Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Jungkook şaşkınlıkla sesin geldiği tarafa doğru döndüğünde, arka kasada aldığı şeyleri poşetleyen bedeni gördü. Şoktan kocaman açılmış gözleriyle bir süre olduğu yerde kaldı. Heyecandan ne yapacağını bilemiyordu şu an, bir önüne bir arkasına bakıp duruyordu sadece.
Onun bu hâline tebessüm eden Taehyung, kendi alışverişini tamamlayıp Jungkook'un yanına gelmişti bile. Cebinden para çıkarıp kasiyere uzatırken Jungkook gözlerini esmer ellerden alamıyordu.
O kadar şaşkındı ki! Aslında şaşırmaya gerek yoktu çünkü Taehyung da bu sitede oturuyordu ve karşılaşmaları gayet normaldi. Ama yine de içinde durduramadığı bir heyecan vardı ve bu heyecan, Taehyung'un mamaları eline alıp kendisine dönmesiyle ikiye katlanmış oldu.
Tamam, Jungkook gerçekten utangaç biriydi. Genelde insanlarla zor iletişime geçer ve çekingen bir tavır sergilerdi ama geçimsiz biri de değildi. Başlarda biraz gerilse de kısa sürede normal bir şekilde iletişim kurmaya başlayabilir ve herhangi bir sorun yaşamazdı. Ama bu kez öyle olmayacak gibi duruyordu.
Marketin kapısından çıkıp biraz ilerledikten sonra "Çok teşekkür ederim, evden hızlıca çıktığım için yanıma para almayı unutmuşum." dedi Jungkook başını öne eğerken.
Taehyung yanındaki bedene ufak bir bakış attı. "Yapma ama, ne olacak ki alt tarafı bir paket mama."
Pes sesiyle kurduğu cümleler Jungkook'un beyin süzgecinden geçiyordu geçmesine ama esmerin etkisinden midir bilinmez, her sözüne ve her hareketine en az beş saniye gecikmeli tepki veriyordu Jungkook.
"Bu arada nasıl oldun? Doktora gittin değil mi? Merak ettim seni ama hiç göremediğim için sorma fırsatım olmadı."
Jungkook kulaklarının yanmaya başladığını hissetti. Günlerdir aklından çıkaramadığı esmer çocuğun da kendisini merak ediyor olması çok hoşuna gitmişti.
"Evet, çok daha iyiyim. Doktora da gittik, hiçbir şeyim yokmuş. Evde dinlendim bolca, yani turp gibiyim!"
"Sevindim iyi olmana. Bir daha sakın kask takmadan bisiklete binme tamam mı? Her zaman bu kadar hafif atlatamayabilirsin ve ben çevrende olmayabilirim."
Son cümlesinin saçmalığını fark ettiğinde sinirden gözlerini kapattı esmer olan. "Kahraman mısın sen, ne bu tavırlar?" diye mırıldandı kendi kendine. Jungkook'un duymasına imkan yoktu.
"Hı? Ne dedin duyamadım?"
Taehyung kendisine dönen koca gözlerle panikledi. Oldukça kısık bir sesle konuşmuştu fakat Jungkook içeriği anlamasa da mırıldandığını duymuştu işte.
"Ah, şey -yok bir şey. Ben bazen kendi kendime konuşurum da."
Neydi bu şimdi? İyice saçmaladığını düşünüp bir küfür savurdu kendine, tabi bu sefer bunu içinden yapmayı akıl edebildi.
