Οι Πύλες (ΜΗ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟ)

Κεφάλαιο 1

''Επιτέλους σε βρήκα!'' λέει το αγόρι με τα πράσινα μάτια γελώντας δυνατά και απλώνει τα χέρια του. Στο αριστερό μπορώ να διακρίνω στο μέσα μέρος από το μπράτσο του ένα τατουάζ σε σχήμα μισοφέγγαρου. Λέει μερικά λόγια σε μία γλώσσα που δεν ξέρω, νιώθω όμως ότι δεν έχει έρθει για καλό, αφού αισθάνομαι το έδαφος να ανοίγει κάτω από τα πόδια μου και...

''April! April ξύπνα!''νιώθω κάποιον να με σκουντάει με δύναμη και ανοίγω τα μάτια μου. Ο μικρός μου αδελφός κάθεται στο κρεβάτι μου και με κοιτάζει ανήσυχα.

''Πάλι έβλεπα όνειρο, Aaron;''

''Έτσι νομίζω. Είναι η τρίτη φορά αυτή τη βδομάδα. Τι θα γίνει April; Δεν μπορώ να κοιμηθώ, φωνάζεις..'' Κάθε βράδυ το ίδιο άσχημο όνειρο. Δεν είναι η τρίτη φορά. Βλέπω αυτόν τον εφιάλτη εδώ και ένα μήνα. Δεν πιστεύω στα όνειρα και παρόλο που έχω τρομοκρατηθεί αρκετά δεν ασχολήθηκα καθόλου, όλο αυτό το διάστημα, με τον συγκεκριμένο εφιάλτη.

''Τι ώρα είναι;'' ψιθυρίζω, σκουπίζοντας τον ιδρώτα από το πρόσωπό μου.

''Πέντε και είκοσι. Εγώ δεν αντέχω, πάω για ύπνο. Σε μία ώρα πρέπει να ξυπνήσουμε.'' χασμουριέται ο Aaron και πηγαίνει στο κρεβάτι του.Έχει δίκαιο πρέπει να ξυπνήσουμε νωρίς το πρωί. Σε λίγες ώρες θα έρθει το φορτηγό της μεταφορικής.

Αρχικά δυσκολεύτηκα να το δεχτώ αλλά δυστυχώς δεν γινόταν αλλιώς. Πέντε χρόνια μετά το θάνατο της μαμάς μου, ο μπαμπάς αποφάσισε να παντρευτεί και δεν μπορώ ούτε και θέλω να του στερήσω την ευτυχία. Αν η Samantha μπορεί να τον κάνει ευτυχισμένο εμένα δεν μου πέφτει λόγος. Εξάλλου είμαι ακόμη δεκάξι και δεν έχω τελειώσει το σχολείο, οπότε δεν μπορώ να αφήσω την οικογένειά μου ούτε και θέλω να φύγω και να μείνω μόνη.

Την Samantha δε την ξέρω καλά, όμως ο μπαμπάς μου έχει πει τα καλύτερα λόγια και όσες φορές την έχω συναντήσει μου φάνηκε αρκετά συμπαθητική. Ξέρω ότι έχει ένα γιο, τον οποίο δεν έχω συναντήσει ποτέ και είναι ένα χρόνο μεγαλύτερος μου. Περισσότερο αγχώνομαι για το πώς θα είναι η ζωή με έναν καινούριο αδελφό σε ένα ξένο σπίτι. Ο μπαμπάς μου είπε ότι το σπίτι τους είναι πολύ μεγαλύτερο από το δικό μας γι'αυτό και είναι καλύτερα να ζήσουμε εκεί. Δεν ήμουν και ιδιαίτερα χαρούμενη με την ιδέα ότι θα αλλάξω σπίτι και σχολείο, όμως μετά από αρκετούς καβγάδες και κλάματα, κατάλαβα ότι δεν γινόταν αλλιώς.

Κλείνω τα μάτια μου για να κοιμηθώ μέχρι να χτυπήσει το ξυπνητήρι, δεν τα καταφέρνω όμως και αποφασίζω να πάρω πρωινό και να αρχίσω να ετοιμάζω τα τελευταία πράγματα πριν έρθει η μεταφορική. Κλείνω την κούτα με τα βιβλία μου και βολεύω τα καλλυντικά μου σε μία βαλίτσα. Μέχρι να κάνω ένα μπάνιο και να ντυθώ η ώρα έχει πάει έξι και μισή και βλέπω τον αδελφό μου να σέρνει τον εαυτό του με δυσκολία έξω από το δωμάτιο.