𝑺𝒆𝒏𝒅𝒆 𝒌𝒂𝒚𝒃𝒐𝒍𝒖𝒚𝒐𝒓𝒖𝒎{𝐓Ö𝐑𝐄}

~12-TUZLU KAHVE...

İyi okumalar...

☆KÜFÜR VE ARGO KELİMELER İÇEREN BİR BÖLÜMDÜR.☆

♤YAZIM YANLIŞLARI OLABİLİR.ŞİMDİDEN KUSURA BAKMAYIN.♤

𝐁𝐢𝐫 𝐤𝐚𝐡𝐯𝐞𝐧𝐢𝐧 𝐤𝐚ç 𝐲ı𝐥𝐥ı𝐤 𝐡𝐚𝐭𝐫ı 𝐨𝐥𝐮𝐫 𝐛𝐢𝐥𝐦𝐞𝐦 𝐚𝐦𝐚,
𝐛𝐞𝐧𝐢𝐦 𝐬𝐚𝐧𝐚 𝐚𝐬ı𝐫𝐥𝐚𝐫𝐝ı𝐫 𝐛𝐢𝐭𝐦𝐞𝐲𝐞𝐧 𝐛𝐢𝐫 𝐡𝐚𝐬𝐫𝐞𝐭𝐢𝐦 𝐯𝐚𝐫...

YAZAR

Selim hala küçük kızın yüzüne bakıyordu. Bakmıyordu adeta baştan aşağı onu süzüyordu. Dizlerindeki derin acıyı bile unutmuştu sanki,
Zeynep ise genç adamın yüzüne mahcup mahcup bakıyordu, biranda ne olduğunu anlamamıştı bile.

Zeynep:iyi misiniz?

dediğinde genç adam kendine geldi ve telaşlı telaşlı cevap verdi.

Selim:iyiyim,iyiyim,Sorun yok.

Dedi şaşkın bir ses tonunda. Küçük kız hayla kendini çok mahcup hissediyordu.

Zeynep:gerçekten kusura bakma abi yemin ederim görmedim. geç kalmıştım içeri girmek için acele ediyordum. O yüzden de kapıyı fazla sert açtım.

Dediğinde genç adam kızın yüzündeki o mahcupluğa tebessüm etmek istemişti lakin tabiki de böyle birşey yapmamıştı.Lakin düşünüyordu derin derin kimdi ki bu kız? Kimin kızıydı?

Selim:Önemli değil gerçekten sıkıntı yok olabilir böyle şeyler. Siz içeri geç kaldım dediniz daha demin Gündüz ağa'nın yakınısınız sanırım?.

Dediğinde küçük kız hafiften başını salladı ve çok geçmeden konuştu.

Zeynep:evet ben kız kardeşiyim.

Dediğinde Selim sertçe yutkunmuştu,Gündüz ağa'nın bir kız kardeşi olduğunu biliyordu,biliyordu bilmesine ama daha önce hiç görmemişti.

Zeynep:sen şafağ'ın nesi oluyorsun abi?

Diye bir soru yönelttiği yönelttiğinde şafağı tanımasına da şaşırmıştı Selim ama sonradan şafağı görmeye geldikleri gün onunda geldiğini anladı ve daha fazla durmadan cevap verdi.

Selim:ben ağabeyiyiyim şafağın.

Zeynep:anladım.

Selim:ee peki o zaman, isterseniz siz içeri geçin benim ufak bir işim var.

Dediğinde küçük kız hafif başını salladı.

Zeynep:Peki teşekkür ederim.

Dediğinde genç adam derince bir iç çekti ve nazikçe konuştu.

Selim:rica ederim.

Dediğinde küçük kız içeri doğru gitmeye başlamıştı oda hemen arabadan telefonunu almaya gitmişti.

ŞAFAK

bir süre sonra kapı tekrar çalmıştı abim gideli çok zaman olmamıştı zaten,hemen yavaşça kalkıp kapıyı açtığımda karşımda hem Zeynep hemde abim duruyordu. Tabi ya bende kim eksik diyordum.

Şafak:Zeynep!

Diyerek ona sarılmıştım. Oda bana karşılık vererek konuştu.

Zeynep:Şafak! Nasıl gidiyor eyisin değil?

Şafak:şükür,eyiyim eyiyim sen?

Zeynep:bende eyiyim.

Selim:ee böyle kapıda mı konuşacağız? İçerdekilere çok ayıp oluyor ama.