Ellerimle onun toprağını avuçladım.
"Sen yalancısın. Sen çok iyi bir yalancısın..." gözlerimden yaşlar süzüldü bunları derken. Atsushi ben sana o gün iyi değilsin dediğimde neden bana kanser olsuğunu söylemedin? Neden benimle yaşamayı kabul ettin ve benimle sevgili oldun?
Gözyaşlarım onun nemli toprağını ıslattı. Nefret ediyorum ikimizden de. Neden ikimizde normal bir çift değildik ki?
Bilerek yaptın bunların hepsini. Günlük tutmamı engelledin çünkü senleyken iyiydim ama şimdi şu halime baksana ölüden beterim. Senin toprağına dokunmak bile beni yüreğimi yakıyor.
Hayatın sırtını döndüğü iki kimseyiz biz...
Günlüğümü mezarının başına koydum ve öylece bıraktım. Artık yaşama dürtüm de yoktu. Hatırlamıyorsam hatırlamıyorumdur. Bunun için ne yapmam gerekiyor ki? Günlük tutmak istemiyorum, seni de unutacağım ve bir gün bende öleceğim.
Günlüğü yere bıraktıktan sonra ayağa kalktım ve yağmur yağmaya başladı. Yaz yağmurları kısa sürerdi ama asıl yağmur benim için şimdi başlıyordu.
"Umarım Tanrı diğer tarafta bize acır Atsushi..."
-Final-
Yani biliyorum okunmadı, sevilmedi ve yazarı tarafından da düzgün yazılamadı.
