𝗦𝗛𝗔𝗧𝗧𝗘𝗥𝗘𝗗 𝗜𝗟𝗟𝗨𝗦𝗜𝗢𝗡𝗦

ᏨᎻᎯᏢᎿᎬᏒ 5 ( 𝘗𝘳𝘪𝘢𝘮'𝘴 𝘗𝘰𝘷 )

nasa bar ako ngayon as usual, life style ko nga naman, hanggang ngayon hindi pa din humuhupa ang galit ko, I swear pag may tatanga tanga dito mapapatay ko.

"na leaked daw schedule mo?" a random girl asked,

tiningnan ko lang siya ng walang emosyon, tango lamang naging tugon ko.

"anong meron don? bakit ka galit I saw the video, kawawa naman yung girl na sinigawan mo" she said, and it immediately caught my attention, ibinaba ko muna ang basong hinahawakan ko, I looked at her with confusion,

"hindi mo alam?" tanong nya ulit,
she took off her cellphone, pinakita nya sakin ang video na ngayon ay kalat na kalat na sa internet.

biglang tumunog ang cellphone ko, kinuha ko kaagad ito, may text message ako galing sa unknown number.

Unknown Number :

H

Priam :

seen.

Unknown Number :

A

Priam :

seen.

PUTANGENA SINO BA TO?

Unknown Number :
Y

Priam :

putangena mo, wag ako ang pag trippan mo.

Unknown Number :
S

Priam :

seen.

Unknown Number :
E

Priam :

seen.

Unknown Number :
L

I accidentally dropped my phone when I realized the meaning behind the letters sent from an unknown number.

Haysel

nag mamadali akong tawagan siya, ang lakas ng kabog ng aking puso, parang sasabog na ako sa sobrang kaba. ring lang ito ng ring, "please...baby, answer the phone..."

at di kalaunan ay sinagot nya na naman ito, "what is it again" iritadong tanong nya, I sigh with relief.

Thank God

"what? why are you calling me this late, I am sleeping". sunod sunod n'yang sabi, ibinaba ko na ang tawag.

napatampal ako saking noo ng biglang naalala ko, kailangan ko pala sunduin si Sheina , kaibigan ko.

I picked up my phone, tinatawagan ko si Sheina, sinagot naman nya ito kaagad "where the hell are you Priam!" bulyaw nito, nag mamadali na akong nag maneho, "I will be there in 5 minutes" madiin kung sabi, pinatay ko na ang tawag at mas lalo kung binilisan ang pag mamaneho ko.

nakaabot na ako sa lugar kung san ko susunduin si Sheina but she was nowhere to be found, biglang tumunog cellphone ko. I received a message from here.

Sheina :

nakauwi na ako, tagal mo naman bosit ka

binaba ko na ang telepono ko. nag hahanda na sana akong pumasok sa sasakyan, natigilan ako.

I put down my phone and was about to step in the car, a firm hand appeared out from nowhere, blocking my path.

napatingin naman agad ako sa lalaking humarang sakin, bago ko pa man makita ang buong pag mumukha ng lalaking humarang sakin, bigla nalang akong sinungaban, pinagbubogbog nila ako, pinilit ko namang manlaban ngunit madami sila.

bago paman ako mawalan ng malay, sa di kalayuan ay nakita ko si Akeisha.

---

nagising ako dahil sa ingay ng mga tao dito, pagmulat ko ng mga mata ko ang una kong nakita ay ang liwanag ng ilaw ng hospital, akala ko ay patay na ako.

pinilit kung tumayo ngunit pinigilan ako ni Haysel, "how are you? may masakit ba?tell me!" sunod sunod n'yang tanong, paos pa ito, namamaga ang kanyang mga mata.

tumawag naman kaagad si Shoji ng doctor. hinahaplos ni Haysel ang aking mga kamay, she was looking at me worriedly.

