İsimsiz

İhanet

Ezgi üzerime yürümeye başladığımda gerileyen adımlarımla beraber korkunç bir çığlık attım.Çığlığıma karşılık gelen şey ise Ezgi'nin korkunç kahkahasıydı.

Korktum...Çok korktum.Adımlarım geriledikçe daha çok korkuyordum.Ezgi'yse benim aksime çok rahattı.Sanki bu işte tecrübeliymiş gibi.

Kapıya geldiğimde Ezgi benden 6 adım uzaktaydı.Ben hızla kapıyı açtım ve koşmaya başladım.Asansörle değil merdivenle indim aşağıya.Tam binadan çıkacağım sırada merdivenden biri yuvarlandı.Kadın çığlığı.Ezgi'nin çığlığı.

Merdivenlere yöneldiğimde onu gördüm.Ezgi'yi,Ezgi merdivenlerden saçı başı dağılmış şekilde yuvarlandı.Arkasında ise o vardı.Vidar.Elinde beyzbol sopası vardı.Vidar benim karşı komşumdu.E yalan yok baya da yakışıklı bir çocuktu.Yüzünde her zamanki çekici gülümsemesi vardı."Çığlığını duydum ama evden çıkmanı bekledim."dedi kalın ve berrak ses tonuyla.Ufak çaplı bir şok geçirdikten hemen sonra"Hayatımı kurtardın."dedim ve nefesimi vererek gülümsedim.Ezgi'ye doğru eğildim ve Ezgi'nin yaşadığını gördüm."seninle işim bitmedi ufaklık."dedi kısık ve çatallaşmış sesiyle.Vidar bunu duydu ve beni çekti kendine doğru."Pislik."dedim Ezgi'ye doğru."Eve gidelim."dedi Vidar.Kafamı salladım ve eve gitmek üzere asansörü çağırdım.Vidar'a döndüğümde Ezgi'yi kucağına almıştı.Gülüp kafasını salladı ve asansöre bindik.

Ezgi'yi evde zar zor bulduğum koli bandıyla bağladıktan sonra Vidar'la beraber oturduk ve bir birbirimize bir de Ezgi'ye bakıyorduk.Sessizliği bozan kişi Vidar'dı."Olayları başından mı anlatırsın yoksa buradan devam mı edelim?"dedi gülerek."Valla başından anlatırsam çok uzar burdan devam."dedim ve güldük."Şaka maka Ezgi çok değişik birisi ve katil.Babamlar benden bir şeyler saklıyoru falan filan işte öyle yani."dediğimde Vidar ufak bir kahkaha attı."Aşırı açıklayıcı oldun valla."dediğinde gülümsedim ve "Ama bak cidden öyle yaa."dedim ve güldü.

Yaklaşık 15 dakika boyunca saçma bir sessizlikle televizyon izledik.Ezgi'nin huysuzlukla ses çıkarmasıyla önce Vidar'la gözlerimiz birleşti ve sonra da aynı anda Ezgi'ye boş bir şekilde bakmaya başladık.Acaba bir şeyi var mıydı?Canı acıyor muydu acaba?Ezgi ağlamaklı bir sesle "Allah kahretsin!"diye mırıldandığında gözlerimi devirdim ve önüme döndüm.Kolları komik şekilde bantlanmış olduğu için oturmakta zorlandı fakat doğruldu ve oturdu."Başım...başım acıyor."dedi Ezgi ve hemen ardından "Ellerimi çöz yapmayacağım bir şey."diye ekledi.Vidar'la göz göze geldim ve başımı ne yapalım çözeceğiz artık dercesine salladığımda Vidar eğildi ve Ezgi'nin elini çözdü."Bana bak belanı benden bulma sus şimdi sadece tahammülüm yok sana."diye çıkıştığımda "Asya bak lütfen..başım çok acıy-" cümlesini tamamlamasına izin vermeden konuştum "Yapma ya!Ben ölüyordum,sen öldürüyordun hani ben senden kaçtım falan ya hani."dediğimde sustu ve elini kafasına götürdü.Elini saçlarının içinden çıkardığında elimde kan vardı.Ezgi ufak bir çığlık attığında irkildim ve Vidar'a bir bakış attım.Anında Ezgi'nin yanına eğildiğimde Ezgi saçımdan tuttu ve beni kendine doğru çekti.Vidar Ezgi'ye bir yumruk attığında Ezgi acıyla inleyerek saçımı bıraktı ve olduğu yere bayıldı.

Balkona çıktım ve koltuğa oturdum.Koltukta uzanmaya başladım.Yaklaşık 5 dakika içinde uyumuştum.

