τώρα;'' είναι το μόνο πράγμα που καταφέρνω να πω.Το μυαλό μου έχει σταματήσει. Δεν ανοίγω την πόρτα, αλλά κάθομαι, κοιτάζω την έπαυλη και σκέφτομαι πόσες δυνατότητες έχει. Είναι σίγουρα το σπίτι που πάντα ονειρευόμουν, ή μάλλον το σπίτι που όλοι θα ήθελαν να έχουν.

Ο μπαμπάς χτυπάει το τζάμι. ''Εκεί θα κάτσεις;''ρωτάει.

Ανοίγω την πόρτα, κατεβαίνω από το αυτοκίνητο και κάνω μερικά δειλά βήματα. Η μεγάλη πόρτα ανοίγει και βλέπω την Samantha να κατεβαίνει τα σκαλιά σχεδόν τρέχοντας για να φτάσει κοντά μας.

''Derek!'' λέει αγκαλιάζοντας τον μπαμπά.''Καλώς ήρθατε!'' αγκαλιάζει και φιλάει εμένα και τον αδελφό μου. Ένα καστανό αγόρι έρχεται, από την πίσω αυλή, προς το μέρος μας. Φοράει μία άσπρη κοντομάνικη μπλούζα, μαύρο παντελόνι, μαύρα αθλητικά και κρατάει ένα βιβλίο.

''Και αυτός πρέπει να είναι ο Erik.'' λέει με χαμόγελο ο μπαμπάς δίνοντάς του το χέρι. Το αγόρι τον κοιτάζει για λίγο και στη συνέχεια δίνει το χέρι του. ''Εσύ είσαι ο Derek έτσι;'' ρωτάει δείχνοντας περισσότερο αδιαφορία παρά χαρά. Ο μπαμπάς νεύει.

''Αυτός είναι ο Aaron'' συνεχίζει η Samantha τις συστάσεις ''και αυτή η April.'' Ο αδελφός μου είναι αρκετά απασχολημένος με το να θαυμάζει την έπαυλη και δεν δίνει σημασία. Τα σκουρόχρωμα μάτια του Erik καρφώνονται πάνω μου. Κοιτάζω τα καστανά του μάτια και για μια στιγμή μου φαίνεται πως βλέπω μία πράσινη λάμψη μέσα τους. Είμαι πολύ ζαλισμένη από το ταξίδι τελικά.