Karen'ın sesi sakin çıkmıştı. Fakat bir taraftan da acı dolu ve korkuluydu. " Yıllar boyunca çocuklara odaklandık. Bunu yapabileceğimi hiç düşünmemiştim. Sen de düşünmemiştin, değil mi?"
Diğer kadın başını salladı. Puslu gözleri, gözyaşlarıyla dolmuştu. Karen gençlik yıllarında bir şey daha hatırlamıştı.
Öpülmekten şişmiş soğukkanlı dudaklar, kanla boyanmış çıplak göğüsler... O'nun kendilerini vaftiz ettiği kan....
"Ama yaptın! Hepimiz de yaptık. O' sözümüzü tutmızı sağladı ve belki de bize bundan daha fazlasını da yaptırabilirdi. Neticede, son çocuk da gittikten sonra ne yapacak?"
Arkadaşı, "Ama her zaman başkaları olacak!" diye çıkıştı. "Bizimle alakası olmayan birçokları oldu. Her zaman oldu. Rachel haricinde hepimiz sözümüzü tuttuk ve ben, Andi'den sonra onun peşimizi bırakacağını düşünüyorum. Alacak başka birilerini bulacak! İnsanın bana, hepsi bu!"
Alnında bir bıçak yarası, farkında olmadan kanı yanaklarından süzülüyor. Siyah ve donuk gözler onlarla bakıyor; siyah ve donuk gözler onlara gülüyor, kendisinin olmayan bir ses tonunda...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Tutsak
Short StoryEğer ruhunu şeytana sattıysan ölüm bir kurtuluş değil, tutsaklığın ta kendisidir.
