[mini fic]
Titanic... Pek çok insanı annesinden, babasından, çocuklarından, sevdiğinden koparan felaket. Ama bir ömür boyu hatırlanacak unutulmaz aşkların da başlangıcı. Onların bedenleri asla kavuşamayacak dahi olsa ruhları eninde sonunda birbirler...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•••
Güzel bir ormana bakan malikanesinin camının önünde dikilmiş geceyi seyrediyordu Jisung. Gece vakti onu her zaman rahatlatırdı ama bugün o günlerden değildi, içinde bir huzursuzluk vardı. Odasının kapısının tıklanmasıyla oraya doğru döndü. Erkek kardeşi Seungmin gelmişti.
Kardeşi yüzünde büyük bir gülümsemeyle yanına yaklaştı. Ellerini arkasına saklamıştı ve onları Jisung'a göstermiyordu. Seungmin'in bu hevesli halleri Jisung'u da gülümsetirken merakla ona doğru ilerledi. "Yüzünde güller açıyor. Hayırdır?"
Seungmin sonunda arkasına sakladığı ellerini ortaya çıkarıp tuttuğu şeyi gösterdi. İki tane kağıt parçasıydı. Ne işlerine yarayacaktı bu iki kağıt anlamamıştı Jisung.
Seungmin kardeşinin suratındaki ifadeyi görünce açıklamaya karar verdi. "Doğum gününde hediyeni daha sonrasında vereceğimi söylemiştim hatırlıyor musun?" Jisung kardeşini onaylamak için kafasını salladı. Hatırlıyordu, o gün Seungmin hediyesinin zamanının daha gelmediğini söylemişti. Şimdi o da hevesle Seungmin'e bakıyordu. "Evet?"
"Hayatının en unutulmaz seyahatine çıkıyoruz kardeşim. Düşler Gemisi'yle beş günlük bir yol. Nasıl buldun?"
Jisung hayatı boyunca suyu, denizi, okyanusu çok seven biri olmuştu tabiki kardeşi de bunu biliyordu. Hemen kollarını boynuna sararak ona sıkı sıkı sarıldı. Odanın içinde şen kahkahaları yankılanırken Jisung içindeki sıkıntıyı hemen unutuvermişti. "Seung, teşekkür ederim. İyi ki varsın."
Seungmin omuzlarından tutarak Jisung'u kendinden uzaklaştırıp yüzüne baktı. "İyi ki doğdun kardeşim. En güzel yaş günü hediyen bu olsun." İkisinin de duygusallıktan gözleri dolmuştu.
Halalarıyla ve enişteleriyle birlikte yaşasalar da çekirdek ailelerinden geriye yalnızca onlar kalmıştı bu yüzden birbirleri için çok değerliydiler. Jisung üzgün havayı dağıtmak adına gülerek Seungmin'in omzuna vurdu. "Ağlattın beni aptal." Seungmin de gözlerinin altına birikmiş yaşları silerken gülerek cevap verdi Jisung'a. "Hadi eşyalarını hazırlamaya başla. Yarın yola çıkacağız."
Jisung sitem edercesine yüzünü buruşturdu. "Bunu biraz daha erken söyleyebilirdin Seung. Saat gece yarısını geçiyor." Seungmin yaramaz bir sırıtış gönderdi kardeşine. "O zaman eğlencesi kalmazdı Jis."
Jisung, yatağının üstünde duran yastığı çıkmak üzere olan Seungmin'e fırlattı ama yastık çoktan kaçmış Seungmin yerine kapalı kapıya denk gelmişti. Jisung gülen bir ifadeyle kafasını iki yana salladı. Kardeşinin enerjisine bazen yetişmekte zorlanıyordu.