the room was filled with silence for a minute nang biglang dumating ang doctor, "how are you? may nararamdaman kabang sakit ng ulo?" tanong nito, "yeah, medjo but tolerable" tugon ko,

he was looking at the chart bago ito nagsalita "tell me if nakaramdam ka ng pagkahilo at sakit ng ulo" sabi nito, nag salita naman si Shoji "Thank you Doc" he said, "okay I'll go ahead" sabi nito bago ito umalis.

lumapit naman sakin si Shoji, "the girl you embarrassed in front of everyone kanina, she's the reason why you're still alive right now." madiin nitong sabi, halos magulantang ako sa sinabi ni Shoji, hindi ako makapaniwala.

How? Why would she do that?

I felt guilty for what I did to her, this is the first time na nakaramdam ako ng guilt. "really?" I asked, I sounded unconvinced, tango lamang ang tinugon ni Shoji,

umalis na si Haysel, lumabas naman si Shoji para bumili ng pagkain ko, Hindi ko lubos maisip anong rason nya para iligtas ako despite what I did to her di pa din siya nag dalawang isip para tulungan ako.

bigla may kumatok sa pintuan akala ko ay si Shoji, iniluwal ng pintuan ang Isang babae, she was wearing a maroon dress, fitted ito. purmadong purmado ang katawan nito. "gising kana pala" she said, nilagay nya sa Isang compartment ang mga dala dala nyang pagkain at prutas, "Yeah" I replied,

"Y-you look pre--" hindi ko natapos ang aking sasabihin sana, utal-utal kung pang sabi, napatingin naman ito, confusion was plastered on her face.

"ano? nabugbog ka lang di kana makapag salita ng maayos?" pagbibiro nito, nang napansin nyang hindi ako tumawa napatigil ito sa pag halakhak.

"joke lang pala, di tayo close" saad nito, dumating na si Shoji dala dala ang pagkain ko, nagulat naman ito. "Akeisha, bakit ka nandito? you're supposed to be resting right now" sabi nito,

"de kasi nagluto si ate ng pagkain, kaya naisipan kong dahil dito" tugon nito, "thank you" sabi ko, kanina ko pa gustong sabihin ito ngunit para bang may busal ang aking bibig.

napatingin naman silang dalawa sakin, gulat na gulat si Shoji animo'y nakakita ng multo. "Dude... first time kita narinig na sabi ng thank you" masiglang sabi nito, " paki ulit nga e rerecord ko" dagdag nya pa,

First time

a smile was formed on her lips, "I'm sorry, Priam" she said, tumango lamang ako, hudyat na Apology Accepted.

There's always the first time, nag tatanim ako ng sama loob, di ako nangangalimot pero ngayon, naka ramdam ako ng genuine happiness, gusto ko magpatawad.

"alis nako, kung may kailangan kayo nasa kabilang room lang ako" she said,

"damn" shallowing the lumps in my throat,

"di ka man lang humingi ng tawad for what you did to her" sabi nya, habang nag preprepare ng food.

"bro, I'm not the type of person na nag papasalamat, you know that. babayaran ko nalang s---"

he cut me off, "but you said thank you awhile ago" mariin nyang sabi, the room was filled with deafening silence for a minute,

"can we talk" pag putol nya sa katahimikan, mukhang seryoso ito.
hindi ako umimik, hudyat na ayaw ko makipag usap.

nakatingin lamang ako sa malayo, "alam ko na alam m---" I cut him off, "stop" I said firmly, nag patuloy pa din ito sa pag sasalita "anong gagawin mo, hinahanap ni Tito Leo si Haysel"

"alam mo na hindi mo matatago si Haysel" dagdag pa nito, tiningnan ko lamang siya ng kawalang emosyon at sinabi "as long as I'm breathing, he can't touched her ever again. I will not hesitate to do it again"

TO BE CONTINUED
@inkywhimsical - ୧ ‧₊˚ ⋅ ☆