Κεφάλαιο 5

138 14 15
                                    

Ανεβαίνω στο δωμάτιό μου σχεδόν τρέχοντας. Δεν ξέρω τι να κάνω. Δεν ξέρω τι να πω. Θέλω να ξεχάσω αυτό που έγινε αλλά δεν μπορώ. Κάθομαι στο κρεβάτι μου ακουμπώντας με την πλάτη στον τοίχο και κλείνω τα μάτια. Προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι το φαντάστηκα, ότι δεν έγινε ποτέ, ότι άγγιξα το νερό. Ναι, αυτό έγινε, άγγιξα το νερό. Όμως ο Erik γιατί με κοίταξε έτσι; Όχι, δεν γίνεται. Δεν πιστεύω σε οτιδήποτε παραφυσικό και δεν θα επιτρέψω στον εαυτό μου να πιστέψει σε αυτό. Θα ξαναρωτήσω όμως κάποια στιγμή τον Erik για να σιγουρευτώ.

Περνάω όλο το απόγευμα στο δωμάτιό μου τοποθετώντας και τα τελευταία πράγματά μου στη θέση τους και προσπαθώντας να κάνω κάτι για να ξεχάσω το μεσημεριανό συμβάν. Μετά το βραδινό, στο οποίο δεν είδα τον Erik, είμαι πολύ κουρασμένη και κοιμάμαι αμέσως μόλις φτάνω στο κρεβάτι μου.

Οι επόμενες πέντε μέρες περνάνε σχετικά γρήγορα αφού στο σπίτι γίνονται συνεχώς ετοιμασίες για τον γάμο. Αποφάσισα να μην ασχοληθώ ξανά με το συμβάν της πρώτης μου μέρας εδώ και τώρα βοηθάω την Samantha να ετοιμάσει τον γάμο των ονείρων της. Δεν βλέπω συχνά τον Erik και μία μέρα αποφάσισα να ρωτήσω τη μητέρα του.

''Που είναι το δωμάτιο του Erik; Τόσες μέρες εδώ δεν τον έχω συναντήσει καθόλου στον διάδρομο.'' Προσπαθώ να είμαι διακριτική.

''Επειδή μένει στο υπόγειο γλυκιά μου'' μου λέει καθώς ντύνουμε με άσπρο ύφασμα τις καρέκλες που θα κάτσουν οι καλεσμένοι. ''Του αρέσει εκεί γιατί έχει ησυχία, λέει, και δε τον ενοχλεί κανένας. Αν και δε τον καταλαβαίνω. Είναι σκοτεινά εκεί κάτω. Τέλος πάντων. Θέλεις να βοηθήσεις τον Aaron να διαλέξει τα φαγητά για τον μπουφέ;'' με ρωτάει τελικά και συμφωνώ αφού έχουμε σχεδόν τελειώσει με τις καρέκλες.

Βρίσκω τον αδελφό μου στην κουζίνα και δίπλα του είναι τέσσερα άτομα με άσπρα ρούχα, μάγειρες που προσέλαβε η Samantha για αυτή την ειδική περίσταση υποθέτω. Έχουν ετοιμάσει πολλά φαγητά  όπως διάφορα κρέατα, τορτίγες με λαχανικά και ζυμαρικά με διάφορες σάλτσες. Είναι όλα καταπληκτικά και διαλέγουμε τα αγαπημένα μας για να προστεθούν στο μενού. 

Την επόμενη μέρα ξυπνάω νωρίς αφού είναι η μέρα του γάμου. Σηκώνομαι από το κρεβάτι και κοιτάζω την πίσω αυλή. Μία ντουζίνα αντρών και γυναικών τοποθετούν τις καρέκλες μπροστά από το κιόσκι, ενώ κάποιοι άλλοι στήνουν τα τραπέζια για το δείπνο. 

Φοράω κάτι πρόχειρο και βγάζω από την ντουλάπα το φόρεμά μου. Είναι μπλε, έχει κοντά μανίκια και φτάνει μέχρι τα γόνατα. Είναι το αγαπημένο μου γιατί μου αρέσει που είναι γεμάτο από σχέδια μπλε λουλουδιών. Το αφήνω έξω από την ντουλάπα και ψάχνω να βρω ένα ζευγάρι παπούτσια να ταιριάζει. Εκείνη την στιγμή ακούω την πόρτα του δωματίου μου να χτυπά. Ανοίγω και βρίσκω τον μπαμπά με ένα κουτί στα χέρια.

Οι Πύλες (ΜΗ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟ)Where stories live. Discover now