Ezgi..Bir yerden ismimi duyuyordum.Bir kadın çağırıyordu beni.Ezgi kızım...Annem.Annemdi bu kadın.Anne nerdesin anne?Canım benim korkma burdayım ben güzelim.Hep sana bakıyorum seni izliyorum buradayım bebeğim her zaman yanındayım,diyordu annem.Anne ne yapacağım ben diye ağlıyordum.Canım benim Ezgi'den kurtulmak için babanı ve onun çevresindekilerden yardım al.Seni seviyorum..Bende seni anne.

Bir anda sarsılmamla beraber neye uğradığımı şaşırdım.Gözlerimi açtığımda karşımda Vidar'ı gördüm."Ağlama geçti güzelim,kabus gördün değil mi?"dediğinde ağladığımı fark ettim.Ağlıyor muydum."Hayır,bu bir kabus değildi bu...Bu çok güzel bir rüyaydı..."dedim ve Vidar'a sarıldım.
"Ezgi nerde?"dedim."İçeride baygın hala."dediğinde telefonumu aramaya başladım.Annemin dediğini yapıp babamdan yardım alacaktım."Telefonumu gördün mü?"dediğimde Vidar kalkıp içeriye gitti ve bana telefonumu getirdi."Teşekkür ederim."dediğimde bana gülümseyip "Ne demek."dedi ve o da güldü.

Telefondan babamın numarasını buldum ve aradım.4. çalışta açıldı telefon.
Babam:Efendim kızım?
Ben:Yardımın lazım baba.
Babam:N'oldu?
Ben:Ezgi'nin üstesinden gelicez..
Babam:Ne-
Konuşmasına izin vermeden hemen devam ettim.
Ben:Ona hak ettiği cezayı beraber vericez.
Babam:Tamam.
Ben:Sana atacağım adreste saat 20:00'da buluşalım.
Babam:Tamam kızım.

Telefonu kapattığımda yüzüm gülüyordu.Vidar içeriden seslendi "Bu sanırım uyanacak."dediğinde somurttum ve içeriye doğru ilerledim.
"Bayılt geri o zaman?"dediğimde ikimizde güldük.
Ezgi kıpırdanmaya başladığında başına eğildim ve ona baktığım esnada telefonum çaldı ve ona bakmaya gittim.Telefonu tekli koltuğun üzerinden aldım ve arayan kişiye baktım.Arayan kişi Işık'tı.

Ben:Efendim bal kız?
Işık:Kızım kapımda adamlar var ve babanın gönderdiğini söylüyorlar.
Ben:Ne?
Işık:Baya.
Ben:Ne alaka şimdi bu yaa
Işık:Ay nereden biliyim ben hep bizi bulur zaten.Babanı arasana kızım!
Ben:Dur sen kapatma ben Vidar'dan arayacağım babamı.
Işık:Senin komşun olan mı?O niye seninle ki?
Ben:Uzun hikaye sonra anlatırım.
Işık:Taamam
Ben:Kapama tamam mı?
Işık:Tamam.

Kendi telefonumu hoparlöre aldım ve sehpaya koydum."Vidar bana telefonunu verir misin babamı arayacağım."dediğimde Vidar bana doğru geldi ve elini cebine attı."Al da niye kendinden aramıyorsun?"derken telefonu bana uzatıyordu ve göz ucuyla benim telefonuma bir bakış attı ardından "Anladım."dedi gülerek.Omuzuna vurduğumda gülmeye devam etti ve sırıtarak benden uzaklaştı.Babam telefonu açtı ve konuştu.

Babam:Efendim kızım
Ben:Baba Işık'ın evine adam mı gönderdin?
Babam:Evet kızım.
Ben:Neden?
Babam:Akşam buluşunca o da olsun istedim.
Ben:O zaman Nil'i de çağıralım.Çağrı ve Kuzey'i de.
Babam:Olmaz.
Ben:Neden?
Babam:Çünkü onlar artık yoklar.
Ben:Ne,ne demek istiyorsun sen?Ne saçmalıyorsun?
Babam:Öldüler Asya.
Ben:Ne?Neden?
Babam:Ezgi,o yaptı.Senden ve benden intikam aldığını düşünerek yaptı bunu.
Ben:Şimdi şu an attığım konuma gel.
Babam:Tamam da Ezgi?
Ben:Sen sadece gel.Bir de boş bir depon var mı?
Babam:Var da neden?
Ben:Ezgi için.Konumunu at
Babam:Kapatıyorum,atıyorum.
Ben:Tamam.

Telefonu kapattım ve Vidar'a verdim.Telefonumu aldım ve

Ben:Işık attığım konuma o adamlarla gel.Ufak bir işimiz var.
Işık:Tamam.

Telefon kapandı ve Vidar'la göz göze geldik.Ben sinsi bir şekilde sırıtırken Vidar göz kırptı "N'oldu?"dedi."Başlıyoruz."dedim ve Ezgi'ye bir bakış attım.

                    Devam edecek🖤