12 Aralık
Her şey çok güzel.
Yaşıyor olmak,
Konuşabilmek,
Dokunabilmek
Ve hatta nefes alabilmek.
Ama memnun değilim. Hiç bir şey beni yaşıyor hissettirmiyor. Onun suratını hatırlayamıyorum. Cok sinir bozucu. Böyle bir günlük yazdığımı dahi unutmuşum, ne acınası!
O derken kimi kastediyorum diye sürekli eski sayfalara bakıyorum ve hatta suratını unutmamak için saatlerce fotoğraflarına bakıyorum.
Günün sonunda yine ve yine aynı sonuç çıkıyor ortaya. Evet yine unutuyorum.
Sahi ona olan hislerimi unutur muyum? Bunu dahi bilmiyorum. Ama yüzünü, sesini, ismini hatta arkadaşlığımızı dahi unutsam bile bana yaşattırdığı hisleri unutmak istemiyorum.
Kış geliyor, çok soğuk. Onun benimleyken kullandığı ses tonu kadar...
İyi geceler.
