"ASRIN"
Sabırla başımdan gitmesini bekliyordum. Ellerim kulaklarımda 12 haftadır bana gitmek istediği yeri duydukları ile ballandıra ballandıra anlatmasını belki de yüzüncü kez dinliyordum, yani en azından dinlememeye çalışıyordum. Beklemediğim bir anda elini masaya vurmasıyla irkildim ve sinirle ona baktım. "Sen anlattıklarımı dinliyor musun?" diye sordu bana bakarak, içimden geçeni söyledim aynı bakışla"Hayır. Çünkü neredeyse on iki haftadır aynı şeyi söylüyorsun." Dedikten sonra bakışlarımı ondan ayırıp bilgisayarıma geri döndüm. Onun anlattıklarından daha önemli işlerim vardı. O da bakışlarını bilgisayar ekranıma getirip yavaşça kafasını salladı. "Seni anlamıyorum sunumu daha iki hafta kala bitirdin zaten, daha nesini kurcalıyorsun?"
Bu bir soru değildi. Babamın benden beklediğinin aksine, mükemmel olmalıydı. Cevap vermediğim için devam etti cümlesine "yani mükemmel zaten. Hadi ama rezervasyon yaptırdım. Üç ay sonra çık..." Sözünü kesen şey bakışlarımdı. Yeni bir mekan açıldı ve oraya rezervasyonsuz girilmiyor. İstediğiniz kadar tanıdığınız olsun mekan sahibinin kuralları.. Restoranı dıştan gördük ve ben bayılmıştım ve üç aydır rezervasyon yaptırmaya çalışıyorduk. Bizim şirketimizin Ceo'su yani babam orada arkadaşları ile yediği yemeyi ballandırarak anlatmıştı bizde yemek istedik. Gerçi ben sadece mekanı merak etmiştim. Babam duvarlarda koi balıkları çizilmiş dedi. Benim odamın da duvarlarında vardı o nedenle ben yemekten ziyade mekanın iç görüntüsünü ve mekan sahibini merak ediyordum. "Aldın mı?" Diye sordum heyecanla. Sezer'in bakışları benim heyecanıma ortak olur gibi parıldamıştı. Evet diye başını salladı. "Bu gece gidiyoruz şık giyin." Göz kırparak odamdan çıktı. Arkasından baka kaldım. En sonunda o duvarları görebilecektim.. İşten çıkamama daha bir saat vardı ama yapacak bir işim olmadığı için erken çıkıp evime doğru yol aldım. Babamla kavga ettiğimizden beri farklı bir evde yaşıyorum. Part-Time bir işte de çalışıyordum. Babam bana şirketteki çalışanların aldığı maaşı veriyordu. Annem de bana yardım etmişti evi satın alırken. Metroya binerken acaba araba ile mi gitsem diye düşünüyordum. İçeriye bakınca oturacak boş bir yer yoktu , cebimden kulaklığımı ve telefonumu çıkardım. Kulaklığı telefona takarken az daha düşüyordum. Beni iten kıza dönüp bakacakken bana doğru eğildi.. "失礼。" Cevap beklemiyor gibi hemen toparlanıp ilerleyecekken cevap verdim. "重要ではない." Dedim bende eğilerek. Kız şaşkınca yanımdan geçip gitti, bende kaldığım yerden devam ettim. Sekiz şarkı sonrası ineceğim durağa geldiğim için kapıya doğru yürüyordum ki bana çarpan kızı gördüm. Telaşlı gözüküyordu. Yanına gidip neyi var soracakken benden önce davrandı.. "Sir, is your japanese good?" Gülümseyerek cevap verdim. "Better than your English." Utangaç bir şekilde başını yere eğdi. "What happened?" diye sordum tavrını bozmadan cevap verdi "What is the name of this place?" gülümseyerek cevapladım kızın sorusunu "Tarabya . Where are you going?"şaşkın bir şekilde "Beykoz." dedi, bu bana ufak bir kahkaha attırdıktan sonra başımı sallayarak "あなたは間違った場所にいる。"Kıza yolu tarif ettikten sonra birlikte indik. O gideceği yola doğru yürürken ben evime doğru yürüdüm. Apartman kapısına varınca kulaklığımı ve telefonumu cebime geri koyup şifreyi girdim. Asansör yavaş çıktığı için merdivenlere yöneldim ki daha bir basmak bir çıkmadan asansör kapısı açıldı. Yeşim teyze zar zor kapıdan çıkarken göz göze geldik. Gülümseyerek "yine mi merdiven?" dediğinde bu beni gülümsettiği için hafifçe başımı salladım ve merdivenleri çıkmaya başladım. Aslında kapalı alanlarda kalamıyordum. Sakince birkaç kat çıktıktan sonra kendi dairemin şifresini girip kapısını açtım. Ayakkabılarımı çıkardıktan sonra kapıyı kapatıp bir iki dakika soluklandım ama ne yazar spor yaptığım için sadece terlemiştim. Çantamı hole koyarken telefonum çaldı. Elim ceketime gittiği dakika da ise kapımın zili çaldı. Arayanı umursamadan otomata bastım. Birkaç dakika sonra ise asansör kapısı açılmış karşımda takım elbise giymiş bir adet Sezer ile karşılaştım.
