Winter Begonia [Burmese Translation]

အပိုင်း - ၃၇ (ရှောင်ကျိုးဇီ - ၁)

ပေကျင်းတွင် ဟွေပမ်းဇာတ်*၏ပထမရာစုနှစ်များဝင်လာစဉ်ကတည်းက ကွမ်ချုပြဇာတ်များကိုကြည့်ရှုသူသိပ်မရှိတော့ချေ။ သို့ပေမယ့်လည်း ယခင်တော်ဝင်နန်းမြို့တော်ဖြစ်သည့်ပေကျင်းမြို့တွင် ကျော့ရှင်းလှပသည့်အော်ပရာဟန်ပန်ကိုနှစ်ခြိုက်ကြသော ဂုဏ်သရေရှိစာပေပညာရှင်အမြောက်အများရှိသည့်အလျောက် ကွမ်ချုပြဇာတ်များကိုလည်းအလွန်တန်ဖိုးထားနေဆဲဖြစ်သည်။

ထိုစာပေပညာအသိုင်းအဝိုင်းမှပုဂ္ဂိုလ်များသည် ကွမ်ချုဇာတ်များကပြတတ်သည့်သရုပ်ဆောင်များအားခေါ်ယူကာ စုံညီပွဲများကို မကြာခဏကျင်းပကြသည်။ ရေပေါ်မဏ္ဍပ်တွင် ပြဇာတ်များကြည့်ရှုနေသောကြော့မော့သည့်အမျိုးသားအုပ်စုမှာ သီချင်းများသီဆိုရင်းကဗျာများဖွဲ့တတ်ကြသလို လက်ဖက်ရည်သုံးဆောင်ရင်းဂီတကိုနားဆင်တတ်ကြသည်။

ယခင်က ယွမ်ရှောင်းတိ ကွမ်ချုအော်ပရာများကခဲ့စဉ်ကဆိုလျှင် သူသည်အနှီစာပေအသိုင်းအဝိုင်း၏အချစ်တော်တစ်ဦးဖြစ်ခဲ့ဖူးသည်။ အကြောင်းမှာ သူသည်ရှေးရိုးဆန်သည့်လူတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး စာပေနှင့်ရင်းနှီးကာ အရေးအဖတ်မှာတွင်သာမက ပန်းချီပညာတွင်လည်းထူးချွန်သလို စကားပြောဆိုရာတွင်လည်းညက်ညောလှသူဖြစ်သည်။

စာပေအသိုင်းအဝိုင်းမှအလေးထားသည့်အချက်သည် မြို့ထဲမှသာမန်လူများနှင့်ကွဲပြားသည်မှာပုံမှန်ပင်။ ထိုသူများအာရုံစိုက်သည်မှာ စာပေဆိုင်ရာအရည်အသွေးများအပေါ်တွင်ဖြစ်သာပြီး အပေါ်ယံလှုပ်ရှားမှုများအားစိတ်မဝင်စားကြပေ။

ဒါပေမဲ့ယခုအချိန်မှာတော့ ယွမ်ရှောင်းတိဟာ ပြဇာတ်မင်းသားဟူသည့်သူ၏အတိတ်အားဖျောက်ဖျက်ချင်နေသည့်အတွက် ယခုကဲ့သို့သောပွဲများသို့နောက်ထပ် ထပ်သွားတော့မည်မဟုတ်သောကြောင့် အချစ်တော်ဟူသည့်ဂုဏ်ပုဒ်သည် ရှန်းရှီရွေ့ထံသို့ အလိုအလျောက်ရောက်သွားတော့သည်။

ရှန်းရှီရွေ့မှာငယ်ရွယ်သေးသူဖြစ်ပြီး သူသည်စာကိုသိပ်မဖတ်သော်လည်း ‌ရည်ရည်မွန်မွန်နှင့်ထက်မြက်သူတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး သူ၏ကဗျာနှင့်သီချင်းများသည်နားဝင်ချိုလှသည်။ ထို့အပြင် စာပေပညာရှင်တို့၏စိတ်နှလုံးကိုသိမ်းယူနိုင်သည့် တမူထူးခြားသည့်အကြံဉာဏ်နှင့်ယူဆချက်များစွာလည်း သူ့တွင်ရှိသေးသည်။