Beyaz melek

-11-

Gözlerini acıyla açtı satomi. Korku ve endişe bütün vücudunu sarmış, buz kesilmişti. Odasında olmasına rağmen üzerinde tanımadığı bir adam vardı. Bileklerini tutmuştu. Tam bağıracağı sırada adam bir eliyle ağzını kapattı ve diğer eli ile satominin iki bileğini sıktı. Satomi ne hareket edebiliyor ne ses çıkartabiliyordu. Adamın enerjisi o kadar kuvvetliydi ki altında ezildiğini hissetti. Kalan son gücü ile adamın yüzüne baktı. Siyah derin saçları vardı. Yüzü maske ile kapalıydı. Siyah koyu gözleri onu içine çekiyormuş gibi hissetti.

Kafasını hafif sola çevirdiğinde ayakta duran bir başka adam gördü. Onun da yüzü maskeliydi. Koyu lacivert saçları odaya vuran ay ışığında hafif parlıyordu. Önüne döndüğünde üzerindeki adamın gözleri hatırladığı son şeydi. O siyah koyu gözlere bakarken yavaşça gözlerinin ağırlaşıp kapandığını hissetti. Sonrasında kendini bir rüyada buldu.

Abisi ile birlikte olduğu bir rüya idi. Aslında 9 yaşlarına ait bir rüyaydı. Abisi onu ziyarete geldiğinde yaptıkları bir çay partisine aitti bu anı. Kendini kısa süreliğine bile olsa evde hissetti. Huzurlu ve sakindi. Birden etrafın beyazladığını hissetti. Abisinin görüntüsü kayboluyordu. Rüyasında abi, abi siye sayıklamaya başladı. Sonrasında sıçrayarak uyandı. Ter içinde kalmıştı. Nefesi ise oldukça hızlıydı.

Etrafı incelemeye başladı. Büyük bir odadaydı. Yatağı kocamandı. Aslında oldukça rahattı da. Beyaz tonlarının hakim olduğu bir odaydı. İçerisi güzelce ışık alıyordu ve temizdi. Sanki eski bir imparatorlukta prensesmiş gibi hissetti. Ardından kapı açıldı ve içeri bir adam girdi.

Adamı tanımıyordu ancak lacivert saç renginden gece gördüğü adam olduğunu anlayabilmişti.

"Ahh güzelce uyumuş gibisin" dedi neşeyle

"Ne istiyorsunuz" diye çemkirdi satomi

"Ne kadar sevgi dolusun" dedi alayla. Adamdan tehlike sezmiyordu fakat onu kaçıran onlardı

"Seni ben kaçırmadım" dedi çocuk. Yaşları arasında pek fark olmadığı belliydi

"Gece seni gördüğüme eminim" dedi satomi

"Ah ben sadece ona yardım ediyordum" dedi gülerek.

"Aman ne iyi kalplisin" dedi satomi. Ardından
"Hepinizi öldürüp buradan çıkacağım" dedi

Çocuk tebessüm etti ve " öyle diyorsan" dedi sadece. "Ben haru, ismimi unutma" diye ekledi ve odadan çıktı.

Satomi inkar edemezdi, çok güzel uyumuştu. Neden böyle olduğunu bilmiyordu. O bunları düşünürken içeriye bir kadın girdi. Açık kahve saçları ve yeşil gözleri vardı. Elindeki tepsiyi yavaşça satominin önüne bıraktı.

"Ben sizin kişisel hizmetçinizim satomi hanım, adım Ai. Tanıştığımıza memnun oldum" dedi

"Hizmetçi mi?" Diye sordu satomi

Kadın başını salladı. "Bay haru beni sizin için özel olarak seçti" diye ekledi.

"Demek adı buymuş..." diye mırıldandı satomi.
"o nerede?" Diye sordu.

"Çalışma odasında olması lazım" dedi Ai

Satomi yemeği boşverdi ve kalktı. Üzerinde beyaz uzun bir elbise vardı. Çıplak ayakları ile hızlı hızlı evi aramaya başladı. Aslında ev yerine malikane demek daha doğru olurdu. Her odaya tek tel bakıyordu. Ona merakla bakan hizmetçilere aldırış etmiyordu. Her boş odayı gördüğünde ise sinirleniyordu.

Masada işleriyle uğraşan Ren ve önündeki koltuklarda oturan haru dışarıdan gelen seslere kulak verdi. Neler olduğunu anlamaya çalışıyorlardı. Kapının önünde başhizmetçi ile birisinin tartıştığını duydular.