Bir savcı kadın ve bir askerin unutulmaz aşkı
Bu isinde watpad de ilk kitaptır.
Hikaye ve konusu bana aittir çalınma vs durumunda yasal işlem yapılacaktır. Gerçek olaylarla bir ilgisi bulunmamaktadır.
Duştan çıkmış ve bir güzel giyinmiştim. Her zaman ki gibi siyah ve mat renkler kullanmıştım. Benim hayat rengim ya siyah ya beyazdı. Hayatımı bu iki renk üzerine kuruyordum. Şimdi ne değişir diyenler olsa da benim için bir şey ifade etmiyor. Ben yalnız hayatımda mutluyum zaten istesem de kimseye güvenemem. Aşk olunca her şey çözülür diyenlere söylemek istediğim tek sey var güven olmayınca aşk bir işe yaramıyor. Yaşamış bir inan olarak söylüyorum bunu .
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Denizin giydiği kombin siyah renk hayal edin.
Sarı saçlarımı taramış ve örmüştüm. Hazır olduğumu düşündüğüm an dışarı çıktım. Defne'nin benimle ilgili olan her seyden haberi vardı bir kaç şey hariç. Hayatım ile ilgili olan bir kaç bilgiyi söylememiştim. Yorgundum hem bedenen hemde ruhen. Anlatmaya kelimeler yetmez dedikleri gibiydi kalbimin kırıklığını yangınını anlatmaya kelimeler yetmiyordu. Kalp yetmezliğinden gitmek üzere olan bir hasta gibiydim ama ne çarem vardı nede hayalim. Tek derdim ölmeden önce insanlara yarar sağlamak ve arkamda iz bırakmak başka hiç bir şey değil. İçeri girdim tam karşımda oturuyordu. Gözlerine bakarak konuştum hoşgeldiniz.
_ Defne arkadaşlar kim beni tanıştırmayacak mısın dedim. ( Sanırım kalpten gittiler gibi geldi bana da neyse)
Defne'nin ne dediğini duydum. Şaşırmıştı bir şey söyleyecek gibi oldu sonra sustu. Belkide beni bu şekilde beklemiyordu. Önce gözleri ile beni bir taradı. Sanırım cidden şaşkın ördeğe döndü. Giyimim ve daha bir sürü sey ona acayip yabancı gelmiş olmalıydı. Değişmiştim biliyordum. Oda farketmişti bakışlarım sönüktü. Işığını kaybetmiş yildiz gibiydim. Işığımı kaybetmiştim. Ama benim kaybettigim ışık onun varlığı degildi. Ben yaşama olan umudumu ve hevesimi kaybetmiştim artık eskisi gibi değildim. Olaylara iyi yönünden bakıp kendimi kandıramıyordum. İyi insan mutlu kız çocuğu değildim hayatın acımasız tarafi ile tanışmış ve ailene bile güven olmadığını anlayan biriydim. Kalbim bedenim ve ruhum çoktan bu dünyayı terk etmişti.
_ Nazlı birden lafa atladı beni unutmuş olamazsın dedi. Unutmamıstım. Sadece ona olan güvenim ve arkadaşlık duygum yok olmuştu.
_ Ha evet şimdi hatırladım sen bizim okulda okumuştun değil mi?
_ Deniz iyi misin ?
_ Şaka mı yapıyordu yoksa ciddi miydi? Biz görüşmeyeli yıllar oldu ne bekliyorsun canım üzerine atlayıp hoş geldin dememi mi?
_ Farkında mısınız bilmiyorum ama mahalleyi terk eden hiç haber vermeyen ve bir kez olsun arayıp sormayan sensin şimdi bir şey olmamış gibi eskisi gibi arkadaş olmamızı mı bekliyorsun ? Komik olma lütfen !
_ Ben mi aramadım ,sormadım seni aşık sensin komik olan abin gilden haber gönderdin ya sen biz sizin gibi aileyi hayatınızda istemiyoruz diye.
_ Yalnız bir şeyi hatırlatmak istiyorum canım benim ailem, abim ve kardeşim yok. Hatta beş yıldan fazladır bir ailem amcam dediğim adam da yok yani diyeceğim o ki kim kimi hayatından çıkarmış bir düşün bence Nazlı !
