Köy | BXB

29

Hellooo bu bölüm yazar bakış açısından bebekler

İyi okumalarr

..

Arabanın içindeki kasvetli hava yerini korurken Cihan yanında oturan, güçsüzleşmiş çocuğa kaydırdı gözlerini. Koltuğa öyle sinmişti ki küçücük kalmıştı. İçi acıyordu Yusuf'a baktıkça. Sırf bu yüzden bir salise bile bakmak istemezken yine dayanamıyor; bakıyordu.

"Muğla da bir otel ayarladım. Oraya geçeceğiz. Oradan da Antalya'ya." Yusuf'un dediklerini duymamış olduğunu düşünse de baş sallamasıyla dinlediğini anladı.

Sanki tüm dünyası başına yıkılmıştı gencin. Artık ne olursa olsun pekte sikinde değildi. Kıyamet kopsa bir adım atmazdı. Cihan'ın dediklerinin doğruluğunu kafasında hiç tartma gereksinime girmemişti bile. Yıllardır aklının kuytu köşelerinde dolaşan düşünceleri güvendiği birinden duyunca hemen inanmıştı.

"Cihan, nereden öğrendin?" Saatler sonra kurulan adam akıllı bir sözle Cihan bakışlarını yoldan ayırıp Yusuf'a çevirdi. Cevap vermek istemiyordu ama konuşmak için cevap verecekti.

"Baban söylemişti." Adamın kısa cevabıyla derin bir nefes aldı genç çocuk.

"Niye sakladın benden bunca yıldır?"

"Baban yemin ettirdi. Çok büyük yemin ettirdi." Yusuf'un kaşları çatılırken kafasını Cihan'a çevirdi.

"Yıllardır bozmamışsın yeminin dün niye bir anda bozdun Cihan?" Cihan'ın boğazına bir yumru otururken ne diyeceğini düşündü. Direksiyondaki ellerini sıkmaya başlarken "Aşık oldum sana." dedi hızlıca. Bir gün Yusuf'un yüzüne karşı bu cümleyi kuracağı aklına  gelmezdi.

"İki gün önce, üç gün önce değil miydin?" Yusuf'un sesi yükselirken kaşlarını çatma sırası Cihan'daydı.

"O sesinin tonuna dikkat et. Karşında yaşıtın yok Yusuf." Yusuf sinirle önüne dönse de cevap vermemeye niyeti yoktu.

"Soruma cevap ver."

"Emredersin paşam. Senin dil fazla uzamış. Dikkat et Yusuf." Bir kaç saniye durup daha sakin bir sesle sözüne devam etti. Üstüne gitmemeyi aklına kazımalıydı kesinlikle.

"Ben sana köyden gittiğimden beri aşığım oğlum. Bu iki günlük bir şey değil. Dün söylememin sebebi baban kahve de abuk subuk konuştu. Korktum sana bir şey yapmasından." Yusuf'un yüzünde alaylı bir gülüş yer edindi.

"Sen de dedin ki bu adam bu çocuğun zaten hayatını sikecek bari ibnenin tekiyle konuştuğunu da söyleyeyim daha fazla siksin."

"Ben seni sikeceğim yakında. Amına koyayım o adamın senin hayatını sikmesine izin vermem ben. Biri birini sikecekse ben seni becermeliyim." Cihan'ın terbiyesiz sözleriyle yüzünü buruşturdu.

"Şu ana kadar izin vermişsin sikmesine?" Ortama yıldırım gibi düştüğünde ikisi de sessizleşti. Cihan'ın buna verecek şu anlık bir cevabı yoktu. Söyleyebileceği her şey siktiri boktan bir bahane olurdu. Bu yüzden susmayı seçmişken Yusuf'ta uğraşmak istemediğinden sohbeti sonlandırıp önüne döndü.

Saatler süren yolculuk hala sessizken Otele yaklaştıklarında ikisi de nefes verdi. Cihan çok fazla sigara içmek istiyordu ama yanındaki çocuktan sebep içemiyordu. Bu yüzden eğer otele varmamış olsaydılar muhtemelen yol kenarına çekecekti arabasını. Yusuf'sa göz kapakları ağrıyorken bir boşluktaymış gibi hissediyordu.

Arabayı park ettiklerinde beklemeden araçtan indiler. Cihan'ın yolculuk başında 'kaçarsa' kaygısı giderek yok olmuştu. Bu yüzden ellerine bağladığı kravatı sökmüş şimdiyse rahatça kendi başına inmesine müsade etmişti.