Ben İrem Toprak, 22 yaşındayım Galatasaray A takım Fizyoterapistlerinden biriyim.
Sabah saat 07.30 civarında uyanıp duşa girdim Antrenman saati erkene alındığı için evde çok oyalanmadan direkt aşağıya indim Barış beni beklediğinden hemen çantamı alıp Barışla beraber tesislere doğru yola çıktık.
Tesislere geldiğimizde Barış soyunma odasının yolunu tutmuş ben de sahaya iniyordum takımdakilerin toplandığını görünce yanlarına gitmeye karar verdim Sacha ısınırken bileğini burkmuş herkes onun başına toplanmıştı.
Barış: Sakatlandığın güne sokayım senin, get well soon bro.
Kerem: Barış bi sussana abim felaket telallı gibi geldin yine kavga etmişsin belli sabah sabah.
Sacha bana dönüp yardıma ihtiyacı olduğunu söyledi Yunus'u çağırıp onunla beraber Sacha'yı kenara taşımıştık ben Sacha'ya ciddi bir şey olmadığını söylesem de ağlamaya devam ediyordu.
Okan Hoca sahaya girdiğinde arkasından uzun boylu, kumral birisi girdi takımdakiler alkışlarla karşılarken kafamı çevirdiğimde göz göze gelmem bir olmuştu evet o çocuk Nicolo Zaniolo.
Tüm takım Nico ile kaynaştıktan sonra su molasında yan tarafıma Barışla beraber oturmuştu elimi uzatıp kendimi tanıttım.
İ: Ben İrem, Takımımızın Fizyoterapistiyim.
N: Nicolo ben de.
diyerek elimş sıkmıştı konu açmaya çalışmama rağmen pek takmıyordu.
İ: Neden bu kadar soğuksun?
N: ısıtıcı mıyım ben?
Nicolo'nun dediği şeyle Barış gülmekten suyu içememiş yerlere yatmıştı aksine ben bozulmuştum bu duruma.
Antrenmanda full bu terslemeyi düşünmüştüm ne gerek vardı ki yani sonuçta günlerimiz beraber geçecek kırmaya değer miydi?
Antrenman sonuna yaklaşırken İlayda ve Türkü abla geldi kenara oturup antrenmanı seyretmeye başladılar.
Okan H: kızlarım hoş geldiniz
Türkü: Hoş bulduk Hocam nasılsınız?
Okan H: iyiyiz kızım nolsun, yeni transferimiz nasıl beğendiniz mi?
İrem: Hocam bence bu konuyu hiç açmayalım çünkü biraz sonra biri
birine kayabilir.
Okan Hoca bana 'nasıl yani?' diyerek baktığında sahadan Barış'ı gösterdim Okan Hoca gülüp başını sallamakla yetindi benim Barış'ı gösterdiğimi gören Nico ise gelen topu Barış'ın karnına doğru gönderdi, işte şimdi başlıyoruz.
Antrenman bitiminde herkes Hocayla konuşurken Nico yanıma gelip benden özür dilemişti ilk günden gergin olduğunu ve dışlancağını düşündüğü için ters tepki verdiğini söylemişti ve biz baştan tekrar tanışmıştık.
Barış ve Ablamlarla eve döndüğümüzde telefonuma gelen 9+ mesajıyla birlikte İnstagram'a girdim takip isteklerine baktığımda Nico'yu görmeyi beklemiyordum tabi kabul ettikten sonra dm kutuma düşen bildirimlerle üzerine tıkladım.
Nico: bugün için tekrardan üzgünüm hem Barış için hem sana antrenmanın kalanında soğuk yaptığım için acaba bunu bir kahveyle çözebilir miyim??
- Ne gerek var aslında sıkıntı yok gerçekten.
Nico: olmaz içimde kalır hatta ben Barış'a da özür dilemeye geleyim hepimiz arkadaşız sonuçta değil mi?
-pekâlâ, konumu atıyorum.
Nico: hazırlanıp geliyorum.
Bakışlarım dalmışken bir anda geleceğini hatırlayıp daha doğrusu Barış'ın tekmesiyle kendime gelmiştim.
Barış: ne sırıtıyon lan o angut mu yazdı yoksa numaranı istediydi ah bak diyip nah çekmiştim.
Türkü: sen çok terbiyesiz birisi oldun Barış Alper.
Barış: öyle mi olmuşum ya? öğretsene doğrusu nasılmış, diyip sırıtmıştı.
İrem: NİCOLO GELİYOR TAMAM MI ÖZÜR DİLEMEYE FİNGİRDEŞMEYİ BIRAKIR MISINIZ!
İlayda: kim dedin kim geliyor???
İrem: Nicolo.
İlayda: sabah 1 akşam 1 daha ne bu samimiye
Aklıma Nicolo'nun dediği şey gelmişti..
İrem: hepimiz arkadaşız.
Nicolo elinde kahve poşetleriyle gelmişti Barış yine tip tip baksa da seviyodu iti hatta mevkime geçme diye dalga geçerek kavga ediyordu.
İrem: Nicolo her şey için teşekkürler yani geldin buraya kadar falan..
Nico: ne teşekkürü ya yine olsa yine gelirim fakat saat geç olmuş ben gitsem iyi olacak siz de dinlenmelisiniz.
İrem: peki nasıl istersen kapıya kadar eşlik edeyim.
Kapıya vardığımızda telefon numaramı istemiş grup kuracağını söylemişti ben de durur muyum? vermiştim hemen.
İrem: İyi geceler Zani!
Nico: İyi geceler La Mia Margherita.
.
.
.
.
.
.
.
eski kurguyu geçiriyorum 💗
